Ο πρωθυπουργός πρέπει να μην εκτίθεται και τόσο πολύ στον… ψεύτη ήλιο των ΜΜΕ. Πολύ μακριά θα παγώσει και πολύ κοντά θα καεί.
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Δεν είναι λίγοι αυτοί που θυμούνται τις θρυλικές εκπομπές του Ζάχου Χατζηφωτίου, του ήρωα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και σχεδόν ιδανικού εκπροσώπου μιας αστικής τάξης, η οποία ήλθε και παρήλθε. Οι τηλεοπτικές παρεμβάσεις του είχαν τον τίτλο «Το πεντάλεπτο του Ζάχου Χατζηφωτίου». Εκεί, ο φοβερός και τρομερός Ζάχος, με την παρατηρητικότητα του δημοσιογράφου, χιούμορ συγγραφέα αξιώσεων και την ευρύτητα του πνεύματος των μοναδικών εμπειριών και βιωμάτων του σχολιάζε και καυτηρίαζε την ελληνική καθημερινότητα – μ’ έναν τρόπο μοναδικό, όπου συνδυαζόταν χαριτωμένα ο ελιτισμός αλλά και η ωμή ευθύτητα και η λαϊκότητα.
Ο Ζάχος είχε κάθε δικαίωμα να το κάνει αυτό. Δημοσιογράφος γαρ, συγγραφέας και δημοσιολόγος. Ο πρωθυπουργός, όμως, είναι ένα πρόσωπο που μπορεί και πρέπει να κάνει τόσο συχνές τηλεοπτικές παρεμβάσεις; Κοντεύουμε να συνηθίσουμε τα τηλεοπτικά διαγγέλματά του για τον κορωναϊό. Διάγγελμα α, διάγγελμα β, διάγγελμα γ και δεν συμμαζεύεται.
Είναι καλή μεν η ευκαιρία για θετική καμπάνια δημοσιότητας (όλοι είναι σχεδόν υποχρεωμένοι να μένουν σπίτι και σχεδόν εξαναγκασμένοι να παρακολουθούν εκπομπές στην τηλεόραση) αλλά ο πρωθυπουργός πρέπει να μην εκτίθεται και τόσο πολύ στον… ψεύτη ήλιο των ΜΜΕ. Όλοι γνωρίζουμε ότι πολύ μακριά από τον ήλιο παγώνεις και πολύ κοντά καίγεσαι.
Ο δημοσιογράφος και ο παρουσιαστής οφείλουν να βγαίνουν στην τιβί. Ο πρωθυπουργός, όμως, από κάποιο σημείο κι έπειτα μπορεί και να θεωρηθεί μαϊντανός.