Δεν ξέρω ποιος το έγραψε πρώτος αλλά γέλασα πολύ, «Το Τείχος του Βερολίνου έπεσε, σε μας μείνανε τα τούβλα», σταλινικοί, τάχα μου ανανεωτικοί και διάφορες παραλλαγές των παραδείσιων πουλιών του μαρξιστικού τζιχαντισμού. Διότι εάν θέλεις να βρεις παραλληλισμό για τους τζιχαντιστές, μόνο η φανατική αριστερίλα ταιριάζει.
Ακόμη και στους μεταξύ τους καβγάδες η βιαιότητα, αρχικά λεκτική, που εύκολα εξελίσσεται σε σωματική, είναι παροιμιώδης. Δεν παύουν ποτέ να με εκπλήσσουν η βιαιότητα και η βαρβαρότητα του τρόπου τους να αντιμάχονται ο ένας τον άλλο, να προσπαθούν να επιβάλλουν εξόχως φασιστικά ό,τι παράγει ο κάλος τους στον εγκέφαλο.
Το μπόι μου και το αρβανίτικο κεφάλι μου θα ήταν πλεονεκτήματα, όμως ποτέ δεν σήκωσα το χέρι μου πάνω σε άνθρωπο για να επιβάλω τις απόψεις μου, ακόμη και όταν η γελοιότητα, η χυδαιότητα και η προκλητικότητα μερικών ξεπερνάει τα όρια. Ξέρω πως το να κάνεις τους άλλους να γελάνε με τα ρεζιλίκια των μηδενιστών πονάει πιο πολύ από μπουνιά.
Αλλωστε, το μονοπώλιο της βίας στη δημοκρατική πολιτεία ανήκει στα όργανα του κράτους και μόνο σε αυτά, όταν εφαρμόζουν το Σύνταγμα και τους Νόμους. Αγαπώ τα όπλα, τα υπηρέτησα για σχεδόν δύο χρόνια, όμως ανήκουν στην Πατρίδα, αυτή μου τα εμπιστεύθηκε και θα τα χρησιμοποιούσα μόνο στο πλαίσιο του στρατιωτικού όρκου, που δεν περιλαμβάνει τη χρήση βίας για επιβολή πολιτικών ιδεοληψιών, αλλά επιβάλλει πίστη στην Πατρίδα, υπακοή στο Σύνταγμα και στους Νόμους, υπακοή στους ανωτέρους μου και υπεράσπιση της Σημαίας.
Και ο όρκος αυτός δεν λήγει με το τέλος της θητείας. Ο πιστός και φιλόνομος Αξιωματικός ή Οπλίτης οφείλει να γίνει πιστός και φιλόνομος Πολίτης. Οι διάφορες εκφάνσεις του μηδενισμού, μια κοινωνική αρρώστια που τρώει τα σωθικά της χώρας, δεν έχουν τέτοια κολλήματα. Δεν σέβονται ούτε το Σύνταγμα ούτε τους Νόμους ούτε την εκλεγμένη ηγεσία, μισούν τη Σημαία, ενίοτε την καίνε ή τη βεβηλώνουν με διάφορους διεστραμμένους τρόπους, και αδίστακτα και διαχρονικά υπηρετούν ξένα συμφέροντα και αντιμάχονται τα εθνικά συμφέροντα, υπονομεύουν τις συμμαχίες της χώρας.
Αδίστακτα συντάσσονται με ό,τι πιο βρωμερό, βάρβαρο και φονικό υπάρχει, αρκεί να νομίζουν πως υποστηρίζουν κάποιους που υπονομεύουν τη Δύση, τον Ιμπεριαλισμό, τον Καπιταλισμό, την ιδέα του Εθνους, τη συνοχή του. Τα τούβλα που μας έμειναν και στην Ελλάδα από τα μπάζα του Τείχους, πρωτοξάδερφα των ναζί, παλιοί τους σύμμαχοι πάνω στην σπαρασσόμενη Πολωνία το 1939, ξανασυναντώνται με τους βρόμικους εταίρους τους στον Αντισημιτισμό και στην υποστήριξη της τζιχαντιστικής Χαμάς, μαζί με την Τουρκία του Ερντογάν και το Ιράν των μουλάδων. Ταιριαστή παρέα.
Το πλέον κωμικό είναι το υφάκι «ηθικής υπεροχής» που ποζάρουν, ενώ είναι βουτηγμένοι στο αίμα αθώων, με την πιο δυσοίωνη παρέα από καταβολής κόσμου. Αυτή τη φορά δεν υπάρχει Μπρεστ Λιτόφσκ, να παρελάσουν μαζί κουκουέδες, συριζαίοι, αριστεριστές, νεοναζί και τζιχαντιστές, όπως τα SS με τον Κόκκινο Στρατό το 1939.
Υπάρχουν όμως τα ΜΜΕ και τα κοινωνικά δίκτυα, όπου η Διεθνής του Κόκκινου και Μαύρου Φασισμού δίνει τα ρέστα της. Καθήκον μας η χλεύη, η αποκάλυψη του βδελυρού προσώπου τους και η υπεράσπιση της συνταγματικής νομιμότητας αλλά και του εθνικού συμφέροντος, που απειλείται από τον εσμό των κοινωνικά διαταραγμένων που υποστηρίζουν αποκεφαλιστές αθώων ανθρώπων, μωρών, γυναικοπαίδων, εχθρών όχι μόνο του Ισραήλ αλλά όλης της Δύσης, όλου του πολιτισμένου κόσμου.
Δεν πρέπει να αφήνουμε να πέφτει τίποτα κάτω. Να τσαλακώσουμε τη μόστρα τους, το προσωπείο που καλύπτει το αληθινό σάπιο πρόσωπό τους, την ταύτιση με την Τουρκία, το Ιράν, το Κατάρ, με μία από τις απεχθέστερες τρομοκρατικές ισλαμικές οργανώσεις. Στο τέλος του δρόμου θα πρέπει εκτός από μειοψηφία που είναι, να αποβληθούν διαπαντός από την πολιτική ζωή, όπως αρμόζει σε μια δημοκρατική χώρα, σε ένα Εθνος που σέβεται τον εαυτό του, την Ιστορία του και τις αξίες που πρόσφερε στον κόσμο.
Σε αυτές δεν χωράνε χρήσιμοι ηλίθιοι ή ενσυνείδητα όργανα Τούρκων και Αράβων ισλαμιστών.
