Λεωφορείον η μπίχλα

Το λεωφορείο ήρθε στην ώρα του. Μέχρι εδώ, θαυμάσια. Από εδώ και πέρα, όμως, όλα ήταν τραγικά.

Μόλις μπαίνω, μια έντονη αίσθηση με κυρίευσε, ότι μπήκα σε ένα από τα λεωφορεία του Μάικλ Ντάγκλας στην Κολομβία, όταν κυνηγούσε το διαμάντι του Νείλου. Μόνο τα καλάθια με τις κότες έλειπαν. Ολα τα άλλα ήταν εκεί.

Μετρήστε:

Η μπίχλα και η βρομιά πάνω στα καθίσματα σε απέτρεπε από το να καθίσεις, μακάρι και να είχε ανοίξει στα δύο η μέση σου και να σερνόσουν από την κούραση. Ολες οι πλαστικές πλαφονιέρες (όλες, όμως) ξηλωμένες.

Τα γκράφιτι ολούθε και σε… ικανοποιητικό βαθμό. Στις χειρολαβές είχαν μείνει μόνο το… «χείρο», αφού οι «λαβές» είχαν σπάσει. Τα σκουπίδια στο πάτωμα συμπλήρωναν το ντεκόρ, ενώ η σκουριά χρωμάτιζε το όλο σκηνικό.

Πάντως, στην ενημερωτική οθόνη διάβαζες: «Οι Δημόσιες μεταφορές εξελίσσονται σύμφωνα με το Στρατηγικό Σχέδιο Μεταφορών Αττικής» και ησύχαζες.

«Ε, αφού έχουν στρατηγικό σχέδιο…» σκέφτεσαι και πατάς ένα πετάμενο, πλαστικό κυπελλάκι καφέ (χάρτινα του κ. Μητσοτάκη δεν χρησιμοποιούν, άραγε;). Όταν κατέβηκα, είδα και το εξωτερικό της σακαράκας. Δειγματολόγιο σκουριάς και βρομιάς.

Εννοείται ότι όλα τα στοιχεία είναι στη διάθεση παντός (αν)αρμοδίου. Και πού είστε, υπουργέ Μεταφορών κ. Σταϊκούρα, αυτό δεν ήταν η εξαίρεση, αλλά ο κανόνας. Μπείτε και σε κανένα λεωφορείο…