Τσεκάρετε το εορτολόγιο για να μην ξεχάσετε κανέναν! Σήμερα λοιπόν (24/03/2021) εορτάζουν οι:
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΡΤΕΜΩΝ επίσκοπος Σελευκείας της Πισιδίας και Προεόρτια του Ευαγγελισμού της ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΤΕΜΩΝ Ίερομάρτυρας, πρεσβύτερος Λαοδικείας
Ο ΟΣΙΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΟΚΤΩ ΜΑΡΤΥΡΕΣ οι εν Καισαρεία της Παλαιστίνης
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΤΙΝΟΣ ο Θηβαίος
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΒΡΑΑΜ πού μόνασε στο όρος Λάστρος
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ο Ξυλινίτης
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ ο Γ (ή Παρθενάκης) Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
Ο ΟΣΙΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ ο Ρώσος.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΤΕΦΑΝΟΣ και ΠΕΤΡΟΣ μάρτυρες,
Αναλυτικά:
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΡΤΕΜΩΝ επίσκοπος Σελευκείας της Πισιδίας και Προεόρτια του Ευαγγελισμού της ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Ό όσιος Άρτέμων έζησε στους αποστολικούς χρόνους, όταν για πρώτη φορά το Ευαγγέλιο του Χρίστου διαδιδόταν στίς ειδωλολατρικές κοινωνίες. ο Απόστολος των Εθνών Παύλος πήγε στη Σελεύκεια της Πισιδίας, κήρυξε το λόγο του Θεού και είλκυσε εκλεκτές ψυχές, πού αποτέλεσαν την πρώτη Εκκλησία της πόλης εκείνης. Μεταξύ των νεοφωτισθέντων έλαμπε περισσότερο ο Άρτέμων, πού ο Παύλος τον ανέδειξε και επίσκοπο. Στο διάστημα της επισκοπής του, δικαιωσε την προτίμηση και τις ελπίδες πού στήριξε σ’ αυτόν ο Παύλος. Καλλιέργησε τη διδασκαλία, φρόντισε για τους φτωχούς, ήταν παράδειγμα στους πιστούς με λόγια και έργα, πατέρας αυτών και βοηθός, καύχημα και παρηγοριά. Πέθανε ειρηνικά και τον θρήνησε όλο το ποίμνιο του, σαν μια οικογένεια. Διότι έκανε πράξη, αυτό πού είπε ο Απ. Παύλος: “Τύπος γίνου των πιστών εν λόγω, εν αναστροφή, εν αγάπη, εν πνεύματι, εν πίστει, εν άγνεία”1. Γίνε, δηλαδή, παράδειγμα των πιστών και στα λόγια σου και στη συμπεριφορά σου και στην αγάπη πού θα δείχνεις και στην πνευματική ζωή πού θα ζεις και στην πίστη και στην καθαρότητα της ζωής. Ι.Α’πρόςΤιμόθεον,δ’12.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’.
Σήμερον της παγκοσμίου χαράς τα προοίμια, μετά χαρμόσυνης προερτάσωμεν ιδού γαρ Γαβριήλ παραγίνεται, τη Παρθένω κομίζων τα ευαγγέλια, και φόβω άμα και θαύματί’ χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΤΕΜΩΝ Ίερομάρτυρας, πρεσβύτερος Λαοδικείας
Αναδείχτηκε στα χρόνια του διώκτη του χριστιανισμού Διοκλητιανού, και ήταν πάνω από 100 χρονών, Διότι είχε κάνει 16 χρόνια αναγνώστης, 28 διάκονος και 33 χρόνια σαν ιερέας. Όταν λοιπόν άρχισε ο διωγμός κατά των χριστιανών, ο αυτοκράτορας έστειλε στη Λαοδίκεια έκτακτο απεσταλμένο του, τον Πατρίκιο, για να εφαρμόσει και εκεί τα σκληρά μέτρα του κατά των Χριστιανών. Αυτός λοιπόν κάλεσε τον γέροντα Ιερέα Άρτέμονα και του είπε να σταματήσει την δραστηριότητα εμψύχωσης των χριστιανών, διότι δεν θα σεβαστεί καθόλου τα γεράματα του και θα τον καταδικάσει σε θάνατο. ο Άρτέμων όχι μόνο δεν υπάκουσε στα απειλητικά λόγια του Πατρικίου, αλλά συνέχισε με περισσότερη ορμή την δραστηριότητα του. Και ένα από τα κατορθώματα του ήταν, ότι μπόρεσε να φέρει στη χριστιανική πίστη τον Ιερέα των ειδώλων Βιτάλιο. Και όχι μόνο. Άλλα βγήκε και σ’ άλλες πόλεις της Μικράς Ασίας, στηρίζοντας τους πιστούς και προσελκύοντας στη χριστιανική πίστη πολλούς ειδωλολάτρες. Τελικά υπέστη μαρτυρικό θάνατο και έτσι τελείωσε τη ζωή του στην πρώτη γραμμή της χριστιανικής παράταξης, παρά τα βαθιά γεράματα του. (Ή μνήμη του, από ορισμένα Συναξάρια, επαναλαμβάνεται και την 8η Οκτωβρίου).
Ο ΟΣΙΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ
Διέπρεψε στη μοναχική ζωή, της οποίας αποτέλεσε καύχημα. Απαράμιλλη προ πάντων υπήρξε ή ταπεινοφροσύνη του, χάρη της οποίας ο Θεός, τον στόλισε με μεγάλη πνευματική υπεροχή. Τόσο ώστε και αυτοί οι περίφημοι αββάδες Μακάριος και Μωϋσής τον πλησίαζαν με πολύ σεβασμό και έρχονταν πάντοτε να ωφεληθούν από τα λόγια του, τα φωτισμένα από το άγιο Πνεύμα. Κατά την ώρα του θανάτου του, ο όποιος ήλθε ήσυχος και γαλήνιος, θάνατος αληθινού δικαιου, τον περιστοίχιζαν αδελφικά πολλοί από τους αββάδες. Κατά τις τελευταίες του δε στιγμές, ενώ ο Ζαχαρίας ήταν σιωπηλός, άνέβλεψε κάπως μυστήρια προς τα πάνω, άνέβλεψε τότε και ο άββάς Ισίδωρος και θαρρείς από κάποια ουράνια έμπνευση, είπε: “Εύφραίνου, τέκνον μου Ζαχαρία, ότι ήνεώχθησάν σοι αϊ πύλαι της ουρανών βασιλείας”.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΟΚΤΩ ΜΑΡΤΥΡΕΣ οι εν Καισαρεία της Παλαιστίνης
Μαρτύρησαν δια ξίφους. (Σ’ άλλα Μηνολόγια ο αριθμός των εν λόγω Μαρτύρων ανέρχεται σε 35 και ότι μαρτύρησαν δια αποκεφαλισμού επί Ιουλιανού του Παραβάτου (360-363). Ενώ σ’ άλλα Συναξάρια ο αριθμός τους ανεβαίνει στους 50).
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΤΙΝΟΣ ο Θηβαίος
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΒΡΑΑΜ πού μόνασε στο όρος Λάστρος
Ελάχιστα βιογραφικά στοιχεία για τον Όσιο αυτό, βρίσκουμε στον Λαυριωτικό Κώδικα Ι 70. ο όσιος Αβραάμ, από μικρό παιδί διάλεξε την αγγελική ζωή του μονάχου και έτσι μοίρασε στους φτωχούς ότι περιουσία είχε και έγινε υπόδειγμα μοναχού. Ή φήμη της μεγάλης του αρετής δεν άργησε να διαδοθεί στη χώρα οπού άσκήτευε και γι’ αυτό έτρεχαν πολλοί κοντά του για να ωφεληθούν πνευματικά. Άλλ’ ο Αβραάμ, επειδή δεν του άρεσε ή επίδειξη και ή φασαρία, ανέβηκε στο όρος του Λάτρου, όπου με αυστηρότερη εγκράτεια, αγρυπνία και προσευχή, προόδευε σε μεγάλα ύψη αρετής και ωφελούσε τους εκεί ασκητές. Έτσι, μ’ αυτό τον θεάρεστο τρόπο αφού έζηοε, απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ο Ξυλινίτης
Ιδιαίτερο βιογραφικό υπόμνημα για τον Όσιο αυτό, υπάρχει στον Λαυριωτικό Κώδικα Ι 70 και το οποίο παραθέτουμε αύτολεξεί όπως έχει: “Ό δε τίμιος Στέφανος, ου το έπίκλην Ξυλινίτης, και αυτός τη ασκητική πολιτεία εαυτόν έκδούς περιήλθε γυμνός το σώμα και ανυπόδητος τόπους εκ τόπων περιερχόμενος και πελαζόμενος κατά Κύριον και ύπνον τοις όφθαλμοίς το καθόλου μη προσενεγκών, μηδέ τοις κροτάφοις άνάπαυσιν παρ’ όλον τον της ζωής αυτού χρόνον εντεύθεν ήξιώθη και προφητικών χαρισμάτων του προλέγειν τοις άνθρώποις τα συμβησόμενα* προεΐδε τοίνυν και την αυτού τελετήν και προς το τέλος της ζωής αυτού εν τω όρει του Λάτρου και αυτός άπελθών άσκητικώς έκείσε τον βίον διήνυσε και πολλοίς τύπος και ύπογραμμός αναδειχθείς και τα προς σωτηρίαν καθοδηγήσας προς Κύριον έξεδήμησεν”.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ ο Γ (ή Παρθενάκης) Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
Ό νέος αυτός Ίερομάρτυρας, καταγόταν από τη Μυτιλήνη και ήταν γιος θεοσεβών γονέων. ο Παρθένιος αφοσιώθηκε στις μελέτες και έγινε ένας από τους σοφούς του 17ου αιώνα, Χειροτονήθηκε ιερέας και αργότερα έγινε Αρχιερέας και ποιμένας της Χίου. Στά τέλη του 1656 έγινε Πατριάρχης Κων/πολης, σαν διάδοχος του Πατριάρχη Παρθενίου του Β’. Σάν Μητροπολίτης, αλλά και σαν Πατριάρχης αναδείχτηκε άνδρας ευλαβής, χρηστός, λόγιος και ζηλωτής των καλών πραγμάτων και της ευσέβειας. Σάν Πατριάρχης, ανέπτυξε ιδιαίτερα την Ελληνική παιδεία. Κάποια επιστολή του όμως, έπεσε στα χέρια της υψηλής Πύλης, που θεώρησε το περιεχόμενο της επαναστατικό. “Ετσι ο τότε Σουλτάνος Ιμπραήμ ο Α’, διέταξε τη θανάτωση του Πατριάρχη Παρθενίου. “Ετσι συνελήφθη και τον πίεζαν να δεχτεί τον ισλαμισμό για να σωθεί. Άλλ’ ο Παρθένιος έμεινε αμετακίνητος στην πίστη του. Τότε το Σάββατο του Λαζάρου, στις 24 Μαρτίου 1657, τον κρέμασαν στην Καγκελωτή πύλη Παρμάκ – Καπού. Με διαταγή του Μ. Βεζίρη Μεχμέτ Κιουπουλού το λείψανο, παρέμεινε κρεμασμένο για τρεις μέρες και κατόπιν το έριξαν στη θάλασσα. Αργότερα το παρέλαβαν οι χριστιανοί και το έθαψαν σ’ ένα νησί “τη λεγομένη των Πριγκίπων”. Μαρτύριο του Αγίου αυτού, συνέγραψε ο Συρίγου Μελέτιος.
Ο ΟΣΙΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ ο Ρώσος.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΤΕΦΑΝΟΣ και ΠΕΤΡΟΣ μάρτυρες,
οί εν Καζάν (+ 1552).
