Υπάρχουν δύο τεράστιες προσωπικότητες στην ελληνική μουσική. Ο ένας είναι ο Στέλιος Καζαντζίδης κι ο άλλος ο Μίκης Θεοδωράκης. Ισχυρές, διακρίθηκαν, μεταξύ άλλων, και για το θάρρος της γνώμης τους. Δεν άφηναν… τίποτα να πέσει κάτω.
Συγκρούστηκαν με πολλούς, τα έβαλαν με ισχυρά συμφέροντα, κάποια στιγμή συγκρούστηκαν μεταξύ τους.
Αφορμή μια συνέντευξη από αυτές που λέμε «έξω από τα δόντια». Ο Καζαντζίδης μίλησε στον Λευτέρη Παπαδόπουλο σε συνέντευξη που δημοσιεύθηκε τέτοια μέρα, το 1982, στα «ΝΕΑ».
Τάχε πάρει στο… κρανίο ο λαϊκός βάρδος και τα έβαλε με τα «ιερά τέρατα», τον Μίκη, τον Ξαρχάκο, τον Μπιθικώτση, τον Μαρκόπουλο.
Ο Καζαντζίδης ένοιθε – και ήταν – λαϊκός τραγουδιστής. Δεν ανεχόταν να χαρακτηρίζουν αμανέδες τα λαϊκά τραγούδια και να μιλούν υποτιμητικά για το είδος τραγουδιού που υπηρετούσε. Κάτι τέτοιο ακούστηκε σε τηλεοπτική εκπομπή και πήρε… φωτιά. Και δεν έμεινε στο παρόν, στο 1982 δηλαδή, αλλά και πήγε πίσω.
Διαβάστε γιατί…
Το γάντι που πέταξε ο Καζαντζίδης το… σήκωσε ο Μίκης που με επιστολή του στην εφημερίδα έδινε τη δική του απάντηση αφήνοντας αιχμές για… υπόγειο πόλεμο που δεχόταν
Του απάντησε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος
Βέβαια επειδή κι οι δύο μπορεί να ήταν εκρηκτικοί χαρακτήρες, αλλά ήταν και μεγάλοι καλλιτέχνες. Δεν από τότε.. φίλιωσαν, αλλά και – πιθιανότατα – θα ξαναμάλωσαν.
Τα ίδια επανέλαβε λίγα χρόνια αργότερα και στο ραδιόφωνο στην εκπομπή «Λαϊκοί Βάρδοι» του Πάνου Γεραμάνη. Ακούστε ένα απόσπασμα για την παράσταση στο θέατρο «Παρκ» το καλοκαίρι του 1962.
Ο Καζαντζίδης το κράτησε και πήρε τη… ρεβάνς πολλά χρόνια μετά. Στην ηχογράφηση του άλμπουμ «Ανατολή». Ακούστε πως…
Η συνεργασία στην οποία αναφέρεται ο Καζαντζίδης είχε μόνο καλλιτεχνική επιτυχία, όχι εμπορική. Πέρασε καιρός για να αναγνωριστούν και να γίνουν αποδεκτά τα τραγούδια του δίσκου.
Η συνύπαρξη των δύο που έμεινε στην ιστορία ήταν στο θέατρο «Κεντρικόν»
https://www.youtube.com/watch?v=_XPeU7nHsZI&t=21s&ab_channel=melekscorpions
