Ο πρωταγωνιστής της επιτυχημένης σειράς του ΑΝΤ1 «Άγριες μέλισσες», που έχει διχάσει το τηλεοπτικό κοινό ως Θωμάς Κυπραίος, ο Γιάννης Στάνκογλου, μιλά πριν από την έλευση του νέου χρόνου στο «Enjoy» και στην Μαρία Ανδρέου για τη σειρά εποχής του ΑΝΤ1 που «μάντρωσε» τους τηλεθεατές τις καθημερινές μέσα στο σπίτι!
Κύριε Στάνκογλου, τι εύχεστε για το 2020;
Πάνω απ’ όλα υγεία σε όλο τον κόσμο. Γιατί, όταν έχουμε την υγεία μας, μπορούμε να αγωνιστούμε. Μετά θα ευχόμουν σε καθέναν προσωπικά να βρίσκεται πάντα δίπλα στους ανθρώπους που αγαπάει, που τον αγαπούν, που νοιάζεται, που τον νοιάζονται, που τους προστατεύει και τον προστατεύουν. Τις γιορτές είναι ωραία να χαλαρώνουμε μέσα σε ζεστές και τρυφερές αγκαλιές.
Για τη χώρα τι καλό θα θέλατε να φέρει ο Αϊ-Βασίλης στον σάκο του;
Ζούμε στον πιο όμορφο τόπο, με τις πιο σμαραγδένιες και καθαρές θάλασσες, τα πιο διαφανή νερά, τον πιο γαλάζιο ουρανό και τον πιο λαμπερό ήλιο. Κανονικά θα έπρεπε να είμαστε όλοι αισιόδοξοι, αλλά κατάφεραν οι ηγεσίες μας τα τελευταία χρόνια να περπατούμε στους δρόμους γεμάτοι στενοχώρια, νεύρα και γκρίνια. Οταν δεν έχεις χρήματα για τα βασικά, για να πληρώσεις τις υποχρεώσεις σου, μπορείς ψυχολογικά να είσαι ανεβασμένος; Στοχοποιηθήκαμε από τους ξένους και ως τεμπέληδες, τη στιγμή που δεν υπάρχει Ελληνας που δεν κάνει δυο δουλειές για να φέρει το μεροκάματο στο σπίτι του και να θρέψει την οικογένειά του. Ευτυχώς που έχουμε ακόμη δωρεάν αυτόν τον ήλιο, αυτή τη θάλασσα, αυτή τη φύση και ξυπνάμε μέσα στην καρδιά του χειμώνα Δεκέμβρη μήνα και αυτό το φως δεν μας αφήνει να πέσουμε σε κατάθλιψη. Μας λούζει το φως στην Ελλάδα…
Τις περιμένετε αυτές τις άγιες μέρες των Χριστουγέννων, της αλλαγής του έτους, των Φώτων;
Τις αγαπούσα πάντα από μικρό παιδί, κρύβουν αυτή την προσμονή των δώρων, μ’ αρέσουν και οι στολισμοί και το εορταστικό κλίμα, αλλά και η κατάνυξη και το μήνυμά τους. Αυτό της αγάπης και της ειρήνης. Του φωτισμού. Αλλά από τότε που απέκτησα τα παιδιά μου -πλέον η κόρη μου είναι δέκα ετών και ο γιος μου πέντε-, τα Χριστούγεννα έχουν άλλη σημασία για μένα. Θέλω να τα περνώ μαζί τους, οικογενειακά, και να ζω αυτές τις γιορτές μέσα από την αθωότητα των ματιών τους.
Όταν είστε μαζί, τι συζητάτε;
Μου αρέσει να παίζω μαζί τους και να τα ακούω. Εγώ είμαι ο κερδισμένος από αυτές τις κουβέντες… Αυτό που θέλω να τους περάσω ως γονιός -και δεδομένου ότι η κοινωνία μας έχει γίνει πιο σκληρή ακόμη και μέσα στα σχολεία- είναι να είναι γενναία και δυνατά και να λένε ελεύθερα τη γνώμη τους. Θέλω να αποκτήσουν το κριτήριο του καλού και του κακού, να ξέρουν τα ωραία και τα άσχημα αυτού του κόσμου, γιατί δεν είναι μακριά τους, είναι δίπλα τους και στην καθημερινότητά τους.
Πώς αποφασίσατε να επανέλθετε στη μικρή οθόνη;
Έπειτα από σκέψη. Πέρασαν δέκα χρόνια από τη συμμετοχή μου στο «Νησί» του Mega, μια σειρά που έγραψε ιστορία… Εκεί είχα υποδυθεί τον πλούσιο γαιοκτήμονα Ανδρέα Βανδουλάκη. Ηταν ένας ρόλος που με σημάδεψε… Οταν μου ήρθαν τα σενάρια της Μελίνας Τσαμπάνη για τις «Αγριες μέλισσες», επιθυμούσα να πάρω και τα επόμενα στα χέρια μου για να δω τι θα απογίνουν οι ήρωες. Μου είχε προκαλέσει περιέργεια. Σημαντικό όμως ρόλο στο τελικό μου ΟΚ ήταν ο σκηνοθέτης, ο Λευτέρης Χαρίτος. Με τον Λευτέρη συναντιόμαστε πάντα έξω από το σχολείο των παιδιών μας κάθε πρωί, καθώς και αυτός κι εγώ τα συνοδεύουμε μέχρι το προαύλιο. Εκεί λοιπόν με περίμενε, στο σχολείο, ο Λευτέρης και με έπεισε τελικά. (γέλια) Τον εκτιμώ πάρα πολύ τόσο ως σκηνοθέτη όσο και ως άνθρωπο και, όταν πληροφορήθηκα και όλο το κάστινγκ, έδωσα με την καρδιά μου το πράσινο φως. Το γεγονός ότι οι «Αγριες μέλισσες» είναι μια σειρά εποχής με ιντριγκάρει πάρα πολύ, γιατί όλη αυτή η ατμόσφαιρα με ταξιδεύει. Κάτι ανάλογο είχε γίνει και στην ταινία «Το ταγκό των Χριστουγέννων». Αν και καθημερινή σειρά, το κριτήριο είναι πολύ υψηλό.
Πάνω κάτω έχουμε καταλάβει τον χαρακτήρα των ηρώων στο Διαφάνι. Γι’ αυτόν όμως που δεν έχουμε ξεκάθαρη άποψη είναι για τον Θωμά Κυπραίο. Τι άνθρωπος είναι; Καιροσκόπος; Φιλόδοξος;
Σίγουρα είναι διπρόσωπος. Προσπάθησε με δόλιους τρόπους να αποκτήσει από τον Δούκα Σεβαστό γη. Θέλει κτήματα. Κάπου επιτέλους να ριζώσει. Θα τα καταφέρει; Δεν ξέρω ειλικρινά ούτε κι εγώ να σας πω. Το σίγουρο είναι ότι ο Θωμάς έχει ένα πολύ σκοτεινό και δύσκολο παρελθόν που τον καθορίζει. Ηταν στην Αντίσταση στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά μετά κάτι έγινε… Ο πόλεμος τον έχει καθορίσει και ψάχνει μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή. Αυτό με γοητεύει στον ρόλο μου, ότι δεν μπορείς να πεις ότι είναι καλός ούτε και κακός. Ο Θωμάς έχει μια κρυφή ζωή και πολλές κρυφές σκέψεις. Με έχει δυσκολέψει υποκριτικά, δεν ξέρω πώς να τον αντιμετωπίσω…
Τι λείπει από τον Κυπραίο;
Η αγάπη! Η ζωή του είναι ένας εφιάλτης. Θεωρώ ότι είναι ένας πολύ πληγωμένος και πικραμένος άνθρωπος. Αυτό που ψάχνει είναι η αγάπη.
Και τη βρίσκει στη Λενιώ (Μαρία Κίτσου);
Πιστεύω πως ναι. Στην Ελένη τον γοητεύει ότι είναι αληθινή, ακέραια, δυνατή, ηθική. Κάθε μέρα, όταν τη βλέπει και αυτή παραμένει το ίδιο γενναία και καλή, την αγαπά ακόμη περισσότερο. Της δίνει τον χώρο της για να τον συνηθίσει, να τον αγαπήσει. Η Ελένη θέλει κάποιον να ακουμπήσει. Ο Θωμάς θέλει να γίνει αυτός ο ώμος.
Και για τη Μυρσίνη (Κατερίνα Διδασκάλου) τι νιώθει; Μόνο χημεία και έλξη; Είναι μια καθαρή ερωτική επαφή χωρίς συναίσθημα;
Η Μυρσίνη είναι εκείνος ο άνθρωπος που χρησιμοποιεί για να επιβιώσει και να παραμείνει στο Διαφάνι. Η Λενιώ είναι ο στόχος του, όχι η Μυρσίνη. Ξέρει πολύ καλά τι αξίζει η μία και τι η άλλη.
Το αντίπαλο δέος του Κυπραίου ποιος είναι;
Πραγματικά δεν ξέρω αν είναι ο Δούκας Σεβαστός (Λεωνίδας Κακούρης) ή ο δάσκαλος, ο Λάμπρος (Δημήτρης Γκοτσόπουλος). Γιατί ο Θωμάς δεν αγωνίζεται για εξουσία ή για χρήματα για να έχει αντίπαλο δέος τον Δούκα. Αγωνίζεται για την αγάπη και τη στοργή. Δεν θέλει να συνεχίσει να είναι μόνος… Θα έλεγα, αν μάχεται κάποιον ο Θωμάς Κυπραίος, αυτός είναι ο ίδιος του ο εαυτός.
Θα γίνει καλύτερος άνθρωπος ο Κυπραίος; Αυτό δεν είναι το στοίχημά μας στη ζωή είτε ως μονάδες είτε μέσα από σχέσεις, να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι;
Θα το ευχόμουν. Δεν θα ήθελα να κάνει τα ίδια λάθη. Δεν θα του συγχωρούσα τα ίδια λάθη. Όπως και η Ιστορία δεν συγχωρεί τα ίδια λάθη. Θα ήθελα να εξελιχθεί ως άνθρωπος. Αλλά spoiler δεν έχω για να σας πω… Πραγματικά δεν ξέρω πού θα τον πάει η σεναριογράφος. Δεν πιστεύω ότι ο Κυπραίος είναι ο κακός της ιστορίας εξαρχής, αλλά έγινε κακός λόγω συνθηκών. Τον Θωμά τον προσεγγίζω λιτά υποκριτικά. Όπως με πάει η σεναριογράφος, έτσι κι εγώ χορεύω, χωρίς πολλές εξάρσεις.
Η οικογένεια παρακολουθεί τις «Άγριες μέλισσες»;
Τα παιδιά μου έχουν σχολείο. Δεν θα τα άφηνα με τίποτα. Άλλωστε είναι μικρά σε ηλικία. Εγώ με τη σύζυγό μου βλέπουμε μαζεμένα επεισόδια στο web.
Πιστεύατε ότι οι «Αγριες μέλισσες», αν προβάλλονταν την εποχή της οικονομικής ευμάρειας, θα είχαν την ίδια επιτυχία; Δεν θεωρείτε ότι το κοινό ταυτίζεται με τη Λενιώ, που καλείται να πουλήσει τη γη της στους προύχοντες, όπως σήμερα η μεσαία τάξη στους πλούσιους;
Σίγουρα παίζει ρόλο ο χρόνος προβολής. Το κοινωνικό και πολιτικό υπόβαθρο του τότε και του σήμερα. Είναι συγκοινωνούντα στοιχεία. Αυτή η σειρά μιλάει στο σήμερα, αλλά με άλλα λόγια.
Τι κοινό έχουν οι εποχές του 1950 και του 2019;
Την ίδια ανασφάλεια! Οι άνθρωποι μετά τον πόλεμο δεν ήξεραν τι θα τους ξημερώσει και εμείς μετά την οικονομική κρίση και τα Μνημόνια ξυπνάμε και κοιμόμαστε μέσα στην αβεβαιότητα. Και τότε και σήμερα οι άνθρωποι δεν παλεύουν για το ευ ζην αλλά για τα προς το ζην.
Υπάρχει τέλειο έγκλημα; Ο Δούκας μπορεί να αποκρύψει τον φόνο του ανιψιού του; Οι αδελφές Σταμίρη τον φόνο του Σέργιου;
Και να υπάρξει τέλειο έγκλημα και να ξεφύγει κάποιος από την τιμωρία, δεν ξέρω αν θα καταφέρει να ξεφύγει από τις τύψεις, αν έχει συνείδηση. Πάντα θα ψάχνει τη λύτρωση και την κάθαρση. Οι «Αγριες μέλισσες» ξεκινούν με έναν φόνο σαν τις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες. Οι αδελφές Σταμίρη, έστω και από άμυνα, ξέρουν τι έχουν κάνει: έχουν διαπράξει ένα έγκλημα, αλλά από φόβο δεν το έχουν πει. Ξέρει ότι κάτι τους περιμένει στο μέλλον και με αυτό το συναίσθημα καλούνται να ζήσουν… Πολύ δύσκολο. Θα δούμε τι θα γίνει με όλους τους ήρωες μέσα σε αυτά τα 150 επεισόδια.
Αυτή τη μεγάλη αποδοχή του κόσμου την περιμένατε;
Η αλήθεια είναι πως όχι. Ερχονται στο θέατρο, στα καμαρίνια και βλέπω ανθρώπους που δεν έχουν χάσει επεισόδιο. Με αγκαλιάζουν με πολλή αγάπη. Δεν θα ξεχάσω ποτέ δύο κυρίες στον δρόμο που μου είπαν: «Κάνε ό,τι θες, αλλά μην πειράξεις ποτέ την Ελένη». Πίστευα όμως ότι θα κερδίζαμε την αγάπη του κόσμου. Και αυτό γιατί με τη Μαρία Κίτσου που έχω συνεργαστεί, αλλά και με την Ελλη Τρίγγου, έχω εισπράξει την ίδια χαρά… Τις θεωρώ πολύ ταλαντούχες. Αλλά και η νέα φουρνιά των ηθοποιών, όπως ο Δημήτρης Γκοτσόπουλος, ο Αναστάσης Ροϊλός, είναι πολύ ταλαντούχα παιδιά που ασχολούνται παθιασμένα με το θέατρο. Για μένα η επιτυχία της σειράς στηρίζεται σε αυτήν την πλειάδα των νέων ηθοποιών. Το κοινό αναζητούσε να δει νέα, φρέσκα πρόσωπα και όχι ξανά τους ίδιους και τους ίδιους ηθοποιούς. Το κάστινγκ έπαιξε μεγάλο ρόλο.
Και στο θέατρο ο βίος και η πολιτεία ενός γόνου πλούσιας οικογένειας, ενός ιλάρχου στη φρουρά του τσάρου, που οδηγείται στη χώρα μας μετά τη Ρωσική Επανάσταση, του Γιούγκερμαν, σας έχει σημαδέψει. Επί δύο θεατρικές σεζόν στο θέατρο Πορεία το έργο «Γιούγκερμαν» σκιαγραφεί την κοινωνική και πολιτική κατάσταση της Ελλάδας του Μεσοπολέμου και η παράσταση σπάει ταμεία…
Μεγάλες η χαρά και η τιμή. Ο κόσμος έχει αγκαλιάσει όλο τον θίασο. Ο Γιούγκερμαν είναι ένας περίεργος χαρακτήρας, που έζησε σε πολύ δύσκολες συνθήκες και επιβίωσε. Πρόκειται για ένα κλασικό έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας με πανανθρώπινα νοήματα. Οταν είχα διαβάσει νεαρός αυτό το μυθιστόρημα, δεν περίμενα ότι θα το έπαιζα στο θέατρο. Ηταν ένα δώρο για μένα από τον σκηνοθέτη μας, τον Δημήτρη Τάρλοου. Για δεύτερη χρονιά η παράσταση είναι sold out. Τρεις ώρες παράσταση και κανένας θεατής δεν μου είπε στα καμαρίνια ότι κουράστηκε. Ο ήρωάς μου σωματικά και ψυχολογικά κάνει ό,τι μπορεί για να επιβιώσει… Εχει τόσες εμπειρίες ζωής… Ο κόσμος είναι πολύ σκληρός και ειδικά με τα παιδιά. Δυστυχώς τα διάφορα είδους τραύματα δημιουργούν ανθρώπους διψασμένους για εξουσία και χρήμα. Ενώ το γιατρικό είναι ένα – και αυτό είναι η αγάπη. Η αληθινή αγάπη.
Πώς νιώθετε σε μια γειτονιά που «βράζει»;
Ανασφαλής. Αυτά που πέρασε ο συριακός λαός ποιος μας λέει ότι δεν θα τα περάσουμε κι εμείς; Εχουμε μια πολύ όμορφη πατρίδα. Ποιος σας λέει ότι πολλοί από τους γείτονές μας δεν την ορέγονται; Μας δίνουν εχέγγυα προστασίας οι Ευρωπαίοι ή οι Αμερικανοί στους λεονταρισμούς του Ερντογάν;
Το θέατρο μπορεί να προβληματίσει τον κόσμο; Να τον ξυπνήσει;
Η τέχνη είναι πολιτική πράξη. Το βιωματικό θέατρο είναι μια πολύ δυνατή τέχνη, που μπορεί να περάσει στο κοινό ακόμη και ιστορικά μηνύματα. Σε αυτά τα χώματα γεννήθηκε το θέατρο. Κυλά στο αίμα μας. Δεν είναι τυχαίο που μέσα σε μια θεατρική σεζόν παίζονται 1.200 παραστάσεις. Υπάρχουν θεατρικές ομάδες που κάνουν θέατρο χωρίς λεφτά. Αρα μιλάμε για πολιτισμό με θεμέλια και βάσεις. Αυτός ο κόσμος θα ήταν καλύτερος, αν ο κόσμος έδινε μεγαλύτερη βάση στο θέατρο. Ακόμη και στη μυθοπλασία, αν τα κανάλια έκαναν μια στροφή και επένδυαν στην ελληνική λογοτεχνία, θα βλέπαμε θαύματα. Τα κανάλια πρέπει να ρισκάρουν. Μη μένουν στη φράση «αυτά θέλει ο κόσμος». Η απάντηση ήρθε από τις «Αγριες μέλισσες» και από το «Κόκκινο ποτάμι» του Open και τον Μανούσο Μανουσάκη που αναφέρεται στη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού. Και δεν σας κρύβω ότι είμαι πολύ υπερήφανος για τις ερμηνείες των συναδέλφων μου, του Ιωάννη Παπαζήση και του Αργύρη Πανταζάρα.
