Από αυτή εδώ τη γωνιά της «δημοκρατίας», που κατά τους πούρους μητσοτακικούς (προσοχή, όχι τους νεοδημοκράτες) είναι χειρότερη από την «Αυγή», επειδή ξεμπροστιάζει την «κυβέρνηση των αρίστων», θυμίζουμε στους γνήσιους Έλληνες πατριώτες ότι την Κυριακή, όπως κάθε χρόνο, γίνεται στον χώρο που βρισκόταν το 1944 το Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη (σταθμός μετρό «Ακρόπολη») μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των πεσόντων ανδρών των Σωμάτων Ασφαλείας κατά τις άγριες μάχες από τις 3 έως τις 18 Δεκεμβρίου 1944 μεταξύ των εθνικών δυνάμεων και των κομμουνιστών, οι οποίοι είχαν αναλάβει να απελευθερώσουν την Αθήνα από τους… Ελληνες.
Κάποτε στην τελετή αυτή οι συμμετέχοντες έφθαναν μέχρι την πλατεία Συντάγματος. Σήμερα μόλις που γεμίζουν τον αύλειο χώρο. Γιατί; Χάθηκαν οι πατριώτες; Οχι. Σκιάχτηκαν οι πατριώτες, διότι, νοικοκυραίοι όντες, τρέμουν στην ιδέα ότι «θα τους δει κάποιος» και άντε μετά να καθαρίσεις (φασίστας, ακροδεξιός κ.λπ.).
Όμως αυτοί που έπεσαν στου Μακρυγιάννη δεν ήταν φασίστες, αφού ήταν αυτοί που είχαν πολεμήσει τον φασισμό στη Βόρεια Ηπειρο. Ηταν απλώς Ελληνες. Τουλάχιστον ένα κεράκι τους το χρωστάμε.
