H κυβερνητική διαχείριση της κρίσης του κορωνοϊού, τουλάχιστον στο επίπεδο της δημόσιας υγείας, γιατί το μέτωπο της οικονομίας είναι μια άλλη ιστορία, χαρακτηρίζεται κατά γενική ομολογία συνετή.
- Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Συνετή και συγκρατημένη, καθώς δεν θα μπορούσε να είναι και αλλιώς σε μια χώρα καθημαγμένη, με υποστελεχωμένο Εθνικό Σύστημα Υγείας και ελάχιστα μέσα μαζικής προστασίας από επιδημίες.
Η Ελλάδα δεν έχει δυνατότητες να κάνει άλλου είδους διαχείριση από αυτήν που επιχειρεί ο Σωτήρης Τσιόδρας: συντηρητική προσπάθεια ομαλοποίησης της καμπύλης μετάδοσης, σχεδόν αποκλειστικά μέσω μεθόδων κοινωνικής απομόνωσης, καραντίνας και περιορισμού των φυσικών επαφών μεταξύ προσώπων. Δεν διαθέτει εναλλακτικό τρόπο η χώρα για να αντιμετωπίσει το φαινόμενο.
Μία ακριβής εκτίμηση του πραγματικού αριθμού κρουσμάτων και της ταχύτητας μετάδοσής τους στην Ελλάδα είναι αδύνατη. Έστω και κατά προσέγγιση. Γιατί απλούστατα δεν γίνονται μαζικά έλεγχοι και τυχαίες δειγματοληψίες σε διαφορετικές ηλικίες, κοινωνικά στρώματα και γεωγραφικές περιοχές της χώρας. Δεν υπάρχουν τα κατάλληλα αντιδραστήρια και όσα τεστ «ταχείας αναφοράς» εισάγονται από την Κίνα είναι σε μεγάλο βαθμό αναξιόπιστα.
Επί της ουσίας, ο μοναδικός αξιόπιστος δείκτης για την ταχύτητα εξάπλωσης της νόσου είναι ο αριθμός των θανάτων και των διασωληνώσεων. Όσο αυτός αυξάνεται (και τις τελευταίες ημέρες αυξάνεται) σημαίνει ότι η καμπύλη «δεν ισιώνει». Οδεύουμε προς μία κορύφωση, την οποία δεν έχουμε δει.
Με 550 κλίνες ΜΕΘ που έγιναν… τσάτρα-πάτρα 900, είναι φανερό ότι, αν συνεχιστεί ο αυξητικός ρυθμός, το ελληνικό σύστημα δημόσιας υγείας δεν θα μπορέσει να αντέξει για πολύ τη δοκιμασία.
Το να λείπουν απλές μάσκες προστασίας για το νοσηλευτικό προσωπικό (συμβαίνει, δυστυχώς, και αυτό) είναι ασφαλώς ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης που δεν προνόησε για το στοιχειώδες. Όμως δεν θα φταίει πρωτίστως ο Κικίλιας ή ο Μητσοτάκης για το συνολικό «κρασάρισμα» του συστήματος, να είμαστε δίκαιοι. Οι προκάτοχοί τους, που δέχτηκαν δραματικές περικοπές στη δημόσια υγεία, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ούτε γάζα, είναι οι πραγματικά υπόλογοι έναντι του ελληνικού λαού.
Από την εποχή της επιβολής του πρώτου Μνημονίου το Εθνικό Σύστημα Υγείας άρχισε να καταρρέει. Επιφανείς γιατροί και πολλοί υψηλών προδιαγραφών ειδικευόμενοι έφυγαν για να αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη στο εξωτερικό. Οι προϋπολογισμοί των νοσοκομείων συρρικνώθηκαν. Άρχισαν οι πρώτες ελλείψεις σε εξοπλισμούς, ακόμη και στοιχειώδεις, όπως επίδεσμοι και γάζες. Είδη άμεσης ανάγκης που παλιότερα πετιούνταν στην ημερομηνία λήξεως άρχισαν να δίνονται με το σταγονόμετρο. Και το σύνολο του νοσοκομειακού εξοπλισμού… «κινεζοποιήθηκε». Από μηχανικές βαλβίδες αορτής, μέχρι τις πεταλούδες αιμοληψίας, οι προμήθειες άρχισαν να γίνονται με γνώμονα τη χαμηλότερη τιμή. Απλούστατα γιατί τα ελληνικά δημόσια νοσοκομεία δεν ήταν σε θέση να αγοράσουν προϊόντα ανώτερης ποιοτικής κατηγορίας.
Κάπου εκεί βρισκόμαστε σήμερα και εν μέσω πανδημίας. Ειδικά με τις απαγορεύσεις εξαγωγών νοσοκομειακού υλικού που επέβαλε η Γερμανία, οι αναπνευστήρες -απολύτως απαραίτητοι για τα βαριά περιστατικά πνευμονίας από κορωνοϊό- έγιναν δυσεύρετοι. Και όσοι εισάγονται είναι κινεζικοί. Δηλαδή «για τα μπάζα», όπως μου είπε χαρακτηριστικά έμπειρος γιατρός στον Ευαγγελισμό.
Η Ελλάδα πορεύεται ξυπόλητη στα αγκάθια με αυτά τα λίγα και προβληματικά που διαθέτει. Γιατί κάποιοι από τους πολιτικούς δέχτηκαν υπό καθεστώς εκβιασμού να περικόψουν δαπάνες από τομείς που σήμερα μας φαίνονται πολυτιμότεροι από ποτέ: την Υγεία και την Άμυνα…
Τα Μνημόνια σκότωσαν τα δημόσια νοσοκομεία εις όφελος των ιδιωτικών. Μεγάλα διεθνή funds άρπαξαν τις ευκαιρίες, υποβαθμίζοντας στον βωμό του κέρδους το επίπεδο υπηρεσιών και στα ιδιωτικά θεραπευτήρια, στα οποία άρχισε να προστρέχει ο κόσμος κατόπιν αδυναμίας εξυπηρέτησής του από το υπερχρεωμένο σύστημα κοινωνικής περίθαλψης. Η νεοφιλελεύθερη «αυτορύθμιση» της αγοράς, στο δόγμα… ο έχων ιαθήσεται (ή, αλλιώς, «ζήστε, πλούσιοι, και άστε τους άλλους να πεθάνουν»), έδειχνε να θριαμβεύει, μέχρι που ήρθε ο κορωνοϊός.
Και εκεί (ξανά)ανακαλύψαμε τη χρησιμότητα του δημόσιου νοσοκομείου. Γιατί, όταν βγήκε ο Χάρος παγανιά, έχοντες και μη έχοντες έγιναν ένα και το αυτό. Μπροστά στο φάσμα μιας πανδημίας τα ιδιωτικά θεραπευτήρια σήκωσαν τα χέρια ψηλά και το βάρος έπεσε στο αποκαμωμένο Εθνικό Σύστημα Υγείας που μπορεί να μην έχει τα μέσα, διαθέτει όμως ένα αφάνταστο συγκριτικό πλεονέκτημα: το έμψυχο υλικό. Γιατρούς και νοσηλευτές κομάντος, πρώτης γραμμής.
Επιμύθιον: Τα Μνημόνια έβλαψαν πολύ σοβαρά τη δημόσια υγεία και αυτό φάνηκε στην πρώτη στραβή. Αλλά την Ελλάδα έβλαψαν ακόμη περισσότερο αυτές οι ψοφοδεείς ξενόδουλες πολιτικές ηγεσίες που ανέχτηκαν να αποφασίζουν οι Γερμανοί ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει σε αυτή τη χώρα…
