Η πανδημία του κορωνοϊού έχει οδηγήσει εκατομμύρια ανθρώπους σε άθλια οικονομική κατάσταση, ωστόσο υπάρχουν ορισμένοι που θα κάνουν «μαύρο» Πάσχα, καθώς βιώνουν συνθήκες απόλυτης ένδειας, όχι λόγω της υγειονομικής κρίσης, αλλά εξαιτίας της ανύπαρκτης μέριμνας από την πλευρά της Πολιτείας για τους πιο αδύναμους, όπως η Πάνκα Κονσταντίνοβα, που είδε τη ζωή της να αλλάζει από τη μία στιγμή στην άλλη.
- Από την Ιωάννα Τσέφλιου
Η 43χρονη -σήμερα- γυναίκα ήρθε από τη Βουλγαρία το 1991 και τα τελευταία χρόνια εργαζόταν ως νοσηλεύτρια. Ωστόσο, το 2014 έπεσε και έσπασε τη μέση της και έκτοτε ξεκίνησε γι’ αυτή ένας εφιάλτης που δεν έχει τέλος.
«Από την πρώτη μέρα που ήρθα στην Ελλάδα παλεύω μόνη μου. Eχω πράσινη κάρτα από το 1992. Προσέχω και τηρώ όλους τους νόμους, πληρώνω όλες μου τις υποχρεώσεις και είμαι υπεύθυνη. Τα τελευταία χρόνια δεν μπορώ να εργαστώ, δεν έχω βοήθεια από πουθενά και το μηνιαίο εισόδημά μου ανέρχεται στα 270 ευρώ. Δεν μου φτάνουν ούτε για τρόφιμα. Δεν έχω να φάω» δήλωσε αποκλειστικά στην «Espresso» η 43χρονη και συνέχισε: «Με στέλνουν από τη μία υπηρεσία στην άλλη, δεν μπορώ να βγάλω άκρη, είμαι πολύ ταλαιπωρημένη και μου συμπεριφέρονται λες και δεν έχω δουλέψει ποτέ και ζητάω πράγματα που δεν δικαιούμαι».
Oπως εξήγησε η κυρία Κονσταντίνοβα, όταν είχε το ατύχημα καθηλώθηκε στο κρεβάτι και δεν μπορούσε να εργαστεί. Οι γιατροί τής είπαν ότι δεν μπορούσε να υποβληθεί σε επέμβαση και ότι έπρεπε να μείνει για τουλάχιστον έναν χρόνο σε ακινησία, προκειμένου τα οστά να δέσουν μόνα τους. «Πέρασα από του κόσμου τις επιτροπές και το 2016 κατάφερα να βγάλω σύνταξη με 50% αναπηρία. Το μηνιαίο μου εισόδημα ήταν… 54 ευρώ! Κίνησα διαδικασίες, έτρεξα στο ΙΚΑ, σε κρατικές υπηρεσίες και δεν έβγαζα άκρη. Παράλληλα, η ακινησία λόγω του προβλήματος που μου δημιούργησε το ατύχημα είχε ως συνέπεια να πάρω 58 κιλά. Εγινα παχύσαρκη. Με έβλεπαν οι δημόσιοι υπάλληλοι που πήγαινα να διεκδικήσω μία καλύτερη σύνταξη και μου έλεγαν “όπως σε βλέπουμε, δεν νομίζουμε ότι θα πεθάνεις από την πείνα”».
Τα χρόνια που εργάστηκε στην Ελλάδα είχε καταφέρει να βάλει στην άκρη λίγα χρήματα, τα οποία όμως τέλειωσαν. «Είμαι οκτώ χρόνια χωρίς δουλειά, χωρίς ένα αξιοπρεπές εισόδημα. Το 2019 εξασφάλισα σύνταξη με 67% αναπηρία, το οποίο παραμένει έτσι ως σήμερα. Λαμβάνω κάθε μήνα 108 ευρώ από τον ΟΠΕΚΑ, 92 ευρώ από το ΚΕΑ και 70 ευρώ επίδομα ενοικίου» είπε η 43χρονη γυναίκα, υπογραμμίζοντας ότι μόνο το ενοίκιο που πληρώνει κάθε μήνα ανέρχεται στα 150 ευρώ.
«Εκτός από το ενοίκιο, έχω κάθε μήνα 20 ευρώ κοινόχρηστα και από εκεί και πέρα 20-30 ευρώ νερό και 40-80 ευρώ ρεύμα. Δεν μένει για τρόφιμα ούτε ευρώ. Μερικές φορές δεν φτάνουν ούτε για τους λογαριασμούς. Δεν είναι συνθήκες αυτές. Ο δήμος δίνει κάθε μήνα τρόφιμα, αλλά δεν μπορώ πάντα να πηγαίνω να παίρνω, γιατί είναι βαριά και δεν μπορώ να τα σηκώσω. Δεν έχω λεφτά για ταξί, δεν έχω κανέναν γνωστό να με πάει και στο λεωφορείο δεν αντέχω να ανέβω με τη μέση μου. Αλλά και όταν πάω να τα πάρω, δίνουν ελάχιστα πράγματα πλέον. Κάποτε έδιναν περισσότερα, σήμερα έχω καταλήξει κάθε μέρα να τρώω νερόβραστα μακαρόνια ή νερόβραστο ρύζι. Ούτε ψάρι ούτε κρέας ούτε όσπρια, τίποτα. Μόνο λάδι και αλάτι» αποκαλύπτει η κυρία Κονσταντίνοβα.
«Δεν βγάζω άκρη»
Μεγάλο της παράπονο αποτελεί το γεγονός ότι η ίδια εργαζόταν μια ζωή, ωστόσο παίρνει ψίχουλα, την ώρα που άλλοι αλλοδαποί διαφόρων εθνικοτήτων -χωρίς καν να έχουν ένσημα- παίρνουν 363 ευρώ από τον ΟΠΕΚΑ και 200 ευρώ από το ΚΕΑ. «Στο ΙΚΑ μού λένε ότι δεν μπορώ να βγάλω άκρη. Είναι 400.000 άτομα στη λίστα. Μου είπαν κιόλας ότι από τον Μάιο καταργούνται τα αναδρομικά για τους ξένους, που εγώ βέβαια έχω να πάρω αναδρομικά από το 2016! Απευθύνθηκα και στον Συνήγορο του Πολίτη, αλλά δεν με βοήθησαν. Υστερα από ένα σημείο δεν απαντάνε καν στα τηλέφωνα. Μου είπαν στην αρχή ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι και ότι πρέπει να το πάω δικαστικά. Με τι λεφτά;» αναρωτιέται.
Μάλιστα, φοβάται ότι σύντομα θα της κόψουν και τα λιγοστά χρήματα που παίρνει κάθε μήνα, αφού δεν μπορεί να πάει στις δημόσιες υπηρεσίες για να ανανεώσει τα έγγραφά της. «Η ακινησία είχε ως αποτέλεσμα να κάνω θρομβώσεις. Ετσι, οι γιατροί μού είπαν να μην κάνω το εμβόλιο. Ομως, λόγω του ότι δεν έχει προκληθεί από κάποια πάθηση αλλά είναι σωματικό το πρόβλημα, δεν μπορούν να μου δώσουν απαλλακτικό έγγραφο. Ετσι, πρέπει να κάνω rapid test για να μπω σε δημόσια υπηρεσία. Δεν έχω λεφτά για να φάω, πόσο μάλλον για να πάω στο φαρμακείο να κάνω τεστ! Δεν έχω ούτε έναν άνθρωπο να μου δανείσει 10-20 ευρώ. Αν χάσω και τα χρήματα που παίρνω, δεν ξέρω τι θα κάνω μετά» είπε φανερά απελπισμένη.
Η 43χρονη πέρασε «μαύρα» Χριστούγεννα, αφού το άγχος και η ανασφάλεια για την επόμενη μέρα δεν την άφηναν να ησυχάσει. «Δεν είχα να φάω. Πέρασαν οι γιορτές και ήμουν μέσα στη σύγχυση. Μου έπεφτε το ζάχαρο από το άγχος. Λιποθύμησα αρκετές φορές, δεν μπορούσα να συνέλθω. Προσπαθούσε μία γειτόνισσα να με βοηθήσει μία φορά, αλλά είχα τα κλειδιά από πίσω και δεν μπορούσε να μπει. Αλλά δεν μπορώ να μην έχω κλειδωμένα στο κέντρο της Ομόνοιας όπου μένω. Φοβάμαι» επισήμανε.
Είναι… μακριά
Η κυρία Κονσταντίνοβα εξήγησε ότι έχει καλέσει και το «Βοήθεια στο Σπίτι», αλλά της είπαν ότι είναι… μακριά και δεν μπορούν να της πάνε πράγματα, παρότι ο δήμος τη διαβεβαίωσε ότι ανήκει στην ομάδα των πολιτών που το δικαιούται!
«Προσπαθώ να παλέψω όσο με κρατάνε ακόμη τα πόδια μου. Γιατί, αν κυλήσω τελείως στο κρεβάτι, θα πεθάνω από την πείνα στην κυριολεξία. Θέλω να μάθω από πού κι ως πού έχει βγει τέτοια απόφαση, ώστε να λαμβάνω τόσο λίγα χρήματα από τον ΟΠΕΚΑ. Δεν φτάνει που περνάω όλα αυτά, δεν έχω να φάω, γυρνάνε και μου λένε από τις υπηρεσίες “αν δεν σου αρέσει, να γυρίσεις στη χώρα σου”! Δεν θέλω να χάνω την ελπίδα μου, αλλά πλέον δεν ξέρω τι άλλο να κάνω για να έχω ένα αξιοπρεπές εισόδημα τον μήνα, που θα μου επιτρέπει να ζω σαν άνθρωπος» κατέληξε η 43χρονη.
