Ο Νίκος Μουτσινάς είναι θερμός υποστηρικτής του κινήματος ΛΟΑΤΚΙ και συχνά τοποθετείτε για θέματα που αφορούν την «διαφορετικότητα» υποστηρίζοντας θερμά τους ανθρώπους αυτής της κοινότητας, πολλές φορές και μέσα από την εκπομπή του.
Δείτε επίσης: Νίκος Μουτσινάς: «Tι δικαιώματα έχουμε εμείς οι δηλωμένες;»
Για το δικό του coming out μίλησε ο γνωστός παρουσιαστής στο περιοδικό Antivirus και μεταξύ άλλων αποκάλυψέ ποια ήταν η αντίδραση των γονιών του όταν τους αποκάλυψε ότι τον ελκύουν τα άτομα του ίδιου φύλου.
Πότε άρχισες να αντιλαμβάνεσαι τη σεξουαλικότητά σου;
Ξέρω ‘γω; Όπως όλοι, φαντάζομαι. Η πρώτη μου ερωτική επαφή ήταν με γυναίκα και ήταν εξαιρετική. Απλώς κάποια στιγμή, εκεί γύρω στα 19 μου, κατάλαβα ότι μου άρεσε ένα άλλο παιδί με το οποίο κάναμε μαζί πρόβες. Υπήρχε κάτι στην ατμόσφαιρα και ήταν η πρώτη φορά που μπήκα στη διαδικασία να κάνω κάτι με ένα άτομο του ίδιου φύλου. Καλά μην φανταστείς, δεν έγινε και κάτι ολοκληρωμένο. Δώσαμε απλώς ένα φιλί. Ωστόσο, αυτό το φιλί με συγκλόνισε. Θυμάμαι να γυρίζω σπίτι εκείνη τη μέρα από την πρόβα και να νιώθω ότι έχω πάνω μου έξι καράβια και επτά πλανήτες.
Σε σχέση με τη σεξουαλική σου ταυτότητα, πώς αυτοπροσδιορίζεσαι;
Ως γκέι, εννοείται. Αν κάνω έναν μικρό απολογισμό στις σχέσεις μου μέχρι τώρα, που κάποιες ήταν με γυναίκες και κάποιες – περισσότερες – με άνδρες, αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι στο κομμάτι της συμβίωσης και του “συνυπάρχειν” έχω μεγαλύτερη οικειότητα με τους άνδρες. Είναι δηλαδή και το κομμάτι το συντροφικό, όχι μόνο το σεξουαλικό. Γενικά, το θέμα της σεξουαλικότητας είναι κάτι ρευστό.
Ας μιλήσουμε για τα πρώτα σου coming out.
Πού να θυμάμαι καλέ μου; Νομίζω, πάντως, ότι την πρώτη φορά που μίλησα σε κάποιο άτομο, ήταν σε μια κοπέλα από το θέατρο – γκέι κι αυτή. Ήταν και τότε που είχε συμβεί το πρώτο περιστατικό με το παιδί και είχα την ανάγκη να το μοιραστώ. Όπως καταλαβαίνεις, το να λες κάτι τέτοιο σε ένα άλλο γκέι άτομο είναι εύκολο. Μέσα στα χρόνια, πάντως, δεν μου έτυχε να το πω κάπου και να έχει θέμα με αυτό. Ίσως γιατί και εγώ όταν μιλούσα σε κάποιον, τον είχα έτσι κι αλλιώς κερδίσει, οπότε δεν είχε σημασία.
Στη δική σου την περίπτωση τι συνέβη;
Πρώτα μίλησα στη μητέρα μου. Της το είπα όταν ήρθα στην Αθήνα. Ήμουν 20 χρόνων. Δεν είχα και πολλές εμπειρίες μέχρι τότε. Από τη στιγμή, λοιπόν, που έφτασα στην πρωτεύουσα η μάνα μου είχε πάρα πολύ μεγάλη αγωνία για το πώς περνάω και τι κάνω. Κάποια στιγμή, λοιπόν, που μιλούσαμε, δεν ξέρω πώς ανέβηκε στο στόμα μου και της το είπα. Εγώ τότε ήμουν σε μια σχέση με ένα άλλο παιδί και περνούσα πάρα πολύ ωραία.
Τι της είπες;
Ενώ μιλούσαμε στο τηλέφωνο της είπα. “Άκου να δεις, περνάω πάρα πολύ καλά, είμαι ευτυχισμένος, είμαι με αυτό το παιδί και έχουμε σχέση και μένουμε μαζί”.
Και πώς αντέδρασε;
Ακολούθησε φυσικά η ανάλογη παύση. Υπήρξε ένα μικρό σοκ. Λίγο μετά αποφάσισε να έρθει στην Αθήνα και να μείνει κάποιες μέρες. Οπότε, είχαμε την πεθερά στο σπίτι, η οποία έκανε και μισά μούτρα στον τότε σύντροφό μου, που δεν έφταιγε και σε τίποτα. Σε εμένα, πάντως, ήταν πάρα πολύ πικραμένη. Είχε έρθει να παίξει λίγο δράμα, να κάνει την περιοδεία της. Και λέω περιοδεία, γιατί όταν αργότερα της είπα ότι χώρισα με αυτό το παιδί, το οποίο δεν μου φέρθηκε και με τον καλύτερο τρόπο, εκείνη απλά μου ζήτησε να μην στεναχωριέμαι. Εκείνη ήταν και η στιγμή που η μητέρα μου το αποδέχτηκε 100% και ξέχασε όλο αυτό το θεατρικό που έπαιζε, γιατί της είχαν πειράξει τον γιο. Ήταν πολύ γλυκό. Από εκεί και πέρα, δεν της έδινα και πολλές πληροφορίες. Καταλάβαινε, ωστόσο, όταν της επαναλάμβανα ονόματα. Επίσης, στους συντρόφους μου φερόταν πολύ ωραία, αφού χωρίζαμε. Έχει γνωρίσει και μάνα συντρόφου μου, με την οποία μετά έγιναν φίλες.
Σε αυτό το σημείο θέλω να αναφερθούμε σε εκείνη τη συνέντευξη (και εξώφυλλο) στο DownTown Κύπρου και τον Γιάννη Χατζηγεωργίου. Ήταν ένα coming out σου; Γιατί δεν σου κρύβω ότι με προβλημάτισε κάπως.
Δεν ήταν καθόλου coming out. Ούτε αυτό είναι. Δεν χρειάζεται να κάνω coming out, γιατί αφενός ποτέ μου δεν κρύφτηκα, αφετέρου δεν το χρωστάω σε κανέναν. Δεν με νοιάζει αν κάποιος με πει γκέι ή straight για να με αποδεχτεί. Με νοιάζει να αποδεχτώ εγώ τον εαυτό μου.
Με τον πατέρα σου έχει γίνει αντίστοιχη συζήτηση;
Ναι πριν δυο χρόνια. Αποφάσισα να του μιλήσω με αφορμή την προσπάθεια που έκανα για να υιοθετήσω. Δε φοβόμουν να το πω στον πατέρα μου απλώς, αν και οι σχέσεις μας ήταν μια χαρά και είχα μια επαφή, δεν ένιωθα ότι είχα την υποχρέωση ή την ανάγκη να του το πω. Η αντίδρασή του πάντως ήταν πολύ εντάξει. Γιατί είναι ένας άνθρωπος 65 ετών, της δουλειάς που έχει μεγαλώσει στη Δραπετσώνα με πολύ διαφορετικές αντιλήψεις. Παρ’ όλα αυτά ήταν σαν να μην τον απασχόλησε. Μου απάντησε ότι, “θέλω να είσαι ευτυχισμένος και να είσαι καλά”. Εκεί πήρε πολλούς πόντους για να σου πω την αλήθεια. Οι γονείς μου χώρισαν πριν γεννηθώ και κάπως, αυτόν που έχει φύγει τον περιμένεις και λίγο στη γωνία. Παρ’ όλα αυτά έκανε ντρίμπλα. Μπράβο του.
