Τσεκάρετε το εορτολόγιο για να μην ξεχάσετε κανέναν! Σήμερα λοιπόν (18/12/2020) εορτάζουν οι:
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΝΙΚΟΣΤΡΑΤΟΣ, ΖΩΗ η σύζυγός του, ΤΡΑΓΚΥΛΙΝΟΣ και η σύζυγός του ΜΑΡΚΙΑ, ΚΛΑΥΔΙΟΣ, ΤΙΒΟΥΡΤΙΟΣ, ΚΑΣΤΩΡ, ΚΑΣΤΟΥΛΟΣ, ΜΑΡΚΟΣ και ΜΑΡΚΕΛΛΙΝΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΒΙΩΤΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΦΛΩΡΟΣ επίσκοπος Αμινσού ή Αμισού
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΦΩΚΑΣ και ΕΡΜΥΛΟΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΖΑΚΧΑΙΟΣ ο Διάκονος και ΑΛΦΕΙΟΣ ο Αναγνώστης
Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ η θαυματουργή
ΜΝΗΜΗ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ “εν τοις Χαλκοπρατείοις”
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ο Σύγκελος και Ομολογητής
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΟΔΕΣΤΟΣ Ιερομάρτυρας Αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΟΜΩΝ
Αναλυτικά:
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ
Γεννήθηκε στα Μεδιόλανα της Ιταλίας, το 250 με 256 μ.Χ.
Οι γονείς του τον ανέθρεψαν με μεγάλη χριστιανική επιμέλεια.
Καθώς ήταν και από γένος διακεκριμένο, είλκυσε την εύνοια του αυτοκράτορα Καρίνου, που γρήγορα τον ανέδειξε σαν στρατιωτικό. Έπειτα, ο Διοκλητιανός τον έκανε αρχηγό του πρώτου συντάγματος των πραιτοριανών.
Φιλάνθρωπη ψυχή ο Σεβαστιανός, από τη θέση αυτή πολλές φορές υπήρξε προστάτης των φτωχών και των πασχόντων χριστιανών.
Πρόθυμα επίσης, βοηθούσε στις ανάγκες της Ρωμαϊκής Εκκλησίας.
Γι’ αυτό και ο πάπας Γάϊος του απένειμε τον τίτλο του υπερασπιστού της Εκκλησίας.
Όταν όμως άρχισε ο διωγμός κατά των χριστιανών, συνελήφθη μια ομάδα χριστιανών.
Ο Σεβαστιανός, προκειμένου να τους εμψυχώσει την ώρα που αυτοί δικάζονταν, προς γενική κατάπληξη όλων δήλωσε ότι είναι χριστιανός.
Ο Διοκλητιανός διέταξε το θάνατό του.
Και ο Σεβαστιανός δεν άργησε να πέσει κάτω, τρυπημένος στο στήθος από βέλος.
Το σώμα του παρέλαβε κάποια ευσεβής χήρα, η Λουκίνα.
Διαπίστωσε όμως, ότι ανέπνεε ακόμα.
Αφού τον περιποιήθηκε, μετά από λίγες ήμερες ο Σεβαστιανός ανέκτησε την υγεία του.
Αλλά και πάλι επεδίωξε και συνάντησε το Διοκλητιανό και τον ήλεγξε για τη σκληρότητά του.
Τότε αυτός διέταξε και τον μαστίγωσαν μέχρι θανάτου.
Έτσι, ο Σεβαστιανός έγινε παράδειγμα αγωνιστικότητας για την πίστη “άχρι θανάτου”. Αποκάλυψη Ιωάννου, θ’ 10..
Απολυτίκιο. Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.
Συγκλήτου σφαλλομένης παριδών τα συνέδρια, Σεβαστιανέ πανολβίαν, συναγείρεις συνέλευσιν, Μαρτύρων αληθώς πανευκλεών, συν σοι καταβαλόντων τον εχθρόν, μεθ’ ων θείας συναυλίας αξιωθείς, φαιδρύνεις τους βοώντας σοι* δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου, πάσιν ιάματα.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΝΙΚΟΣΤΡΑΤΟΣ, ΖΩΗ η σύζυγός του, ΤΡΑΓΚΥΛΙΝΟΣ και η σύζυγός του ΜΑΡΚΙΑ, ΚΛΑΥΔΙΟΣ, ΤΙΒΟΥΡΤΙΟΣ, ΚΑΣΤΩΡ, ΚΑΣΤΟΥΛΟΣ, ΜΑΡΚΟΣ και ΜΑΡΚΕΛΛΙΝΟΣ
Όλοι μαρτύρησαν κατά τον διωγμό που κίνησε ο Διοκλητιανός (284-304) εναντίον των χριστιανών, μαζί με τον Άγιο Σεβαστιανό, που αναφέραμε πιο πάνω.
Και οι μεν σύζυγοι Νικόστρατος και Ζωή πέθαναν από ασφυξία, τους είχαν κρεμάσει ανάποδα και από κάτω δημιούργησαν ειδική εστία φωτιάς, ώστε να βγαίνει πολύς καπνός και να πηγαίνει απ’ ευθείας στο πρόσωπό τους.
Ο Τραγκυλίνος πέθανε δια λιθοβολισμού,
τον Κλαύδιο και τον Κάστορα έπνιξαν μέσα στη θάλασσα,
ο Τιβούρτιος θανατώθηκε δια λιθοβολισμού,
ο Καστούλος θανατώθηκε μέσα σε βόθρο
και τέλος, τον Μάρκο και τον Μαρκελλίνο τους θανάτωσαν με τις λόγχες.
(Οι δύο τελευταίοι ήταν αδέλφια και γιοι του Τραγκυλίνου και Μαρκίας, οι οποίοι ήταν εθνικοί και πήγαν στη φυλακή να μεταστρέψουν από την χριστιανική πίστη τους δύο γιους τους. Στο τέλος όμως, με τη συμπαράσταση του Άγιου Σεβαστιανού, έγιναν και αυτοί χριστιανοί με τις συνέπειες που περιγράψαμε πιο πάνω, αφού προηγουμένως ο Τραγκυλίνος χειροτονήθηκε από τον επίσκοπο Γάϊο επίσκοπος και οι δύο γιοι του Διάκονοι. Για δε τη σύζυγο του Τραγκυλίνου Μαρκία, δεν βρίσκουμε κανένα στοιχείο ότι μαρτύρησε, παρά μόνο ότι έγινε χριστιανή).
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΒΙΩΤΟΣ
Ακατάβλητος και τολμηρός στρατιώτης της χριστιανικής πίστης ο Ευβίωτος, έζησε τον 3ο αιώνα μετά Χριστόν.
Γεννήθηκε στο χωριό Πτωκετό ή Πωκετός της επαρχίας Οψικίου και διακρινόταν για το θάρρος και τη θερμή πίστη του.
Κατά τον διωγμό εναντίον της Εκκλησίας επί Διοκλητιανού, υποβλήθηκε σε πολλά βάσανα και φυλακίσεις.
Αλλ’ η θεία χάρη τον προστάτευε και τον έσωζε.
Λιθοβολήθηκε, ραβδίσθηκε, μαστιγώθηκε, σχίστηκαν οι σάρκες του και παρ’ όλα αυτά επέζησε και έφερε πολλούς στο δρόμο της σωτηρίας.
Αργότερα ο θρίαμβος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, τον βρήκε στην απομόνωση με βαριά δεσμά.
Ελευθερώθηκε και δόξασε τον Θεό για τη νίκη που έδωσε στην Εκκλησία.
Ο Ευβίωτος πέθανε το 320 μ.Χ.
Ο ΟΣΙΟΣ ΦΛΩΡΟΣ επίσκοπος Αμινσού ή Αμισού
Υπήρξε στα χρόνια των βασιλέων Ιουστίνου Β’ (565-578), Τιβερίου (578-582) και Μαυρικίου (582-602) στην Κωνσταντινούπολη.
Ο πατέρας του ονομαζόταν και αυτός Φλώρος, η δε μητέρα του Ευφημία.
Ο όσιος Φλώρος, σπούδασε πολύ καλά τη σοφία των Ελλήνων, αλλά εξ ίσου καλά και τις θείες Γραφές.
Στην αρχή διορίζεται βασιλικός γραμματέας και στη συνέχεια προάγεται στο αξίωμα του πατρικίου, αφού παντρεύτηκε και απέκτησε παιδιά. Επειδή δε τα παιδιά και η γυναίκα του πέθαναν από μια λοιμική ασθένεια, αυτός έγινε μοναχός και ησύχαζε σ’ ένα κτήμα του στην τοποθεσία Ανάπλουν.
Έπειτα για την αρετή του χειροτονήθηκε επίσκοπος Αμινσού ή Αμισού, που είναι πόλη της Καππαδοκίας.
Εκεί, αφού οσιακά ποίμανε το ποίμνιο του Χριστού και πολλές θαυματουργίες έκανε, απεβίωσε ειρηνικά.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΦΩΚΑΣ και ΕΡΜΥΛΟΣ
Μαρτύρησαν δια ξίφους.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΖΑΚΧΑΙΟΣ ο Διάκονος και ΑΛΦΕΙΟΣ ο Αναγνώστης
Μαρτύρησαν στην Καισαρεία.
(Ίσως είναι οι ίδιοι μ’ αυτούς τη 18ης Νοεμβρίου).
Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ η θαυματουργή
Δεν έχουμε καμία πληροφορία για τη ζωή της, μόνο το δίστιχο:
“Θεού σοφίαν ηγάπησε Σοφία, όθεν χάριν δέδεκτο και των θαυμάτων”.
ΜΝΗΜΗ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ “εν τοις Χαλκοπρατείοις”
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ο Σύγκελος και Ομολογητής
Γεννήθηκε στην Παλαιστίνη το 761 ή κατ’ άλλους, το 763.
Οι πρόγονοί του ήταν Πέρσες και οι ευσεβείς γονείς του τον αφιέρωσαν στη διακονία του Θεού.
Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόδωρος τον έκειρε αναγνώστη στον ναό της Ανάστασης και στην Ιερουσαλήμ εκπαιδεύτηκε κατά τον καλύτερο τρόπο.
Σε ηλικία 25 ετών έγινε μοναχός στη Μονή του Αγίου Σάββα και μετά 12 χρόνια άσκησης, χειροτονήθηκε από τον Πατριάρχη Θωμά πρεσβύτερος, με πρόταση του ηγουμένου της Μονής. Μετά δύο χρόνια αποσύρθηκε από τη Μονή σ’ ένα κελί, όπου καλλιέργησε πολύ την προσευχή. Μάλιστα ο ηγούμενος της Λαύρας, εμπιστεύτηκε στον Μιχαήλ την πνευματική μόρφωση των δύο αδελφών Γραπτών Θεοδώρου και Θεοφάνη.
Αλλ’ ο Πατριάρχης Θωμάς, έχοντας ανάγκη τον Μιχαήλ, τον μετακινεί μαζί με τους δύο μαθητές του στα Ιεροσόλυμα και τον καθιστά σύγκελλο και σύμβουλό του.
Αργότερα τον στέλνει στη Ρώμη για κάποια εκκλησιαστικά ζητήματα, επέδωσε μάλιστα μέσω αυτού και επιστολές στον τότε αυτοκράτορα Λέοντα τον εικονομάχο, τον οποίο ο Πατριάρχης Θωμάς παρατηρούσε σκληρά για τον διωγμό κατά των εικόνων. Εξοργισμένος απ’ αυτό ο Λέοντας, έριξε την πατριαρχική πρεσβεία στη φυλακή, όπου έμεινε για αρκετά χρόνια μέχρι τη δολοφονία του Λέοντα.
Αλλά και μετά την ανάρρηση του Μιχαήλ Τραυλού στο θρόνο (820) και αφού για λίγο ο όσιος αποφυλακίζεται, συλλαμβάνεται και πάλι, φυλακίζεται και αυτή η φυλάκισή του παρατάθηκε μέχρι και όλη τη βασιλεία του Θεοφίλου.
Αποφυλακίστηκε από τη Θεοδώρα και τον γιο της Μιχαήλ και αποδόθηκε στην Εκκλησία σαν Ομολογητής, αφού στο σώμα του έφερε τα στίγματα των αγώνων του.
Μετά την καθαίρεση του εικονομάχου Πατριάρχου Ιωάννη, η ψήφος όλων για τη διαδοχή, ήταν με το μέρος του Μιχαήλ.
Αλλ’ ο Μιχαήλ, 80 χρονών πλέον και ασθενής, αρνήθηκε να δεχτεί το θρόνο και ζήτησε να του παραχωρηθεί η μονή της Χώρας για να αναπαυθεί.
Εκεί πέρασε και τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του ειρηνικά και όταν πέθανε τον έθαψαν κοντά στους τάφους των ομολογητών Γερμανού και Πατριάρχη και Θεοδώρου του Γραπτού (846).
(Η μνήμη του περιττώς επαναλαμβάνεται – από ορισμένα Αγιολόγια – και την 4η Ιανουαρίου).
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΟΔΕΣΤΟΣ Ιερομάρτυρας Αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων
Βλέπε βιογραφικά του στοιχεία την 16η Δεκεμβρίου.
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΟΜΩΝ
Η μνήμη του αναφέρεται επιγραμματικά στο “Μικρόν Ευχολόγιον ή Αγιασματάριον” έκδοση “Αποστολικής Διακονίας” 1956, χωρίς άλλες πληροφορίες.
Πουθενά άλλου δεν αναφέρεται ή μνήμη του. (Μάλλον είναι Άγιος της Κυπριακής Εκκλησίας).
