Η απεχθής κατά τα άλλα Χίλαρι Κλίντον, είχε πει μία σοφή ρήση: «Δεν μπορεί να συντηρείς φίδια στην αυλή σου, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι θα δαγκώνουν μόνο τους γείτονες».
Η ρήση αυτή επιβεβαιώνεται πλήρως από την δράση της ΕΚΤ και του SSM, έναντι των Ελλήνων επιχειρηματιών που επιθυμούν να εισέλθουν στην μετοχική σύνθεση τραπεζών. Δεν συζητάμε φυσικά τους δρακόντειους ελέγχους που εξαντλούνται στο δάνειο της κυρά – Σούλας, την ώρα που εκατοντάδες εκατομμύρια από θαλασσοδάνεια μπαταχτσήδων παραμένουν κλεισμένα σε συρτάρια χωρίς ουδείς να ενοχλείται.
Όταν λοιπόν το «ιερατείο» της ΕΚΤ και του SSM περνούσε από «Ιερά Εξέταση» τον εμβληματικό τραπεζίτη Μιχάλη Σάλλα, τον άνθρωπο που αναμόρφωσε το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, κάποιοι χαμογελούσαν χαιρέκακα ή στην καλύτερη, αδιαφορούσαν. Όμως η περίπτωση αλλά θα έπρεπε να έχει κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου στο ίδιο το πολιτικό σύστημα, διότι ήταν προπομπός για το τι θα ακολουθούσε.
Δεν είναι δυνατόν σε μία Δυτική δημοκρατία, σε μία ελεύθερη –υποτίθεται– οικονομία, επιχειρηματίες αυτού του βεληνεκούς να καθίστανται όμηροι, καθώς από τη μία υποχρεώνονται να τοποθετήσουν κεφάλαια για να αποκτήσουν ποσοστό στη μετοχική σύνθεση κάποιος τράπεζας, αλλά, παρά το ρίσκο που ανέλαβαν, τούς απαγορεύεται με πραξικοπηματικό τρόπο να ασκήσουν τα δικαιώματα ψήφου που απορρέουν από το ποσοστό συμμετοχής τους, αν δεν λάβουν το περίφημο πιστοποιητικό καταλληλότητας από το «ιερατείο».
Μιλάμε λοιπόν για «οικονομικό μεσαίωνα».
Τώρα βέβαια που το «ιερατείο» κρατά όμηρους επί 9 ολόκληρους μήνες τους νέους μετόχους της Παγκρήτιας, τον όμιλο Thrinvest, τους Μπάκο, Καυμενάκη και Εξάρχου, άπαντες διαπιστώνουν ότι τα «φίδια» στην αυλή δεν δαγκώνουν μόνον τους γείτονες…
Είναι όμως αργά για δάκρυα.
