Δημήτρης Παπαγγελόπουλος*
Πριν από μισό αιώνα κυκλοφόρησε το βιβλίο του Ανδρέα Παπανδρέου με τίτλο «Η δημοκρατία στο απόσπασμα».
Σήμερα ο ελληνικός λαός έντρομος αντιλαμβάνεται ότι ο τίτλος του βιβλίου για τη σημερινή εποχή θα ήταν πολύ πιο ανατριχιαστικός: «Η χαριστική βολή στη δημοκρατία».
Σήμερα οι μεθοδεύσεις αλλοίωσης και κατάλυσης της δημοκρατίας είναι πολύ πιο εξελιγμένες και επικίνδυνες.
Σήμερα δεν χρησιμοποιούνται τανκς.
Σήμερα υπάρχουν τα μέσα ενημέρωσης.
Ο Ουμπέρτο Εκο προφητικά είχε προβλέψει από τη δεκαετία του 1980: «Για τα πραξικοπήματα δεν θα χρειάζονται τανκς. Αρκούν οι συσκευές τηλεόρασης».
Σήμερα οι Γκοτζαμάνηδες με τα τρίκυκλα, τους λοστούς και τα στειλιάρια είναι άχρηστοι.
Σήμερα υπάρχουν κάποιοι «ευυπόληπτοι» δημοσιογράφοι, οι οποίοι επιβαίνουν σε μέσα ενημέρωσης που και αυτά, ως μεταφορικά τρίκυκλα, μεταφέρουν κατόπιν παραγγελίας και αδράς αμοιβής των πελατών ψευδείς ειδήσεις παραπληροφόρησης και χειραγώγησης της κοινής γνώμης.
Σήμερα οι σύγχρονοι Γκοτζαμάνηδες δεν χρησιμοποιούν ρόπαλα, στειλιάρια ή λοστούς.
Σήμερα χρησιμοποιούν με περισσή δεξιοτεχνία και θράσος τις δηλητηριασμένες και βουτηγμένες στο ψεύδος και στη συκοφαντία γραφίδες και τις τηλεοπτικές κάμερες.
Η σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία δέσμια της πλέον ακροδεξιάς συνιστώσας του μικρού τμήματος φαύλων στελεχών της, με τη βοήθεια μερικών ανάξιων πολιτικών επιγόνων του κραταιού άλλοτε ΠΑΣΟΚ, αδίστακτα και απροκάλυπτα παραβιάζει το Σύνταγμα, το κράτος δικαίου, πάγιες και εδραιωμένες κοινοβουλευτικές πρακτικές.
Ο περιορισμένος χώρος ενός άρθρου στη φιλόξενη «Εφημερίδα των Συντακτών» δεν επαρκεί για την καταγραφή των πρωτοφανών αντιδημοκρατικών ολισθημάτων της σημερινής κυβέρνησης.
Ο φόβος του κορονοϊού που έντεχνα υποδαυλίζεται χρησιμοποιείται ως δικαιολογία για την παραβίαση του Συντάγματος και θεμελιωδών ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των Ελλήνων πολιτών.
Μετά τις αδιανόητες απαγορεύσεις των εκδηλώσεων ιστορικής μνήμης που παραπέμπουν σε άλλες σκοτεινές εποχές, πρόσφατα κρούσματα, αλλά δυστυχώς φοβάμαι όχι τελευταία, αντισυνταγματικής, αντιδημοκρατικής και αντικοινοβουλευτικής συμπεριφοράς αποτελούν οι άρσεις ασυλίας των βουλευτών Παύλου Πολάκη και Αγγελικής Αδαμοπούλου.
Ιδίως η άρση ασυλίας της βουλευτού του ΜέΡΑ25 κ. Αδαμοπούλου αποτελεί το πάτημα της σκανδάλης για τη χαριστική βολή στη δημοκρατία.
Μην τρέφουν όμως αυταπάτες οι εκτελεστές της δημοκρατίας.
Η σφαίρα της χαριστικής βολής θα αστοχήσει και η δημοκρατία θα παραμείνει ζωντανή έστω και βαριά τραυματισμένη και σύντομα θα συνέλθει.
Η άρση ασυλίας της κ. Αδαμοπούλου αφορά ομιλία της στο κοινοβούλιο, στην οποία εξέφρασε την πολιτική της άποψη κατά την άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων της.
Η άρση της ασυλίας της αποτελεί ευθεία, απροκάλυπτη και αδίστακτη παραβίαση του άρθρου 61 παρ. 1 του Συντάγματος, στο οποίο ρητώς ορίζεται: «Ο βουλευτής δεν καταδικάζεται ούτε εξετάζεται με οποιονδήποτε τρόπο για τη γνώμη ή ψήφο που έδωσε κατά την άσκηση των καθηκόντων του».
Επιπλέον στην παρ. 2 του ίδιου άρθρου του Συντάγματος προβλέπεται ότι «ο βουλευτής διώκεται μόνο για συκοφαντική δυσφήμιση κατά το νόμο…».
Σύμφωνα με τον νόμο (άρθρα 362-363 Π.Κ.) η συκοφαντική δυσφήμηση τελείται μόνο κατά συγκεκριμένου προσώπου του οποίου βλάπτεται η τιμή και η υπόληψή του.
Τέλος το άρθρο 373 παρ. 1 εδ. γ και δ του Π.Κ. αποκλείει το άδικο της πράξεως της κ. Αδαμοπούλου με τις ρητές προβλέψεις: «Δεν αποτελούν άδικη πράξη α)…, β)…, γ) οι εκδηλώσεις που γίνονται για την εκτέλεση νομίμων καθηκόντων, την άσκηση νόμιμης εξουσίας ή για τη διαφύλαξη προστασίας δικαιώματος ή από άλλο δικαιολογημένο ενδιαφέρον και δ) σε ανάλογες περιπτώσεις».
Επομένως η ομιλία στη Βουλή της βουλευτού του ΜέΡΑ25 δεν αποτελεί άδικη πράξη.
Δεν ηχεί πλέον μόνο καμπανάκι κινδύνου, ηχεί ο αποκρουστικός ήχος κακότεχνης καμπάνας.
Είναι περισσότερο επίκαιρη από ποτέ η παροιμιώδης φράση του Χέμινγουεϊ στο γνωστό βιβλίο του: «Μην αναρωτιέσαι για ποιον κτυπάει η καμπάνα. Αύριο θα κτυπήσει για σένα».
Σήμερα η καμπάνα κτύπησε για την Αγγελική Αδαμοπούλου.
Αύριο μπορεί να κτυπήσει για τον οποιονδήποτε.
Κάποια δειλά κτυπήματα ακούστηκαν για «το τεραστίων διαστάσεων» εξοχικό μόλις 70 τ.μ. στα, εφάμιλλα της Κυανής Ακτής και των Παρισίων, Λεγρενά και για τη Folli Follie.
Είναι όμως τόσο άτσαλα και κακόηχα που οι διάκονοι της διαπλοκής θα εγκαταλείψουν τις προσπάθειές τους.
Χθες κτύπησε για τη συγκάλυψη του τεράστιου σκανδάλου της Novartis και άλλων μεγάλων σκανδάλων, όπως της μεγάλης φοροδιαφυγής (λίστα Λαγκάρντ, Panama Papers), του Βγενόπουλου κ.λπ.
Επιχείρησαν και συνεχίζουν να επιχειρούν να τα εμφανίσουν ως σκευωρία.
Τελικά το μέγεθος της πολιτικής απάτης για το ξέπλυμα αυτών των σκανδάλων θα υπερβεί το μέγεθος του σκανδάλου της Novartis.
Το τραγικό για τους πολιτικά και ποινικά υπεύθυνους του σκανδάλου της Novartis είναι πως θεωρούν ότι με το αφήγημά τους περί δήθεν σκευωρίας, όχι μόνο θα συγκαλύψουν τις ευθύνες τους, αλλά θα εξασφαλίσουν την παρουσία τους στο πολιτικό σκηνικό και μάλιστα σε ρόλο πρωταγωνιστών.
Αποδεικνύεται για άλλη μία φορά ότι είναι μέλη μιας κάστας εντελώς αποκομμένης από τον λαό.
Εκδίδουν βιβλία, αρθρογραφούν ανώνυμα, συναντώνται κρυφά με αμφιλεγόμενους επιχειρηματίες, χρησιμοποιούν παράνομες κασέτες και δημοσιογράφους ως νταραβεριτζήδες και προξενήτρες.
Ο κ. Λοβέρδος με το βιβλίο του προσπαθεί να με οδηγήσει στο Ειδικό Δικαστήριο, μολονότι δεν υπάρχει το παραμικρό ενοχοποιητικό στοιχείο σε βάρος μου, όπως προκύπτει και από τις σελίδες του βιβλίου αυτού. Άθελά του όμως, εξαιτίας της αγωνίας του και της αλαζονείας του, αποκαλύπτει το κύκλωμα εξυπηρέτησης πολιτικοοικονομικών συμφερόντων και διαπλοκής που ταλανίζει την Ελλάδα.
Θα το επαναλάβω. Μην τρέφουν αυταπάτες οι εκτελεστές της δημοκρατίας.
Τελικά οι σημερινοί Γκοτζαμάνηδες όχι μόνο θα αποτύχουν, αλλά θα λογοδοτήσουν στη Δικαιοσύνη, στον λαό και στην Ιστορία.
Μαζί τους θα λογοδοτήσουν οι υποκινητές τους και όλος ο παρακρατικός μηχανισμός που συνδράμει το φαύλο πολιτικοοικονομικό σύστημα.
Μην ελπίζουν στη συνδρομή επίορκων κρατικών λειτουργών.
Η τύχη ανώτατων αξιωματικών της Χωροφυλακής που συνεργάστηκαν με το παρακράτος για να καλύψουν τον Γκοτζαμάνη είναι αποτρεπτική για κάθε επίδοξο μιμητή τους.
Επειδή οι φαύλοι και οι παρακρατικοί είναι ανιστόρητοι, τους κάνω γνωστό ότι ένας δικαστής, ο Σαρτζετάκης των νεανικών του χρόνων, και ένας εισαγγελέας, ο Δελαπόρτας, αποκάλυψαν το παρακράτος και τον σφιχτό εναγκαλισμό του με το κράτος.
Θα τους κάνω γνωστό επίσης ότι ο τότε εισαγγελέας του Α.Π. επιχείρησε να παρεμποδίσει και να χειραγωγήσει τις έρευνες της Δικαιοσύνης.
Εισέπραξε την αμοιβή του λίγο αργότερα και διορίστηκε πρωθυπουργός της δικτατορίας.
Το τίμημα που πλήρωσε για τις επιλογές του ήταν πολύ οδυνηρό.
Μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας έντρομος εκλιπαρούσε να μη λογοδοτήσει στη Δικαιοσύνη.
Την κρίση και τη χλεύη της Ιστορίας δεν την απέφυγε.
Σήμερα οι φαύλοι και το παρακράτος δύσκολα θα βρουν και άλλον έναν πρόθυμο εισαγγελέα να συνεργαστεί μαζί τους.
* πρώην αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης
Από την Εφημερίδα των Συντακτών
