Αχός βαρύς ακούγεται τελευταία από την Κουμουνδούρου και δεν είναι από τις χαρμόσυνες μπαλοθιές εξαιτίας της πρόσκαιρης δημοκοπικής αιθρίας που επιβεβαιώνει ότι η πτώση ανακόπηκε στις περιοχές του 14%-15% και ότι το κόμμα κατισχύει έναντι του ΚΙΝ.ΑΛ.- ΠΑΣΟΚ για τη δεύτερη θέση στον «μικρό τελικό».
- Από τον
Γιώργο Χατζηδημητρίου
Η κριτική αφορά τις ευρωεκλογές και τις εσωκομματικές, προκριματικές κάλπες για την ανάδειξη των υποψήφιων ευρωβουλευτών. Θυμίζουμε ότι από περίπου 200 υποψηφιότητες που έχουν υποβληθεί θα αναδειχθούν στις 14 Απριλίου 35 υποψήφιοι και άλλους πέντε θα υποδείξει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ αυτοδικαίως θα περιληφθούν στο κομματικό ψηφοδέλτιο ο κατά γενική ομολογία δραστήριος και επιτυχημένος Κώστας Αρβανίτης και το πρώην μοντέλο Ελενα Κουντουρά.
Από δω και πέρα αρχίζουν τα δύσκολα και η σκληρή κριτική, καθ’ όσον από πολλές πλευρές, όπως πληροφορείται η «κυριακάτικη δημοκρατία», καταγγέλλεται ότι οι εσωκομματικές διαδικασίες είναι «μαϊμού». Πρόκειται, όπως σημειώνουν με οργή πολλά στελέχη, για ένα ασυνάρτητο σύστημα, όπου θριαμβεύουν οι μηχανισμοί για τη χειραγώγηση της ψήφου, χωρίς πολιτικό σχέδιο και εσωκομματικό διάλογο και συνεπώς χωρίς εμπράγματες δεσμεύσεις. Αχταρμάς θα συμπεράνει κανείς, αν αυτά ισχύουν, αλλά, όπως επισημαίνουν πολύπειροι κομματικοί παράγοντες, αυτό ακριβώς το κόμμα και αυτής της ποιότητας στελεχιακό δυναμικό θέλει να φέρει στο προσκήνιο ο Στέφανος Κασσελάκης.
Προτεραιότητά του, προσθέτουν, δεν αποτελεί το προοδευτικό ακροατήριο, αλλά το ρευστό και πολιτικά πλαδαρό και ασπόνδυλο κοινό των πρωινάδικων -όπου πράγματι ο ίδιος διαπρέπει-, οι εξαρτημένοι του ΤikΤok και όσοι τον εξουσιοδοτούν αδιαμεσολάβητα. Αρκετά στελέχη που δεν πίνουν τον καφέ τους στα ρετιρέ της Κουμουνδούρου διαφωνούν με αυτήν τη μετάλλαξη, η οποία, όπως τονίζουν, δεν έχει αποφασιστεί σε κάποιο από τα συλλογικά και δημοκρατικά εκλεγμένα όργανα. Κάποιοι, όπως ο αρθρογράφος της «Αυγής» Θανάσης Καρτερός και εκ των συνομιλητών του Α. Τσίπρα, τα λένε θαρρετά. Κάποιοι άλλοι, στους οποίους απευθύνθηκε η «κυριακάτικη δημοκρατία», σιωπούν ενοχικά για να μην κατηγορηθούν ως υπονομευτές και τους χρεωθούν μελλοντικές ήττες από το περιβάλλον Κασσελάκη (Θεοδώρα Τζάκρη, Μ. Καπνισάκης, Ν. Σκορίνης κ.ά.), παρότι αναγνωρίζουν ότι «ο κόσμος φεύγει από τη Ν.Δ., αλλά δεν έρχεται σε μας. Δεν μας επιλέγει, γιατί έχει αλλάξει η εκλογική βάση στην οποία απευθύνεται ο Κασσελάκης».
Η πιο συγκροτημένη και αμιγώς πολιτική κριτική μέσα σε αυτόν τον χαώδη ΣΥΡΙΖΑ, όπου κυριαρχεί η εξωτική αισθητική του Κασσελάκη, ακούγεται από την πλευρά της Αριστερής Κίνησης (ΔΕΚΑ), με προεξάρχοντες τους Διονύση Τεμπονέρα, Αντώνη Κοτσακά, Χάρη Τσιόκα, Μυρτώ Κοροβέση, Γεωργία Ζαβιτσάνου κ.ά. Τα στελέχη αυτά, ιδιαίτερου ειδικού βάρους στον χώρο, επιμένουν στην ανάγκη σύμπηξης πατριωτικού μετώπου των δημοκρατικών δυνάμεων απέναντι στη νεοφιλελεύθερη Ν.Δ. του Μητσοτάκη.
Οπως εκτιμούν, η δυναμική των πραγμάτων υπερβαίνει τις σημερινές ηγεσίες σε Κουμουνδούρου και Χαριλάου Τρικούπη, και υπογραμμίζουν την ανάγκη «από τώρα να ξεκινήσουν διεργασίες τόσο σε επίπεδο κοινωνικής βάσης όσο και στο επίπεδο των πολιτικών κομμάτων που θα οδηγούν σε ώσμωση και στις επιβαλλόμενες συγκλίσεις, με ανασυνθέσεις, υπερβάσεις και προγραμματική ενότητα». Προβλέπουν δε ότι εκ των πραγμάτων την επαύριον των εκλογών θα υπάρξουν ραγδαίες εξελίξεις που πρέπει να συντελεστούν σε μικρό χρόνο.
Ο Σ. Κασσελάκης, θεωρεί με μια άνεση που δεν εξηγείται εύκολα ότι ο χρόνος είναι με το μέρος του. «Δεν με πειράζει να χάσω. Οποιος θέλει να με αμφισβητήσει ας έλθει» λέει. Αγνοια κινδύνου ή αδυναμία ανάγνωσης της πραγματικότητας; Σύντομα θα ξέρουμε…
