Δεν κλίνω προς θεωρίες συνωμοσίας. Άλλωστε, θυμίζουν σενάρια πολέμων των άστρων με τέρατα του Διαστήματος, που γεμίζουν εφηβικούς εγκεφάλους και καταντούν πολλά από τα «ίντερνετ καφέ» χειρότερα και από κερκίδες χουλιγκάνων.
- Από τον Δημήτρη Κ. Σέργιο
Κάντε μια επίσκεψη σε οποιοδήποτε από αυτά, μείνετε εκεί μέσα μόνο πέντε λεπτά – θα με θυμηθείτε! Παρ’ όλα αυτά, έμεινα εμβρόντητος διαβάζοντας ένα εμπεριστατωμένο άρθρο σε σοβαρό περιοδικό γραμμένο από τον ομογενή καθηγητή Επιδημιολογίας στο Στάνφορντ των ΗΠΑ Γιάννη Ιωαννίδη σχετικό με τον κορωνοϊό, που τις ημέρες αυτές φέρει… κορόνα βασιλέως στην παγκόσμια ζωή. Χωρίς περιστροφές, ο επιφανής επιστήμων θεωρεί ότι «λαμβάνουμε αποφάσεις χωρίς αξιόπιστα δεδομένα λόγω περιορισμένων διαγνωστικών αναλύσεων» και διερωτάται μήπως «ενώ βρισκόμαστε μπροστά στην πανδημία του αιώνα, ίσως ταυτόχρονα να είμαστε και μπροστά στο φιάσκο του αιώνα»!
Το άρθρο είναι εκτεταμένο και, βεβαίως, ειδικό. Όμως, θα παρακαλούσα να μου επιτραπεί να παρουσιάσω εδώ επιγραμματικώς (λόγω χώρου) δύο μόνον κύρια σημεία: Πρώτον: Σημειώνει ο καθηγητής: «Το εύρος στη θνητότητα από τον ιό επηρεάζει σημαντικά την εκτίμηση για το πόσο σοβαρή είναι η πανδημία και τι πρέπει να γίνει. Αλλά ποσοστό θνησιμότητας της τάξης του 0,05% (σημ. δική μας: ίσως εννοεί σε γενικό σύνολο κρουσμάτων) είναι χαμηλότερο από την εποχική γρίπη. Εάν αυτό είναι πραγματικό ποσοστό, το lockdown σε όλον τον κόσμο (σημ. δική μας: εννοεί το «κλείσιμο των πάντων»…) με ενδεχομένως τεράστιες κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες μπορεί να είναι εντελώς παράλογο. Είναι σαν ένας ελέφαντας να δέχεται επίθεση από μια γάτα. Στην απόγνωσή του να αποφύγει τη γάτα, ο ελέφαντας πηδάει από έναν βράχο και πεθαίνει»!
Δεύτερον: Προσθέτει σε άλλο σημείο ο καθηγητής: «Η πιo πολύτιμη πληροφορία θα ήταν να γνωρίζουμε τον επιπολασμό της λοίμωξης από τον κορονοϊό σε ένα τυχαίο δείγμα πληθυσμού και να επαναλαμβάνουμε αυτή την άσκηση σε τακτά χρονικά διαστήματα για να εκτιμήσουμε τις επιπτώσεις. Δυστυχώς, είναι η πληροφορία που δεν έχουμε»! Και αμέσως πιο κάτω: «Αφού δεν έχουμε δεδομένα, η λεγόμενη “προετοιμασία για τα χειρότερα” οδηγεί σε ακραία μέτρα κοινωνικής απομόνωσης και lockdown. Το κλείσιμο σχολείων, για παράδειγμα, μπορεί μεν να μειώσει τα ποσοστά μετάδοσης, μπορεί όμως να αποδειχθεί αναποτελεσματικό εάν οδηγεί τα παιδιά να περνούν χρόνο με ευπαθείς ηλικιωμένους της οικογένειας, ή εάν διαταράξουν την ικανότητα των γονιών τους να εργάζονται… Μπορεί επίσης να μειώσει τις πιθανότητες ανοσίας τους».
Αυτά από το άρθρο του Ελληνοαμερικανού καθηγητή. Εκείνο που θα είχε ο γράφων να προσθέσει, εκτός από το γεγονός ότι με άφησαν άφωνο, είναι ότι αντίστοιχες εντυπώσεις μού είχε προκαλέσει από παλιά και το πολυσέλιδο (καθαρά οικονομικό…) βιβλίο της φημισμένης Καναδής δημοσιογράφου Ναόμι Κλάιν «Το Δόγμα του Σοκ», το οποίο απέβη διεθνές μπεστ σέλερ. Σε αυτό, η δημοσιογράφος περιγράφει πολιτικοοικονομικές μηχανορραφίες που θεωρούνται από παράγοντες διεθνών παρασκηνίων «απαραίτητες» για να επικρατήσουν στη Γη συνθήκες υποταγής ολόκληρων λαών… Δεν θα πω περισσότερα… Μόνον ότι η χώρα μας, που μόλις και μετά βίας σήκωσε τον τελευταίο χρόνο κεφάλι ύστερα από έναν οικονομικό εξευτελισμό 10 ετών, εξαναγκάζεται πάλι να μπει στο τούνελ ενός νέου -ίσως αθλιότερου…- εθνικού «lockdown», με αιτία τον κορονοϊό…
