Παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου πραγματοποιήθηκε σήμερα το απόγευμα η διαδικτυακή εκδήλωση «Η συμβολή της Βοιωτικής Εκκλησίας και η σημασία του αγώνα των Βοιωτών Αγωνιστών στην Ελληνική Επανάσταση», με αφορμή τη συμπλήρωση 200 χρόνων από τον απελευθερωτικό αγώνα.
Η εκδήλωση συνδιοργανώθηκε από το Κέντρο Έρευνας και Μελέτης της Βοιωτίας «Διαχρονικά», του οποίου πρόεδρος είναι ο Αρχιεπίσκοπος, από τον Μορφωτικό Σύλλογο Λεβαδείας και την Κοινότητα Διαλόγου «Σύνθεσις».
«Η ίδρυση του νέου Ελληνικού κράτους δεν προέκυψε ασφαλώς σε συνθήκες ιστορικού κενού. Ριζώνει στη συλλογική συνείδηση ενός σκλαβωμένου λαού, που είχε βαθειά αίσθηση της ταυτότητάς του», αναφέρει στον χαιρετισμό του ο Αρχιεπίσκοπος, και σημειώνει ότι «τα δεκάδες επαναστατικά κινήματα που αριθμούνται από την πτώση της Πόλης ως την Παλιγγενεσία, αποδεικνύουν του λόγου το ασφαλές. Η πληθώρα των Πατριαρχών που έχασαν τη ζωή τους με βίαιο τρόπο από την Οθωμανική εξουσία καθ’ όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, θέτει με σαφήνεια το πρόσημο της πίστης στην υπόθεση της δουλείας, μιας πίστης που άρδευσε μυστικά το καθημαγμένο γένος.
»Το ζωογόνησε, συγκρότησε την αυτοσυνειδησία του, έθεσε κριτήρια. Η πλειονότητα των δασκάλων στα σχολεία που λειτούργησαν επί Τουρκοκρατίας, όταν αυτά λειτουργούσαν απρόσκοπτα, υπήρξαν κληρικοί. Το αφυπνιστικό έργο του αγ. Κοσμά του Αιτωλού, με τα δεκάδες σχολεία που ίδρυσε, έχει χαράξει ανεξίτηλα τη λαϊκή ψυχή. Μαζί με αυτά, έρχεται η προσφορά των Νεομαρτύρων, των φωτεινών αστεριών μέσα στο σκοτάδι της σκλαβιάς.
»Άνθρωποι απλοί, Επίσκοποι, Ιερείς, Μοναχοί και Λαϊκοί που έδωσαν τη ζωή τους για το άγιο δισκοπότηρο της Πίστης και της Πατρίδος την ελευθερία. Ένας χορός γνωστών και αφανών ηρώων της Πίστεως και της Πατρίδος σήκωσε το βάρος του οράματος και της ανίχνευσης νοήματος για ένα ολόκληρο γένος».
Ο Αρχιεπίσκοπος επεσήμανε, ακόμη, ότι «η Εκκλησία μας και ιδιαίτερα η κατά Βοιωτική Εκκλησία, συνοδοιπόρησε με το λαό και κατά την Επανάσταση. Και τότε οι πολλές θυσίες των στελεχών της, όπως μαρτυρούν οι πρωταγωνιστές των γεγονότων, αγωνιστές, ξένοι διπλωμάτες και άλλοι, επεσφράγισαν τον αγώνα.
»Πρώτος έσυρε το χορό των φονευθέντων κατά τα πολεμικά γεγονότα, ο αδικημένος από την ιστορία επίσκοπος Σαλώνων Ησαΐας και αδελφός της Ιεράς Μονής Οσίου Λουκά Βοιωτίας. Μέλος της Φιλικής, πρωτοστάτησε στον ξεσηκωμό στη Ρούμελη, έμεινε στη μνήμη μας να ανακεφαλαιώνει στο πρόσωπό του, μαζί με πολλούς άλλους, την πίστη με την αγάπη προς την Πατρίδα.
»Τη νύχτα της 26ης προς 27η Μαρτίου ευρίσκοντο στο Μοναστήρι του Οσίου Λουκά, εκτός από τους Μοναχούς και μερικούς χωρικούς, ο φιλικός Ζαρείφης, ο Θανάσης Διάκος και ο Ησαΐας. Αποφασίζουν να κηρυχτεί η επανάσταση στις 27 Μαρτίου με όλη τη λαμπρότητα που επέβαλε ένα τόσο σημαντικό γεγονός. Πρίν χαράξει καλά – καλά έγινε δοξολογία. “Άμα τη έω εψάλη δοξολογία μετά δακρύων χαράς υπό του Επισκόπου Ησαΐου παρόντων του τε Ζαρείφη και του Διάκου”, μας θυμίζει ο Κρέμος.
Μετά το τέλος της δοξολογίας φιλούν ευλαβικά το χέρι του Ησαΐα που κρατούσε την απλή σημαία της επαναστάσεως, φιλιούνται μεταξύ τους και αποχωρίζονται. Ο Ησαΐας έφυγε γρήγορα για την Άμφισσα, μαζί με μικρή ένοπλη συνοδεία. Πριν όμως απομακρυνθεί από το Μοναστηριακό χώρο, γύρισε έριξε την τελευταία του ματιά στο χώρο όπου μόνασε και «δάκρυα κατέβρεξαν τας ροδόχρους αυτού παρειάς, ως προμήνυμα του εν Θερμοπύλαις θανάτου του», στο ύψωμα της Χαλκωμάτας , στις 23 Απριλίου 1821, σε μια μάχη που έχασε τη ζωή του και ο αδελφός του παπα – Γιάννης. Και τόσοι άλλοι… και τόσα άλλα».
- Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο orthodoxtimes.gr.
