Το twitter και γενικώς τα περίφημα κοινωνικά δίκτυα είναι γενικώς δύσκολα πεδία για τα δημόσια πρόσωπα. Εξισώνουν τους από κάτω με τους θεωρητικά από πάνω. Απογυμνώνουν τις ελίτ που στο παρελθόν ήταν αδιαμφισβήτητες και δεν σήκωναν δεύτερη κουβέντα.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Δοκιμάζουν τις αντοχές της ηγεσίας στις αποδοκιμασίες του όχλου. Η Γιάννα Αγγελοπούλου δεν άντεξε. Μια αναφορά της για τον Κοραή υπήρξε η αφορμή για να ανακαλύψει τη γνώμη που, δικαίως ή αδίκως, έχουν πολλοί Ελληνες για εκείνη.
Για να καταλάβει πως, αν διαχειρίζεσαι επιλεκτικώς τη σκέψη που σου δανείζουν οι συνεργάτες σου, τότε διατρέχεις τον κίνδυνο να ξεχωρίσει κάποιος από το πλήθος και να σου ανεμίσει όλο το κείμενο του Κοραή από το οποίο αποδεικνύεται η διαστρέβλωση: Ναι, ο Αδαμάντιος υποστήριξε σε ελεύθερη απόδοση ότι δεν τον νοιάζει αν ο καπετάνιος είναι Τούρκος ή Ελλην, αρκεί να κυβερνά καλά το καράβι, αλλά είπε και κάτι άλλο: πως οι Τούρκοι μισούν τους Ελληνες και, για να θεωρηθούν άξιοι και να αποκτήσουν δικαιώματα στην ελεύθερη Ελλάδα, πρέπει πρώτα να αποφοιτήσουν από χριστιανικά σχολεία.
Αυτό της είπε ένας χρήστης, προσκομίζοντας και τα πειστήρια από την έκδοση Βολίδη. Μετά ταύτα η κυρία Αγγελοπούλου δεν άντεξε την έκθεσή της στο twitter και ύστερα από ορισμένα πράγματι απαράδεκτα προσωπικά σχόλια που γράφτηκαν εναντίον της -για την προσωπική της ζωή αλλά και για επιχειρηματικές αποφάσεις του συζύγου της, άσχετα με το 2021- αποφάσισε να μπλοκάρει στο twitter όσους δεν άντεχε να κάνει υποχρεωτικώς παρέα. Με τη φράση «αποκλείεται από τον ψηφιακό μου χώρο όποιος…». Δικαίωμά της βεβαίως, όπως και εκατομμυρίων άλλων χρηστών, αν και η έννοια της ιδιοκτησίας σε αυτούς τους χώρους είναι σχετική.
Ως άνθρωπος που εργάστηκε δίπλα της και εκτιμά την ντρομπροσύνη της -μας φέρθηκε σπαθί-, δεν μπορώ παρά να παρατηρήσω το εξής: Το «ατύχημα» με τον Κοραή αποκάλυψε το στρατηγικό πρόβλημα που έχει η Γιάννα Αγγελοπούλου όπως εγώ τη γνώρισα ιδιωτικώς.
Η εκδότρια με την οποία συνεργάστηκα ήταν και του σαλονιού και του λιμανιού. Και λαός και Κολωνάκι. Και Παπαϊωάννου στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων και τσιφτετέλι στην τελετή λήξης. Και με το «σεις» και με το «σας», αλλά και… «γαλλικά», αν χρειαζόταν. Ελληνίδα! Προσωπικότητα που είχε επαφή με το δημόσιο αίσθημα, την παράδοση και την ελληνική ταυτότητα. Προσωπικότητα που, σύμφωνα με την έκθεση μιας ξένης κυβέρνησης, μη δυτικής, προσέλκυε το ενδιαφέρον τότε γιατί, όπως ανεγράφετο, «η Αγγελοπούλου παράγει από το μηδέν» (κάποτε θα την αποκαλύψω αυτή την έκθεση).
Η επιτυχία των Ολυμπιακών Αγώνων την άλλαξε όμως κατά βάθος. Για να τοποθετηθεί στον δημόσιο χώρο θέλησε να απαρνηθεί την ταυτότητά της και να καλλιεργήσει δημοσίως το προφίλ της αμιγώς liberal κοσμοπολίτισσας, κατά βάσιν κεντροαριστερής. Την εποχή εκείνη δεν υπήρχε καν ο Κοραής στη ζωή της για να είναι κάποιος «χριστιανός» έστω διαζευκτική επιλογή από τον «μουσουλμάνο» στις αποφάσεις της. Οι κυρίαρχες επιλογές που ακολούθησαν σε ηγετικές θέσεις των επιχειρήσεών της δεν έγιναν με το κριτήριο της ικανότητας ανεξαρτήτως του «Θεού» που πίστευε καθένας, αλλά με μόνο κριτήριο πόσο κοντά ήταν στις νέες απόψεις της. Το τι πίστευε το κοινό ήταν «λεπτομέρεια».
Ας θυμηθεί πόσους «μουσουλμάνους» καπετάνιους (με την έννοια πως διάλεγε αποκλειστικά από μία ιδεολογική πλευρά) άλλαξε εν πλω κατά τη σύντομη πορεία της στα εκδοτικά μας πράγματα. Απαντες liberal και κεντροαριστεροί. Με ορισμένους «χριστιανούς» αντιπλοιάρχους για άλλοθι δίπλα, οι οποίοι, αν και ενίοτε φώναζαν «παγόβουνο», σπανίως εισακούονταν. Και μετά τις εκδόσεις όμως η άρνηση της Γιάννας να αποδεχθεί τον ιδεολογικό χώρο από τον οποίο προήλθε και ό,τι σημαίνει (η Κεντροδεξιά, ως βουλευτής της) συνεχίστηκε.
Με το εκ μέρους της επιχείρημα πως ούτε και ο μητρικός χώρος την αποδέχθηκε ποτέ (στην πραγματικότητα, οι πατριάρχες του). Άλλαξε οριστικά -και εμφατικά- στρατόπεδο. Έτσι είχαμε: Τσίπρας στην Ελλάδα, Χίλαρι στις ΗΠΑ. Και Γιώργος Παπανδρέου στο βάθος ως ο μόνος που την τίμησε για την προσφορά της. Αυτές ήταν οι επιλογές της. Το ίδιο ρεύμα του κοσμοπολιτισμού ακολουθεί η κυρία Αγγελοπούλου έως σήμερα. Αρκεί να δει στις αναρτήσεις στο twitter της με ποιους συναντάται και ποιους επαινεί: Λάρι Σάμερς, υπουργός Οικονομικών του Κλίντον. Στάθης Καλύβας. Μαρκ Μαζάουερ. Νίκος Αλιβιζάτος. Γιάννης Στουρνάρας. Τζέφρι Πάιατ. Ζαχαρίας Ιμάμ. Από την αντίπερα όχθη, ουδείς. Καμία επαφή με την πραγματική Ελλάδα. Αλλά και κατά βάση καμία επαφή με αυτό που κρύβει στην ψυχή της η ίδια η Αγγελοπούλου.
Στην ανάρτηση που έκανε για την ταινία «Ευτυχία» βλέπει κανείς ίχνη από την κρυφή λαϊκή της πλευρά. Την αυθεντική. Την επαφή που έχει και με την παράδοση και με την Ιστορία και με την ταυτότητα του Ελληνισμού την οποία απαρνείται για να υποστηρίξει πως είναι μία άλλη. Ενώ δεν είναι. Την οποία απαρνείται για να κάνει παρέα με όσους λοιδορούν τη φουστανέλα και την Προεδρική Φρουρά αναζητώντας την αποδοχή τους. Με τα χρόνια πιστεύω ότι κάποιοι έπεισαν τη Γιάννα ότι η ίδια είναι μόνο «αυτό» και τώρα με αφορμή το 2021 πασχίζουν να την πείσουν ότι είναι και η Ελλάδα «αυτό». Έχει η πατρίδα κάτι από «αυτό», αλλά δεν είναι μόνον «αυτό». Η ελληνικότητα, βλέπετε, είναι ταυτόσημη με την οικουμενικότητα. Δεν χρειάζεται να «ξενιτεύεσαι» για να βρεις την οικουμένη.
Αν ψάξεις στη μέσα Ελλάδα, θα βρεις κι εκεί, στον απλό κόσμο, τον κοσμοπολιτισμό που ψάχνεις. Ετσι, ενώ η Γιάννα Αγγελοπούλου με αφορμή το 2021 είχε την ευκαιρία να επανασυστηθεί στο ελληνικό κοινό, να διατρέξει τη χώρα, να μιλήσει στην καρδιά των πολιτών, να διαλύσει παρεξηγήσεις και στερεότυπα για το πρόσωπό της, επιλέγει εν τέλει να κλειστεί σε μια γκρούπα που της λέει ότι η Ελλάδα πρέπει να γίνει όπως της υποδεικνύει εκείνη.
Η γκρούπα. Που της λέει ότι «για να έχει μέλλον η Ελλάς, πρέπει να αλλάξει παρελθόν». Και την παρασύρει να θέτει ερωτήματα του τύπου «χριστιανός ή μουσουλμάνος στο τιμόνι», που προοπτικά οδηγούν σε άλλα καυτά ερωτήματα, όπως «και μουσουλμάνος πρωθυπουργός; Και μουσουλμάνος Πρόεδρος;». Χωρίς να σκέπτεται ότι δεν είναι έτοιμη να τα απαντήσει.
Χωρίς να σκέπτεται ότι οι Ελληνες τα απορρίπτουν αυτά όχι επειδή είναι ρατσιστές ή μισαλλόδοξοι αλλά γιατί όσο συνώνυμος είναι ο χριστιανισμός με το τουρκικό έθνος, άλλο τόσο συνώνυμος είναι και ο ισλαμισμός με το ελληνικό έθνος. Η «ξέρα» είναι πάλι μπροστά. Το twitter ήταν το καπάκι σε ένα καζάνι που βράζει: Η κυρία Αγγελοπούλου με περιέργεια άνοιξε το καπάκι και αντίκρισε έκπληκτη τον βρασμό των Ελλήνων στην επιφάνεια. Δεν ένιωσε όμως τη θερμοκρασία τους. Κρίμα, γιατί από την κοινωνία προέρχεται. Θα ‘πρεπε.
