Αλιεύσαμε τα παρακάτω από άρθρο των οικονομολόγων Μάνθου Ντελή και Γιάννη Πετρόχειλου – Ανδριανού (διακεκριμένοι καθηγητές αμφότεροι), που επικαλείται αξιόπιστες πηγές και περιλαμβάνει αξιοσημείωτες πληροφορίες, τις οποίες και διασταυρώσαμε.
Και πιστεύουμε ότι αξίζουν εδώ μία αναφορά: «Τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (Ιανουάριος 2024) καταδεικνύουν ότι οι ελληνικές τράπεζες προσφέρουν το χαμηλότερο επιτόκιο καταθέσεων στα νοικοκυριά στην ευρωζώνη: 1,83% στο σύνολο των καταθέσεων με συμφωνημένη διάρκεια, έναντι 3,2% του μέσου κοινοτικού όρου, και άνω του 3,5% σε χώρες όπως η Γαλλία και η Ιταλία.
Ταυτόχρονα, το επιτόκιο δανεισμού, για παράδειγμα στα στεγαστικά δάνεια, είναι το πέμπτο υψηλότερο στην ευρωζώνη αγγίζοντας το 4,58%, έναντι 3,87% του μέσου κοινοτικού όρου. Στα επιχειρηματικά δάνεια, η εικόνα της χώρας μας παραμένει παρόμοια, με το συνολικό περιθώριο μεταξύ επιτοκίου δανεισμού και καταθέσεων να διαμορφώνεται ως ένα από τα υψηλότερα στην ευρωζώνη, σαφώς υψηλότερο του μέσου όρου. Σύμφωνα μάλιστα με την Τράπεζα της Ελλάδος (Εκθεση Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας Νοεμβρίου 2023), η διαφορά του μέσου επιτοκίου χορηγήσεων και καταθέσεων έφτασε το εξαιρετικά υψηλό 5,89% το πρώτο εξάμηνο του 2023».
Σε άλλο σημείο, δε, ισχυρίζονται ότι «είναι αδιαμφισβήτητο ότι η ελληνική τραπεζική αγορά χαρακτηρίζεται από έντονα ολιγοπωλιακά χαρακτηριστικά. Ολιγάριθμες, μεγάλες τράπεζες ελέγχουν το μεγαλύτερο μερίδιο των συνολικών τραπεζικών συναλλαγών. Αυτή η δομή εγείρει εύλογες ανησυχίες για τις επιπτώσεις του περιορισμένου ανταγωνισμού. Δυνητικά, μπορεί να οδηγήσει σε υψηλότερα κόστη τόσο στους απλούς πελάτες όσο και στους δανειολήπτες, αδιαφανείς χρεώσεις και όρους, καθώς και πιο αυστηρές απαιτήσεις δανειοδότησης».
