Ο Δημήτρης Σούρας είναι ένας από τους πιο γνωστούς τηλεοπτικούς γιατρούς της Ελλάδας, με πολλές περγαμηνές στο ενεργητικό του. Την τελευταία πενταετία βρίσκεται σχεδόν καθημερινά στο πάνελ της Ζήνας Κουτσελίνη, στο Star, δίνοντας τα φώτα του σε θέματα επικαιρότητας που άπτονται ψυχιατρικών και ψυχολογικών αναλύσεων.
- Από τον Νίκο Νικόλιζα
Με αφορμή τον καταιγισμό των γυναικοκτονιών στην Ελλάδα, ο γνωστός ψυχίατρος ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεών του, θυμάται τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια, αλλά και τη στενή επαφή που είχε όλα αυτά τα χρόνια με τα ιερά τέρατα της υποκριτικής τέχνης, όπως ο Κώστας Βουτσάς, η Μάρθα Καραγιάννη, ο Νίκος Γαλανός, η Ζωζώ Σαπουντζάκη και πολλοί άλλοι!
Κύριε Σούρα, πού γεννηθήκατε;
Γεννήθηκα στη Νέα Ιωνία Βόλου, στις 2 Μαρτίου 1952. Ο πατέρας μου ήταν γιατρός παθολόγος, όπως και ο παππούς μου ήταν γιατρός. Αρα κατάγομαι από μια οικογένεια γιατρών. Είναι αυτό που λένε «το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει»!
Αρκετά χρόνια κάνατε και στο εξωτερικό…
Εκανα επιπλέον σπουδές και τον Μάιο του 1995 ήρθα στην Ελλάδα και ιδιώτευσα στο Ωνάσειο, στο Μετροπόλιταν, και έχω το ιδιωτικό μου ιατρείο. Υπάρχουν δύο πράγματα τα οποία δεν ξέρει ο κόσμος: ότι γράφω βιβλία (μέχρι τώρα έχω εκδώσει 10 βιβλία) και επιπλέον ότι είμαι απόφοιτος του Ελληνικού Ωδείου. Αρα είμαι μουσικός.
Οι καλλιτέχνες πώς εμπλέκονται στη δική σας ζωή;
Στην ουσία μεγάλωσα σε ένα κινηματοθέατρο, γιατί ο πατέρας μου, αν και γιατρός, είχε μαζί με δύο φίλους του, χωρίς να έχουν ιδέα από κινηματογράφο. Το είχαν ονομάσει «Λυρικόν» και ήταν αριστουργηματικό για την εποχή του. Είχε μια ιδιαιτερότητα ως κινηματοθέατρο: είχε 850 θέσεις, είχε καμαρίνια, σκηνή, ντους, αυλαία και παράλληλα γινόταν και θερινό κινηματοθέατρο. Ηταν μια πολύπλευρη επιχείρηση. Εγώ, λοιπόν, μεγάλωσα μέσα σε αυτό και δεν υπήρχε ηθοποιός που να μην πέρασε μέσα από αυτό όταν ερχόταν στον Βόλο: Βουγιουκλάκη, Παπαμιχαήλ, Καρέζη, Κατράκης, Ζουμπουλάκη, Μαυροπούλου, Σταυρίδης, Παράβας, Ηλιόπουλος…
Από εκεί πήρατε το καλλιτεχνικό μικρόβιο;
Ναι, από εκεί. Σκέψου ότι ακόμα έχω την οσμή της αυλαίας που ανοίγει με μια ιδιαίτερη μυρωδιά από τα ρούχα των ηθοποιών και των σκηνικών. Δεν θα ξεχάσω πως στην πέμπτη σειρά ήταν οι θέσεις που κρατούσαν πάντα για τις οικογένειές μας. Και, φυσικά, πήγαινα στα καμαρίνια και έπιανα φιλίες με όλους τους ηθοποιούς.
Το επάγγελμα των καλλιτεχνών είναι περίεργο, είναι αρκετά μοναχικό όταν κλείσουν οι προβολείς, αλλά και ψυχιατρικά περίπλοκο. Οι καλλιτέχνες έχουν θέματα που άπτονται ψυχιατρικής φύσεως;
Εγώ πιστεύω πως τα ψυχιατρικά θέματα δεν έχουν να κάνουν με το επάγγελμα που κάνει ένας άνθρωπος, αλλά με τον δικό του ψυχικό κόσμο. Το μόνο που μπορείς να βρεις στο επάγγελμα των καλλιτεχνών είναι ότι έχουν μια μικρή ανασφάλεια. Το επάγγελμά τους δεν είναι πάντα προσοδοφόρο, είναι ένα επάγγελμα που εξαρτάται από τρίτους, άρα έχουν πολλές ανασφάλειες σε σχέση με άλλα επαγγέλματα.
Eχετε στενές επαφές με μερικά από τα ιερά τέρατα της υποκριτικής τέχνης. Η φιλία σας πώς προέκυψε;
Η μία φιλία έφερε την άλλη. Με τον Νίκο Γαλανό είμαστε 30 χρόνια φίλοι. Μέσα από εκεί γνώρισα τη Μάρθα Καραγιάννη και την Ντόρα Δούμα, μετά ήρθε στην παρέα ο Θάνος Καληώρας και πάει λέγοντας. Στην παρέα μας είναι και η Ζωζώ Σαπουντζάκη. Δεν έχω δει πιο αειθαλή ηθοποιό από τη Ζωζώ. Oταν βγαίνουμε, ανεβαίνει στα τραπέζια και ξεσηκώνει τα μαγαζιά. Η Ζωζώ είναι η χαρά της ζωής. Τη Μάρθα λατρεύω να την ιντριγκάρω και να μου απαντάει με το δικό της απίστευτο στιλ. Οι συζητήσεις με τον Γαλανό είναι πολύ φιλοσοφημένες. Ο Βουτσάς είχε απίστευτο χιούμορ και τον τρόπο που χρησιμοποιούσε το χιούμορ. Ο Κώστας ήταν ανοιχτή καρδιά. Μια άλλη φίλη που λατρεύω εδώ και 20 χρόνια είναι η Aννα Φόνσου. Μου αρέσει που διηγείται ιστορίες ακόμα και αν αυτές δεν είναι επαινετικές για την ίδια.
Η κόρη σας δεν ακολούθησε το επάγγελμά σας…
Είναι αριστούχος της Νομικής. Δεν διάλεξε το δικό μου επάγγελμα και λέω και… δόξα τω Θεώ (γέλια)
Γυναικοκτονίες. Τι συμβαίνει με το θέμα αυτό στην Ελλάδα;
Τόλμησα και έστειλα μια επιστολή στον πρωθυπουργό, για να του εξηγήσω τι συμβαίνει. Εχουμε ξεφύγει τελείως. Πλέον η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμιά αξία, δυστυχώς. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνουν όλα αυτά το ένα πίσω από το άλλο. Φταίει λίγο η παγκοσμιοποίηση, είναι ο μιμητισμός, είναι οι νόμοι που δεν είναι αυστηροί και όλα αυτά συνθέτουν το εκρηκτικό μείγμα των γυναικοκτονιών. Θεωρώ ότι επειδή δεν υπάρχει σωστή ενημέρωση από τους ειδικούς για να ξεχωρίσουμε όλοι τι είναι βία και τι είναι αρρωστημένη ζήλια και τόσα άλλα, θα είχαμε αποφύγει τόσους άδοξους θανάτους γυναικών. Ως χώρα είμαστε ανοχύρωτη σε θέματα ανθρωπίνων σχέσεων…
Τι γράψατε στον πρωθυπουργό;
Σας διαβάζω την επιστολή που του έστειλα: «Κύριε πρωθυπουργέ, παίρνω το θάρρος να γράψω μερικές απόψεις μου, γνωρίζοντας ότι είμαστε σε περίοδο πανδημίας, κρουσμάτων και πολλών ανεμβολίαστων. Το κάνω δημόσια, γιατί -αν δεν βρείτε χρόνο να τις διαβάσετε- πιθανώς να σας τις μεταφέρει κάποιος από τους συνεργάτες σας. Θέλω να πιστεύω ότι σας βρίσκω ή ετοιμάζεστε να ξεκινήσετε μια συνάντηση με τους υπουργούς Παιδείας, Υγείας, Δικαιοσύνης. Κάτι που έπρεπε, κατά τη γνώμη μου, να γίνει από καιρό, αλλά μπορεί να ξεκινήσει αμέσως και τώρα. Η αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής μέσα από δολοφονίες, οι επανειλημμένες γυναικοκτονίες, οι βιασμοί και οι εν γένει σεξουαλικές διαστροφές με τη μάστιγα της παιδεραστίας είναι θέματα που χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης και, φυσικά, λύσης. Ο φόβος των ανθρώπων έχει γιγαντωθεί, όπως και το άγχος. Η διαφορά μεταξύ τους έγκειται στο γεγονός ότι στον πρώτο γνωρίζουμε την αιτία, στο δεύτερο όχι. Δυστυχώς, όμως, είναι και τα δύο αιτίες ψυχικής ασθένειας και προσωπικής δυσλειτουργίας τόσο πνευματικής όσο και σωματικής. Δεν πιστεύω ότι τα κυρίαρχα συστατικά μιας υγιούς κοινωνίας είναι ο φόβος και το άγχος. Να, όμως, που η έλλειψη ενημέρωσης, η παραπληροφόρηση και οι έωλες εικασίες, η ανεπαρκής μέριμνα των επιστημόνων -που δεν μεταφέρουν τη γνώση, τον τρόπο και την εμπειρία-, η ατιμωρησία που στηρίζεται σε ελαστικούς και ανεδαφικούς νόμους, καθώς και η ατολμία για μια βαθιά ανακατάταξη πολλών γερασμένων και ασθενικών δομών, με έκανε να σας γράψω, τονίζοντας ότι τα προαναφερθέντα -εκτός των άλλων- συντελούν και στη δημιουργία απορίας, θλίψης, έντασης, εκνευρισμού και θυμού, συναισθήματα που δεν συνάδουν με την ευφορία της ψυχής και την ατομική και κοινωνική ευημερία. Σας ευχαριστώ για τη “φιλοξενία” και εύχομαι να έχετε και να φροντίσετε τη ζωή μας».
Τι πιστεύετε ότι θα γίνει το επόμενο διάστημα με τις γυναικοκτονίες;
Δυστυχώς, θα ενταθεί το φαινόμενο αυτό. Επίσης, θα υπάρχει πάντα το ερώτημα: αυτός που σκότωσε είναι ή δεν είναι άρρωστος; Είναι διαταραγμένος; Είχαν οικογενειακά προβλήματα; Υπάρχει πλέον το ψυχιατρικό σύνδρομο των Γλυκών Νερών. Δηλαδή ο δολοφόνος της διπλανής πόρτας, όπως ήταν ο Μπάμπης. Κάποτε ξέραμε πως οι δολοφόνοι ήταν ενταγμένοι σε κάποια μειονότητα, όπως ήταν ο υπόκοσμος κ.λπ. Πλέον υπάρχουν οι δολοφόνοι της διπλανής πόρτας, που κανείς δεν ξέρει πότε θα χτυπήσουν και τη δική σου πόρτα.
Παλαιότερα υπήρχαν τέτοια εγκλήματα;
Υπήρχαν, αλλά όχι τόσα πολλά.
Υπάρχει άμεση λύση αποφυγής τέτοιων εγκλημάτων;
Πρέπει να ξεκινήσουν άμεσα μαθήματα από το σχολείο με ψυχολόγους και οι ποινές να είναι πραγματικές ποινές.
Τι θα συμβουλεύατε μια γυναίκα που αντιμετωπίζει ένα τέτοιου είδους θέμα;
Καταρχήν πρέπει να πάει να καταγγείλει το γεγονός και να ζητήσει βοήθεια στην Αστυνομία και στους δικούς της ανθρώπους. Επίσης, πρέπει να φύγει από αυτή τη σχέση όσο πιο γρήγορα γίνεται.
