«Από τον κακό χρόνο γλιτώνεις. Από τον κακό γείτονα δεν γλιτώνεις» λέει μια σοφή παροιμία της Ανατολής, που ταιριάζει γάντι στην ελληνική περίπτωση.
- Από τον Γιώργο Χατζηδημητρίου
Από τα μέσα της δεκαετίας του ’50, όταν χάρη στις άοκνες προσπάθειες των Άγγλων αναδύθηκε με φόρα στην επιφάνεια το Κυπριακό, η Ελλάδα αντιμετωπίζει τις συνεχείς επιθέσεις και τις απειλές της εχθρικής Τουρκίας, η οποία, εφαρμόζοντας με συνέπεια και επαγγελματικούς όρους μια ιμπεριαλιστική πολιτική που εφάπτεται σε πολλά σημεία με τις μεθόδους του Γ΄ Ράιχ, επιδιώκει να επιστρέψουν τα σύνορα της χώρας στη Μελούνα (σ.σ. στον Όλυμπο).
Διαβάστε ακόμα: Ο Ερντογάν διώκει την «δημοκρατία»… Η θρασύτατη μήνυση-πρόκληση
Η πολιτική αυτή κλιμακώθηκε κατακόρυφα και θεαματικά από τον Αύγουστο του 2014, όταν στην προεδρία της (κατ’ επίφαση) Δημοκρατίας αναρριχήθηκε ο Ταγίπ Ερντογάν, ένας αχαλίνωτα μεγαλομανής και αρχομανής πολιτικός, χωρίς ηθικές αρχές, ο οποίος τελεί σε κατάσταση μόνιμης υστερίας, που τον οδηγεί στη διαρκή επινόηση συνήθως αόρατων και φανταστικών εχθρών. Στόχος του κάθε φορά, να βγαίνει από τη δύσκολη θέση και να σώζει το σαρκίο του μπροστά στον φτωχό και δυστυχισμένο λαό του, που έχει βυθιστεί εξαιτίας του στην απόγνωση, ενώ ο ίδιος ζει προκλητικά και αδιάφορα για τις έγνοιες των ανθρώπων σε ένα χρυσοποίκιλτο σαράι 1.056 δωματίων!
Με παραληρηματικό και εμπύρετο λόγο και καταφεύγοντας συστηματικά στην εμπρηστική ρητορική του ισλαμοφασιστικού μίσους -ειδικά εναντίον των Ελλήνων, τους οποίους απειλεί ιταμά και συστηματικά με τον πιο άθλιο και χυδαίο τρόπο-, ο Ερντογάν έχει προλάβει στα χρόνια της ανεκδιήγητης παρουσίας του να προσβάλει τον μισό πλανήτη.
Ο ίδιος θεωρεί μέσα στην ηγεμονική του αυταρέσκεια ότι βρίσκεται στο απυρόβλητο, πέρα από κάθε κριτική, και ότι απολαμβάνει μια προνομιακή ασυλία. Όμως τον έχουν πάρει προ καιρού χαμπάρι. Μπορεί να έχει τα -φανερά σε όλους πλέον- προβλήματά του, αλλά, κανείς δεν του χαρίζει το ακαταλόγιστο… «Άνθρωπος της εκλεπτυσμένης διπλωματίας δεν υπήρξε ποτέ» γράφει γι’ αυτόν το ειδησεογραφικό NTV της Γερμανίας, της χώρας που από τη σύστασή της στέκεται σταθερά στο πλευρό της Τουρκίας, εμποδίζοντας πεισματικά την επιβολή κυρώσεων, και προσθέτει: «Δημόσιες ομιλίες του καταλήγουν συνήθως σε υβρεολόγιο. {…} Σήμερα όμως στη διένεξη με την Ελλάδα, πρόκειται για κάτι άλλο. Ο Τούρκος πρόεδρος δεν μένει μόνο στις γνωστές του ύβρεις, αλλά απειλεί ανοιχτά με πόλεμο. Ορκίζει τους οπαδούς του να αγωνιστούν κατά των «φιλάργυρων και ανίκανων» πρωθυπουργών στο Παρίσι και την Αθήνα. Κάνει λόγο για «εμάς τους μάρτυρες», σαν να εκπροσωπεί 82.000.000 ετοιμοπόλεμους Τούρκους. Έτσι μοιάζει μια υποψήφια χώρα της Ε.Ε.; Ήταν η εποχή (Οκτώβριος του 2020) που ο Ερντογάν σε μία από τις ανεξέλεγκτες δημόσιες εκρήξεις του διαπίστωνε από την Καισάρεια ότι ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν «χρειάζεται ψυχιατρικό έλεγχο».
Λίγο νωρίτερα (Σεπτέμβριος του ίδιου έτους) η έγκυρη Washington Post, παραμερίζοντας το γνώριμο φλέγμα της, έδειχνε την ενόχλησή της γράφοντας ότι «ο Ερντογάν έχει υπερβεί τα όρια στο παιχνίδι ισχύος του στην περιοχή, προσβάλλοντας ακόμα και τον Ντόναλντ Τραμπ». Βεβαίως, η «διπλωματία των γαμπρών» μεταξύ των δύο προέδρων δεν κόστισε στον φιλοχρήματο Ταγίπ. Όμως η εκλογή Μπάιντεν του έφερε δυσάρεστες εκπλήξεις. Η άρνησή του να αποσύρει τους ρωσικούς S-400, που προκάλεσε οργή στην Ουάσινγκτον και η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τις ΗΠΑ τον οδήγησαν αυτή τη φορά σε νέο ακατάσχετο υβρεολόγιο, κατηγορώντας τον πρόεδρο των ΗΠΑ ότι «έχει τα χέρια του βαμμένα με αίμα». Στον ίδιο παραληρηματικό κατήφορο και ξεχνώντας ότι μέχρι χθες ήταν σύμμαχοι, περιέλαβε και τον πρώην Ισραηλινό πρωθυπουργό Νετανιάχου, λέγοντας: «Αυτός ο κλέφτης που ηγείται του Ισραήλ ετοιμάζεται να δικαστεί στη χώρα του. Γιατί αυτός και η γυναίκα του δικάζονται; Για κλοπή». Το να κατηγορεί κάποιον ο Ερντογάν για κλοπή δεν μαρτυρά προφανώς έλλειψη αυτογνωσίας. Ούτε και πρόκειται για φτηνή, έστω, επίδειξη χιούμορ. Είναι απλά θράσος.
Για την αντιμετώπισή του θα έπρεπε να είχε συσταθεί μια ειδική υπηρεσία στο ημέτερο ΥΠΕΞ, η οποία δεν θα έκανε άλλη δουλειά παρά να απαντά στο καθημερινό σχεδόν υβρεολόγιο και στα ψευτονταηλίκια από απόσταση, χαρακτηριστικό των θρασύδειλων, απέναντι στη χώρα μας. Τις προάλλες (τον φετινό Φεβρουάριο), αφού απευθύνθηκε ανάρμοστα στον Έλληνα πρωθυπουργό, τον απείλησε προσωπικά ακόμα μια φορά, λέγοντας σε ένα ασυνάρτητο ύφος που καταλαβαίνει μόνο ο ίδιος όταν λήγει η θεραπευτική αγωγή: «Εναποθέτεις την εμπιστοσύνη σου σε ορισμένα βουνά. Λοιπόν, χιόνι έχει πέσει σε αυτά τα βουνά. Κανένα από αυτά δεν μπορεί να σας βοηθήσει. Όμως εμείς οτιδήποτε το κάνουμε μόνοι μας. Κι έτσι συνεχίζουμε. Γι’ αυτό θα γνωρίσεις καλά τους «τρελούς Τούρκους». Προφανώς κάτι έχει φτάσει και στα δικά του αυτιά για την άποψη που έχει ο υπόλοιπος κόσμος γι’ αυτόν…
Πίσω στο 2018 και απαντώντας στον τέως Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, που οριοθέτησε με ακρίβεια τις διμερείς (μη) σχέσεις, δήλωσε ανιστόρητα και με αιμοχαρή διάθεση σαν επαρχιακός πεχλιβάνης -θαρρείς και θα φόβιζε κανέναν- «να μάθουν οι Έλληνες πώς σώθηκαν από το να γίνουν παστά ψάρια (στη μάχη του Σαγγάριου) και πώς εγκατέλειψαν (σ.σ.: ο άμαχος πληθυσμός όπου οι Τούρκοι έχουν ειδικότητα…) πέφτοντας στη θάλασσα». Και βέβαια κανείς δεν ξεχνά μεταξύ πολλών άλλων ότι εν όψει του δημοψηφίσματος για τις υπερεξουσίες που απέκτησε το 2017 έμπλεξε και πάλι την Ελλάδα στη μισαλλόδοξη εκστρατεία του, ανακαλώντας έναν υποθετικό «διάλογο» με έναν ξενοδόχο στη Μαρμαρίδα, όπου είχε καταφύγει έντρομος τη νύχτα του πραξικοπήματος. Όταν ο πρώτος προθυμοποιήθηκε να τον περάσει στην Ελλάδα, ο ρίψασπις και λιγόψυχος την ώρα της μάχης Ταγίπ τού απάντησε δήθεν αγέρωχα: «Εγώ δεν θα πάω στους απίστους για να ζήσω εκεί ως αιχμάλωτος». Τόσος είναι…
Μιλάει λοιπόν για προσβολές ο άνθρωπος που διέπραξε τη μεγαλύτερη ύβρι κατά της χριστιανοσύνης, μετατρέποντας μέσα στον παρακμιακό και απόκοσμο οίστρο του την Αγια-Σοφιά σε τζαμί. Επιμένει μάλιστα να συντηρεί το θέμα με χαμηλής ευφυΐας δηλώσεις, ενώ την ίδια στιγμή κάνει θρασύτατα λόγο για παραβίαση των δικαιωμάτων της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη. Θα λάβει, φυσικά, τις απαντήσεις που του αξίζουν. Γιατί στη δημοκρατική Ελλάδα οι δικαστές μετά τη δουλειά επιστρέφουν στο σπίτι τους. Δεν ακούν πίσω τους να κλείνει με σκαιό τρόπο η σιδερένια πόρτα της φυλακής.
Υστερικά δικομανής: Από το 2014 έχει μηνύσει 63.041 πολίτες
Στα Κατεχόμενα τέσσερις νέοι συνελήφθησαν με την κατηγορία ότι αλλοίωσαν «ανάρμοστα» αφίσες που έγραφαν «Love Erdogan».
Την ίδια στιγμή, με τις υπερεξουσίες που ο ίδιος μεγαλόθυμα παραχώρησε στην αφεντιά του, έχει θέσει εαυτόν υπεράνω πάσης κριτικής. Όποιος τολμά να σηκώσει το βλέμμα του πάνω στον ψευτονταή δικτάτορα εισπράττει τον πέλεκυ της καθεστωτικής «Δικαιοσύνης». Στην καταθλιπτική Τουρκία σήμερα, όπου όλα τα σκιάζει η φοβέρα, ο ευκολότερος τρόπος για να καταλήξει κανείς πίσω από τα σίδερα είναι να κατηγορηθεί για προσβολή του γιαλαντζί σουλτάνου.
Τα στοιχεία βοούν. Από το 2014, όταν εκλέχθηκε πρόεδρος της «Δημοκρατίας», έως το τέλος του 2019 ο εμπαθής Ερντογάν κατέθεσε μηνύσεις εναντίον 63.041 Τούρκων πολιτών για προσβολή του προσώπου του.
Οι διώξεις αυτές ασκήθηκαν βάσει του άρθρου 299 του τουρκικού Ποινικού Κώδικα (Εγκλήματα Κατά των Κυριαρχικών Συμβόλων και του Κύρους των Πολιτειακών Θεσμών του Κράτους – Προσβολές Κατά του ΠτΔ).
Το αποτέλεσμα ήταν να καταδικαστούν συνολικά 9.554 άτομα, μεταξύ των οποίων και 903 ανήλικα παιδιά!
Σύμφωνα με τις τρεις παραγράφους του άρθρου 299:
- Όποιος προσβάλλει τον ΠτΔ τιμωρείται με ποινή φυλάκισης ένα έως τέσσερα έτη.
- Η ποινή αυξάνεται κατά το 1/6, αν η προσβολή έχει γίνει δημόσια.
- Για να ασκηθεί η σχετική δίωξη χρειάζεται -προφανώς για τους τύπους- η άδεια του υπουργού Δικαιοσύνης.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεί που αναρτά το τουρκικό υπουργείο Δικαιοσύνης, μόνο μέσα στο 2019 διώχθηκαν 36.066 Τούρκοι πολίτες για προσβολή του ΠτΔ. Σε 12.298 από αυτούς ασκήθηκε αγωγή και 3.831 καταδικάστηκαν...
Ενδεικτικά, στις 30 Απριλίου ένα 14χρονο αγόρι συνελήφθη στη νοτιοανατολική τουρκική επαρχία Χακάρι με την κατηγορία της προσβολής του Τούρκου προέδρου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο ανήλικος τέθηκε υπό κράτηση στο πλαίσιο έρευνας που διενήργησε ο εισαγγελέας στην Ισπάρτα, και μεταφέρθηκε στην επαρχιακή πρωτεύουσα για ακτινογραφίες προκειμένου να επιβεβαιωθεί… η πραγματική του ηλικία! Το ίδιο συνέβη έναν μήνα νωρίτερα, στην επίσκεψη Ερντογάν στα Κατεχόμενα, όπου τέσσερις νέοι, οι οποίοι ανήκουν στον χώρο της τουρκοκυπριακής Αριστεράς, συνελήφθησαν με την κατηγορία ότι αλλοίωσαν «ανάρμοστα» αφίσες που έγραφαν «Love Erdogan», αλλά, όταν κατάφεραν να αποδείξουν ότι δεν εμπλέκονται στην παραποίηση των αφισών, η κατηγορία μετατράπηκε σε «προσπάθεια δημιουργίας κρυφής συνεργασίας». Και πάλι τον περασμένο Μάρτιο, σε μια ακραία επίδειξη αυταρχισμού, τουρκικό δικαστήριο καταδίκασε σε φυλάκιση 3,5 ετών τον Σελαχατίν Ντεμιρτάς, τον ήδη φυλακισμένο πρώην ηγέτη του φιλοκουρδικού Κόμματος Δημοκρατίας των Λαών (HDP), με την κατηγορία ότι προσέβαλε τον πρόεδρο της χώρας.
Οι θεωρούμενες «προσβολές» καταγράφονται κυρίως μέσω των κοινωνικών δικτύων, τα οποία ο Ερντογάν θεωρεί θανάσιμους εχθρούς, έχοντας κηρύξει με δρακόντεια μέτρα ανελέητο πόλεμο εναντίον τους και από ανυποψίαστα άτομα που απαντούν σε ερωτήσεις δημοσιογράφων σε ρεπορτάζ του δρόμου… Ολους αυτούς δεν τους «τσιμπάνε» βέβαια οι διωκτικές Αρχές, αλλά τους καταγγέλλουν σε αυτές τα τρολ του κυβερνητικού ΑΚΡ που καιροφυλακτούν μέρα νύχτα. Πρόκειται στην πραγματικότητα για έναν κανονικό στρατό φανατικών μισθοφόρων, αφού έχει υπολογιστεί ότι το ΑΚΡ μισθοδοτεί ένα παρακρατικό σώμα τρολ περίπου 11.000 (!) και αυτός είναι παλιός υπολογισμός, τότε που τέτοιου είδους πληροφορίες μπορούσαν να γράφονται ακόμα, χωρίς να επισύρουν φυλάκιση, στον τουρκικό Τύπο. Εκτός τούτων, ο Ερντογάν έχει ιδρύσει ειδικό σώμα νυχτοφυλάκων που περιπολούν σπέρνοντας τον φόβο στις γειτονιές. Τι σημαίνει αυτό; Οτι ο Τούρκος πρόεδρος, λένε οι συστηματικοί παρατηρητές, ετοιμάζεται για τη σύγκρουση που κάποια στιγμή θα ξεσπάσει και θα τον απομακρύνει από την εξουσία με βίαιο τρόπο!
Πού φτάνουν οι καταδίκες δεν γνωρίζουμε. Μία πρόσφατη περίπτωση που είδε το φως της δημοσιότητας λόγω σχετικής ερώτησης που υπέβαλε ένα βουλευτής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης (CHP) μιλούσε για μέση ελάχιστη ποινή 11 μηνών και 20 ημερών, με δυνατότητα επέκτασης.
Στην ίδια ερώτηση ο βουλευτής σχολίαζε δηκτικά, διακινδυνεύοντας την ατομική του ελευθερία, ότι ο δικηγόρος του Ερντογάν, Αχμέτ Οζέλ, θα έχει τώρα πλουτίσει, αν πολλαπλασιάσουμε τους 9.554 καταδικασθέντες επί τις 4.080 λίρες Τουρκίας που στοιχίζει κάθε πληρεξούσιο...
Ενδεικτικό της υστερικής δικομανίας που έχει κυριεύσει τον Ερντογάν είναι το γεγονός ότι στα εφτά χρόνια της προεδρίας του Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ (1993-2000) είχαν μηνυθεί μόλις 162 άτομα για προσβολές του τύπου «ψεύτης», «συκοφάντης», «στενοκέφαλος», «ο χοντρός του [προεδρικού μεγάρου] Τσάνκαγια», «ο Αλλάχ δεν συγχωρεί στον άλλο κόσμο» κ.ά. Αντίστοιχα, επί προεδρίας Αχμέτ Νετζντέτ Σεζέρ (2000-2007) είχαν μηνυθεί 163 άτομα και κατά την επταετία της προεδρίας του Αμπντουλάχ Γκιουλ (2007-2014) 848.
Μόνο αυτός και δικτάτορας της Χιλής Πινοσέτ
Τα μεγέθη αυτά ωχριούν μπροστά στις «επιδόσεις» του Ερντογάν, η «χάρη» του οποίου έχει προ πολλού ξεπεράσει τα σύνορα της Τουρκίας. Τον Απρίλιο του 2016, αξιοποιώντας τον νόμο Lese- Mageste που προβλέπει την τιμωρία όσων αποδειχθεί ότι εξύβρισαν ξένους ηγέτες και τον οποίο έχει εκμεταλλευτεί στο παρελθόν μονάχα ο συνάδελφος του Τούρκου προέδρου, ο λαομίσητος δικτάτορας της Χιλής Αουγκούστο Πινοσέτ, ο Ερντογάν ζήτησε τη δίωξη του Γερμανού κωμικού Γιαν Μπόμερμαν ένα ποίημα που ο ίδιος θεώρησε υβριστικό.
Φυσικά, η γερμανική Δικαιοσύνη δεν του έκανε τη χάρη, ενώ μια βρετανική ιστοσελίδα (Spectator) κάλεσε τους αναγνώστες της να διαγωνιστούν στη συγγραφή «του πιο υβριστικού ποιήματος» κατά του Ερντογάν με έπαθλο 1.000 λίρες…
Και λίγες ημέρες πριν, στις 2 Ιουνίου, προκάλεσε θερμό διπλωματικό επεισόδιο με την Ολλανδία, όταν το τουρκικό προξενείο στο Ρότερνταμ ζήτησε από τους Τούρκους υπηκόους που ζουν στη χώρα να «καρφώνουν» εκείνους που προσβάλλουν τον Ερντογάν.
Μοιραία έφτασε και η σειρά της «δημοκρατίας». Προφανώς ο δικτάτορας της Άγκυρας θεωρεί ότι τα λουκέτα, οι απηνείς διώξεις στον τουρκικό Τύπο και τα φίμωτρα στα πρακτορεία ειδήσεων έχουν πέραση και στη δημοκρατική Ελλάδα. Θα πάρει την απάντηση που του αξίζει!
Πως μετέτρεψε το πολίτευμα της χώρας σε κρυφή δικτατορία
Στην απορία γιατί επιδίωξε ο Ερντογάν να γίνει σουλτάνος θα κληθούν -όχι και τόσο μακριά μάλλον- να απαντήσουν πολιτικοί επιστήμονες, κοινωνιολόγοι, ιστορικοί και, βεβαίως, οι επίγονοι του Φρόιντ. Αν πρέπει να δοθεί μια αιτία, εμάς προς το παρόν μας φαίνεται αρκετό αυτό που του καταλόγισε ήδη από το 2013 ο τότε ακόμη στενός σύμμαχος και χρόνια τώρα άσπονδος εχθρός, ο Φετουλάχ Γκιουλέν: «Τον δηλητηρίασε η εξουσία και θέλει περισσότερη και περισσότερη»…
Τις θεσμικές αλλαγές που επέφερε με το δημοψήφισμα του 2017 και θα ισχύουν μέχρι το 2029 σταχυολογήσαμε από σχετικά άρθρα του Ριζά Τουρμέν (διπλωμάτης, νυν βουλευτής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης CHP και δικαστής στο ΕΔΑΔ μεταξύ 1998-2008), του Ισμέτ Κάμπογλου (συνταγματολόγος που απολύθηκε τον Φεβρουάριο από την καθηγητική του θέση στο Πανεπιστήμιο του Μαρμαρά της Κωνσταντινούπολης) και της Ένωσης Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας. Σύμφωνα με αυτές, ο ΠτΔ μπορεί να είναι ταυτόχρονα ΠτΔ και μέλος ή και αρχηγός κόμματος (δηλαδή του ΑΚΡ εν προκειμένω) και να επιλέγει έναν έναν τους υποψήφιους βουλευτές, ο αριθμός των οποίων από 550 που ήταν στην Εθνοσυνέλευση αυξήθηκε σε 600.
Η αύξηση του αριθμού των βουλευτών δεν φαίνεται να προσθέτει κάποιο «δημοκρατικό όφελος» (ως προς την ενίσχυση της εκπροσώπησης), καθώς με τις τροποποιήσεις καταργήθηκε η λειτουργία της Ολομέλειας της Εθνοσυνέλευσης.
Η διάκριση των εξουσιών -εναντίον της οποίας ο Ερντογάν είχε απροκάλυπτα εκφραστεί ανοιχτά, «είναι τροχοπέδη» είχε πει επανειλημμένως- πήγε περίπατο.
Εφόσον ο ΠτΔ είναι και αρχηγός του (κυβερνώντος) κόμματος, ηγέτης του απολυταρχικός, αφού καμία μέριμνα δεν λαμβάνεται για τον εκδημοκρατισμό του Νόμου Περί Πολιτικών Κομμάτων, η Εθνοσυνέλευση ντε φάκτο δεν ελέγχει την εκτελεστική εξουσία.
Το παραπάνω όμως δεν έχει αφεθεί στην τύχη. Από τις προβλεπόμενες τροποποιήσεις καταφαίνεται ότι η νομοθετική εξουσία δεν μπορεί με τα μέσα που της παρέχονται από το Σύνταγμα να ελέγχει με οποιοδήποτε τρόπο την εκτελεστική. Ο ΠτΔ θα μπορεί να ορίζει υπουργούς χωρίς την έγκριση της Εθνοσυνέλευσης, η οποία με τις τροποποιήσεις χάνει τον κεντρικό ρόλο που κατείχε στο ισχύον συνταγματικό σύστημα.
Ο ΠτΔ ορίζει τα 7 από τα 13 μέλη του Συμβουλίου Δικαστών και Εισαγγελέων (το πρόθεμα «Ανώτατο» του τίτλου καταργήθηκε στις τροποποιήσεις) και τα υπόλοιπα 6 από την Εθνοσυνέλευση (ήτοι από τους βουλευτές μέλη του κυβερνητικού κόμματος που σήμερα είναι το κόμμα του, το ΑΚΡ).
Ο ΠτΔ ορίζει ομοίως τα περισσότερα από τα μέλη των Ανώτατων Δικαστηρίων (το Συνταγματικό, που τα μέλη του από 17 μειώνονται σε 15, το Συμβούλιο της Επικρατείας, το Ελεγκτικό Συνέδριο, το Ανώτατο Εκλογοδικείο), καθώς και τους επικεφαλής των περισσότερων δημόσιων οργανισμών.
Με τις προβλεπόμενες τροποποιήσεις καταργήθηκαν τα άρθρα του Συντάγματος που ρύθμιζαν τα καθήκοντα και τα δικαιώματα του πρωθυπουργού και του υπουργικού συμβουλίου, τα οποία ανατέθηκαν απευθείας στον ΠτΔ. Ο ΠτΔ διορίζει πρωθυπουργό και τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου, ενώ ο ίδιος επίσης αποφασίζει τον αναγκαίο αριθμό υπουργείων.
Ο ΠτΔ, σύμφωνα με τις προβλεπόμενες τροποποιήσεις, ορίζει αντιπροέδρους (θεωρητικά απειράριθμους), ένας εκ των οποίων θα είναι αυτός που τον αναπληρώνει.
Ο ΠτΔ μπορεί μόνος του να κηρύσσει τη χώρα σε κατάσταση ανάγκης (αντί με πρόταση του υπουργικού συμβουλίου όπως συνέβαινε με το αναθεωρηθέν Σύνταγμα).
Στις τροποποιήσεις προβλέφθηκε και «πρόταση για κατηγορία και παραπομπή του ΠτΔ σε δίκη». Η πρόταση αυτή πρέπει να είναι υπογεγραμμένη από 300 βουλευτές (από τους συνολικά 600). Για να μπορέσει όμως να συγκροτηθεί η προβλεπόμενη 15μελής Εξεταστική Επιτροπή, χρειάζεται η ψήφος 360 βουλευτών και για να παραπεμφθεί σε Ειδικό Δικαστήριο η ψήφος 400 βουλευτών. (Ας μην ξεχνάμε βέβαια ότι εν τω μεταξύ τους δικαστές του συνταγματικού και των άλλων ανώτατων δικαστηρίων που θα συμμετέχουν ως μέλη στο Ειδικό Δικαστήριο θα τα έχει διορίσει σχεδόν όλα ο ΠτΔ).
Θα πρέπει επίσης να αναφερθεί ότι τα παραπάνω είναι αυτά που προκύπτουν σαφώς από τη διατύπωση των άρθρων. Όπως όμως φαίνεται στις παρατηρήσεις που κάνει η Ένωση Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας για καθεμία τροποποίηση, είναι πολύ περισσότερες οι ασάφειες που θα χρήζουν τακτικά ερμηνείας, η οποία -με μια Εθνοσυνέλευση που πλέον υπάρχει τύποις- δίνεται κατά το δοκούν από τους επισήμως 23 αρχισυμβούλους και περίπου 20 απλούς συμβούλους (μεταξύ αυτών και η κόρη του ψευδοσουλτάνου Σουμεγιέ) που κατοικοεδρεύουν στα 1.056 δωμάτια του δεσποτικού και χρυσοποίκιλτου σαραγιού…
Το μεγάλο ξεκαθάρισμα! Εκμεταλλεύτηκε το πραξικόπημα για να εξοντώσει όποιον θεωρεί εχθρό του
Μετά το πραξικόπημα που εκδηλώθηκε, κηρύχτηκε κατάσταση έκτακτης ανάγκης (ΚΕΑ) σε ολόκληρη τη χώρα, η οποία παρατάθηκε εφτά φορές και κράτησε δύο χρόνια, έως τις 18/7/2018.
Τον Ιανουάριο του 2020 δημοσιεύτηκε η Έκθεση της Επιτροπής για την Έρευνα των Πεπραγμένων κατά την περίοδο ΚΕΑ που συγκροτήθηκε για να εξεταστούν ενστάσεις.
Σύμφωνα με την έκθεση με τα αλλεπάλληλα -εκατοντάδες- προεδρικά διατάγματα (όπως προβλέπει ο νόμος περί ΚΕΑ):
- Απολύθηκαν 125.678 δημόσιοι υπάλληλοι (ανάμεσά τους 6.081 καθηγητές και διδάσκοντες και 1.427 διοικητικοί υπάλληλοι πανεπιστημίων). Κατά την έκθεση, «αν στον αριθμό αυτόν προστεθούν και οι μαθητές των σχολείων που κλείστηκαν, αυτοί που η αποφοίτησή τους ακυρώθηκε, οι μαθητές των στρατιωτικών και αστυνομικών σχολών που επίσης έκλεισαν, και διάφοροι άλλοι εργαζόμενοι σε δημόσιες και ιδιωτικές εταιρίες για τους οποίους εκδόθηκαν ονομαστικά προεδρικά διατάγματα, ο αριθμός αυτών που υπέστησαν βλάβες στη διάρκεια της ΚΕΑ ξεπερνάει τους 250.000… ενώ τα μέλη των οικογενειών αυτών υπολογίζονται σε περίπου 1.500.000».
- Έκλεισαν 2.071 ιδιωτικές εταιρίες, οργανώσεις και σύλλογοι.
- Σίγησαν 204 δημοσιογραφικοί και εκδοτικοί οργανισμοί, ανάμεσά τους 53 εφημερίδες, 37 ραδιόφωνα, 34 τηλεοπτικά κανάλια, 29 εκδοτικοί οίκοι, 20 περιοδικά και έξι πρακτορεία ειδήσεων.
- Στον στρατό: ο υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ δήλωσε ότι «στο πλαίσιο της καταπολέμησης της “Τρομοκρατικής Οργάνωσης FETO’ καθαρίσαμε από τις τάξεις τους στρατού 20.077 τρομοκράτες και καθαιρέσαμε 1.243 αξιωματικούς».
- Σύμφωνα με δήλωση που έκανε στις 15/7/2020 ο ΥΠΕΣ Σουλεϊμάν Σοϊλού, μετά την απόπειρα πραξικοπήματος ακυρώθηκαν 234.419 διαβατήρια. (Σύμφωνα με την έκθεση, υπολογίζεται ότι ο αριθμός αυτών που το διαβατήριό τους ακυρώθηκε και αυτών στους οποίους επιβλήθηκε απαγόρευση εξόδου από τη χώρα ξεπερνάει τους 500.000). Στην ίδια δήλωση ο Σοϊλού αναφέρει ότι «καθ’ όλη τη διάρκεια μετά την απόπειρα οι διωκτικές Αρχές πραγματοποίησαν 99.166 επιχειρήσεις, έπειτα από τις οποίες ανακρίθηκαν 597.783 άτομα, προφυλακίστηκαν 282.790 από τους οποίους συνελήφθησαν οι 94.975».
- Εναντίον των φερόμενων ως πραξικοπηματιών στήθηκαν 289 δίκες. Στις 275 δίκες που τελεσιδίκησαν καταδικάστηκαν 4.131 άτομα, εκ των οποίων 2.532 σε ισόβια κάθειρξη. Στις 2/6/2021 βγήκε η απόφαση στην κύρια δίκη, στην οποία δικάζονταν 16 άτομα, τα οποία κάθε κατηγορούμενος καταδικάστηκε σε 141 φορές ισόβια.
Η Αυλή του «Σουλτάνου» τον προστατεύει με μάγια
Στην αρχή ήταν απλώς ένας ψίθυρος ή, καλύτερα, μια πιπεράτη φήμη που πήγαινε από στόμα σε στόμα. Άλλωστε έτσι αρχίζουν όλα. Σήμερα όμως είναι κοινή πεποίθηση, που διακινείται μάλιστα από τους πιο σοβαρούς αναλυτές στην Τουρκία. Ο Ταγίπ Ερντογάν έχει έναν στενό κύκλο αμφιλεγόμενων συνεργατών, οι οποίοι, αξιοποιώντας τον κυκλοθυμικό του χαρακτήρα και τη φυσική του ροπή προς τη γραφικότητα, τον τροφοδοτούν συστηματικά με παράδοξες ιδέες και σχέδια.
Πρόκειται στην πραγματικότητα για μια παρέα μικρών Ρασπούτιν με ανεξέλεγκτη ισχύ, που δρα στο παρασκήνιο των προεδρικών ενδιαιτημάτων και αποτελεί ουσιαστικά το συζητήσιμης σοβαρότητας think tank του Ερντογάν.
Ένας από αυτούς, ο οικονομολόγος-δημοσιογράφος Γιγίτ Μπουλούτ, κέρδισε τη θέση του και φυσικά, την εμπιστοσύνη του επίδοξου «σουλτάνου», όταν τον έπεισε ότι πολλοί προσπαθούν να τον πλήξουν στέλνοντάς του κύματα αρνητικής ενέργειας και τον υποβλέπουν κάνοντας μάγια! ¨Ενας άλλος, ο χημικός-βοτανολόγος ονόματι Ιμπραχίμ Σαράτσογλου, είναι ειδικευμένος σε καταπότια και κούρες με βότανα…
Και ο τρίτος της παρέας, ο οικονομικός του σύμβουλος Τζεμίλ Ερτέμ, που προέρχεται μάλιστα από τη θρυλική αριστερή οργάνωση Ντεβ Γιολ, που έκανε αντάρτικο πόλεων, «κουρδίζει» τον Ερντογάν με ιδέες για τη «μοναδικότητα» της Τουρκίας, την (υποτιθέμενη) αυτάρκειά της σε ενεργειακές πηγές, και άλλα σχετικά… Οι μεγαλόστομες πλην όμως κούφιες προχθεσινές διακηρύξεις Ερντογάν για το φυσικό αέριο που… βρήκε στη Μαύρη Θάλασσα και θα είναι έτοιμο σε δύο χρόνια έχουν εξήγηση…
Η ομάδα αυτών των ανθρώπων, με την επικουρία μερικών ακόμα που βρίσκονται στο πλευρό του Ερντογάν, προώθησε στο γραφείο του το αλλοπρόσαλλο σχέδιο για την επαναφορά της θανατικής καταδίκης -προσφιλές θέμα εθνικιστών και μουσουλμάνων πολιτικών στην Άγκυρα και ειδικά μετά το θερινό πραξικόπημα-, την αποδέσμευση από το σημερινό πεδίο σχέσεων με την Ευρώπη, την κατάρρευση του χρηματιστηρίου, ώστε να απαλλαγεί η χώρα από την εξάρτηση από το ξένο κεφάλαιο και να τονωθεί η εγχώρια οικονομία με ίδια μέσα, την εκπλήρωση των υποχρεώσεων προς το ΝΑΤΟ με τρόπο που θα υπηρετεί μόνο το τουρκικό συμφέρον και εν κατακλείδι μια σχετική χαλάρωση στο Κουρδικό, χωρίς όμως, όπως αποδείχθηκε, ιδιαίτερη δημοκρατική γενναιοδωρία.
