- Από τον Δημήτρη Παπαγεωργίου
Μια μοναδική ευκαιρία για την Κύπρο να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ χάθηκε αφού η Κυπριακή Δημοκρατία δεν κατέθεσε μαζί με Φινλανδία και Σουηδία το αίτημα. Την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση δήλωνε ενθουσιασμένη για το χειροκρότημα των Αμερικανών βουλευτών στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, μια ιστορική συγκυρία που ο Ελληνισμός θα μπορούσε να είχε εκμεταλλευτεί προκειμένου να κάνει ένα βήμα προς τη θεμελίωση της ασφάλειας της Μεγαλονήσου χάθηκε για να μην… εκνευριστεί ο Ταγίπ Ερντογάν, παρότι εδώ και χρόνια η Κύπρος κάνει βήματα προς αυτή την κατεύθυνση.
Η «αυλαία» για την υπόθεση της ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στο ΝΑΤΟ έπεσε με τις δηλώσεις του Προέδρου της Νίκου Αναστασιάδη, ο οποίος απεδείχθη, αν μη τι άλλο, άτολμος. Ερωτηθείς πρόσφατα αν υπάρχει περίπτωση να ανοίξει συζήτηση για θέμα ένταξης της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, απάντησε πως «είναι πάρα πολύ πρόωρο να συζητείται κάτι ανάλογο. Υπάρχουν σοβαρά προβλήματα που και εάν ήταν επιθυμία της κυπριακής κυβέρνησης, θα προσέκρουε σε διαδικαστικά θέματα και ιδιαίτερα στην άρνηση βεβαίως της Τουρκίας».
Είπε πως χρειάζεται ομοφωνία για να γίνει κάποιος μέλος της συμμαχίας. Πρόσθεσε πως πέραν τούτου «έχω την εντύπωση ότι είμαστε μια μικρή χώρα, χρειαζόμαστε προστασία. Το θέμα είναι να είναι αποτελεσματική η προστασία και οι αποφάσεις να τυγχάνουν και της εγκρίσεως του λαού».
«Κωλοτούμπα»
Πρόκειται για στροφή 180 μοιρών από πλευράς Αναστασιάδη, καθώς ήταν ο ίδιος που τον Δεκέμβριο του 2018 άφηνε ανοιχτό το παράθυρο, λέγοντας ότι «εφόσον το ΝΑΤΟ μπορεί να διασφαλίσει την κατάργηση των εγγυήσεων, των επεμβατικών δικαιωμάτων, της παρουσίας τουρκικού στρατού», δεν θα πρέπει να το αγνοήσουμε.
Λίγες μόλις εβδομάδες αργότερα που το αμερικανικό think tank The Atlantic Council δημοσίευε μια ανάλυση -του αντιπροέδρου του Damon Wilson- σχετικά με το πιθανό μέλλον της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, όπου τονιζόταν μεταξύ άλλων πως «η άμεση ένταξη του ΝΑΤΟ για ένα επανενωμένο νησί αυτόματα θα ενσωμάτωνε -και ως εκ τούτου αντικαθιστούσε- τις εγγυήσεις Ελλάδας – Τουρκίας – Μ. Βρετανίας μέσα στη συμμαχική δέσμευση για ολόκληρο το νησί, χωρίς καμία ανάγκη για εναλλακτικούς μηχανισμούς».
Με απλά λόγια, αυτό που σημείωνε το think tank είναι ότι θα είχε αφαιρεθεί από την Τουρκία η ιδιότητα της εγγυήτριας δύναμης στην Κύπρο.
Ο δε καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας Ιωάννης Μάζης σημείωνε τότε πως ο ίδιος ήδη από το 2005 υποστήριζε την ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ και θεωρούσε πως «το πλήρωμα του χρόνου πλησιάζει προσφέροντας, άμα τη υλοποιήσει του, τα εξής πολιτικά και γεωστρατηγικά προνόμια στην Λευκωσία:
– Αναίρεση κάθε τουρκικού ισχυρισμού περί δήθεν «ασφάλειας των Τουρκοκυπρίων» (όσων δεν εγκατέλειψαν τη νήσο υπό το βάρος των Τούρκων παρανόμων εποίκων).
– Απομάκρυνση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής και παραμονή μόνον ΕΛΔΥΚ / ΤΟΥΡΔΥΚ.
– Μεταβατική μετατροπή των βρετανικών βάσεων σε νατοϊκές, όπου λόγο θα έχει η Κυπριακή Δημοκρατία, όπως αυτός προβλέπεται από το καταστατικό της συμμαχίας για τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ».
Κων. Γρίβας: Επέτρεπε την εφαρμογή του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου
Γιατί η ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, στον ίδιο μηχανισμό ασφαλείας που συμμετέχει η Ελλάδα, θα ήταν ένα πλεονέκτημα για τον Eλληνισμό που θα μπορούσε πλέον να εφαρμόζει το δόγμα του ενιαίου αμυντικού χώρου εντός του πλαισίου της βορειοατλαντικής συμμαχίας δεν είναι κάτι που χρειάζεται ιδιαίτερη συζήτηση.
Εάν τα πανηγύρια για την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε., της οποίας ο ρόλος σαφώς υποβαθμίζεται, πλέον κρατάνε ακόμη, μια τέτοια εξέλιξη θα είχε σημαντικότατες συνέπειες για το μέλλον της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ακόμη, όμως, και η απλή αίτηση ένταξης της Κύπρου από μόνη της θα μπορούσε να έχει ευνοϊκότατα οφέλη για την πατρίδα μας. Το γιατί εξηγεί ο καθηγητής Γεωπολιτικής και Σύγχρονων Στρατιωτικών Τεχνολογιών, διευθυντής του Τομέα Θεωρίας και Ανάλυσης Πολέμου στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων Κωνσταντίνος Γρίβας: «Θα μπορούσε να γίνει μια δίδυμη επέκταση του ΝΑΤΟ από τον Βορρά με Σουηδία και Φινλανδία και από τον Νότο με την Κύπρο. Θα δημιουργούνταν ένας στρατηγικός κλοιός έναντι της Ρωσίας, που θα προσέφερε στη Δύση ένα τεράστιο στρατηγικό πλεονέκτημα. Οπότε, εάν η Τουρκία αντιδρούσε, που θα αντιδρούσε ενάντια και στις τρεις χώρες, θα δημιουργούσε ένα χάσμα μεταξύ αυτής και του ΝΑΤΟ, το οποίο θα μπορούσε να κεφαλαιοποιήσει η Ελλάδα».
«Το γεγονός ότι η Τουρκία θα ήταν ενάντια και στις τρεις χώρες, όπως αποδείχθηκε, θα δημιουργούσε ευκαιρία ώστε η Ελλάδα να πει ότι «εγώ είμαι το όριο της Δύσης» για να δημιουργηθεί καλύτερη αρχιτεκτονική για το ΝΑΤΟ. Να δημιουργήσει ένα ενοποιημένο σύστημα ασφαλείας, να ισχυριστεί ότι, αφού η Τουρκία δεν θέλει, εγώ θα κάνω αυτά που πρέπει να κάνω, διότι αυτοί είναι επικίνδυνοι».
«Η τράπουλα πρέπει να ανακατευτεί»
Απ’ ό,τι φαίνεται όμως, ακόμη μία φορά οι εκπρόσωποι του Ελληνισμού τήρησαν παθητική στάση. Παρακολουθούν το ανατολίτικο παζάρι του Ταγίπ Ερντογάν από απόσταση, μη αξιοποιώντας μια ακόμη ιστορική ευκαιρία. Αντί να ακολουθηθεί το υπόδειγμα της εισόδου της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση «πακέτο» με τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης, προτιμήθηκε να μη γίνει τίποτε.
Τι θα μπορούσε να είχε συμβεί εξηγεί ο απόστρατος πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας και υπ. διδάκτωρ Γεωπολιτικής Στέφανος Καραβίδας: «Η τράπουλα πρέπει να ανακατευτεί! Δόγμα απελευθέρωσης, αίτημα για είσοδο της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, ελλαδικό βέτο σε οποιαδήποτε επέκταση του ΝΑΤΟ χωρίς την Κύπρο και μεταφορά των Patriot που αποστείλαμε στη Σαουδική Αραβία, στην Κύπρο».
