Οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν απαξιωθεί στη συνείδηση του κόσμου, αφενός λόγω της συμμετοχής κυρίως του Στρατού Ξηράς και των καταδρομών στην εξουδετέρωση του λεγόμενου «Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας», στη διάρκεια του εσωτερικού πολέμου 1946-1949, αφετέρου λόγω της εμπλοκής του Στρατού στο πραξικόπημα του 1967.
- Από τον Σάββα Καλεντερίδη
Η κίνηση αυτή, που ήταν ΚΑΙ μεθοδευμένη από την Αριστερά και είχε ως «στόχο» την Κεντροαριστερά, η οποία σε πολύ μεγάλο βαθμό είχε επηρεαστεί από τη μεθόδευση της συστηματικής απαξίωσης των Ενόπλων Δυνάμεων, μετά το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974, το οποίο οδήγησε τον Αττίλα στην Κύπρο, άρχισε να επεκτείνεται και να επηρεάζει σχεδόν το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Θυμάμαι ότι όταν βγαίναμε με τις στολές εξοδούχοι από τη Σχολή Ευελπίδων, τη δεκαετία του 1970, όταν ό,τι πιο οπορτουνιστικό και σε κάποιο βαθμό και ανήθικο στοιχείο της ελληνικής κοινωνίας ενεδύθη την προβιά του αριστερού, δεν ήταν λίγες οι φορές που πολίτες μας λοιδορούσαν και μας έβριζαν.
Χρειάστηκε από τη μια πλευρά να απογυμνωθούν και να δείξουν το πραγματικό τους πρόσωπο όταν άσκησαν εξουσία όλοι εκείνοι που απαξίωναν δεκαετίες τώρα τις Ένοπλες Δυνάμεις και από την άλλη μεγάλος κόπος από τους αξιωματικούς και την εκάστοτε ηγεσία τους για να αρχίσει πάλι ο κόσμος να δείχνει την εμπιστοσύνη του σ’ αυτές.
Όμως, πέρα από αυτό που συνέβαινε στην κοινωνία, λόγω της προαναφερθείσας μεθόδευσης, και ένα μεγάλο τμήμα του πολιτικού κόσμου, όλων των κομμάτων, δεν έχανε την ευκαιρία να απαξιώσει, να προσβάλει και να αποδυναμώσει τους αξιωματικούς, με εξαίρεση φυσικά τους μηδίσαντες και εννοώ εκείνους τους αξιωματικούς που παραβίασαν τον όρκο τους και, αντί για την πατρίδα, υπηρετούσαν κόμματα και διάφορες αυλές.
Το γεγονός αυτό είναι ενδεικτικό της τραγικής κατάστασης στην οποία έφθασε η χώρα, με συγκεκριμένες αδυναμίες στην αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής. Και για να μη θεωρηθεί ότι η φράση «τραγική κατάσταση» είναι υπερβολή, να υπενθυμίσω στους αναγνώστες μας ότι υπήρχε ελληνική κυβέρνηση που άνοιξε τα σύνορα και διευκόλυνε έτσι τον Ερντογάν να υλοποιήσει πιο εύκολα το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», «φυτεύοντας» στα ελληνικά νησιά που βρίσκονται μέσα στα όριά της δεκάδες χιλιάδες μουσουλμάνους, δυνάμει συμμάχους στα επεκτατικά του σχέδια εις βάρος της πατρίδας μας.
Δεν θα επεκταθώ κι άλλο στο θέμα της απαξίωσης των Ενόπλων μας Δυνάμεων, ούτε παραβλέπω τις ευθύνες των ίδιων των αξιωματικών, είτε λόγω της εμπλοκής τους σε πραξικοπήματα είτε λόγω της υποδούλωσής τους σε κόμματα. Απλά να το ξαναγράψω και να το ξανατονίσω, για όσους δεν το έχουν διαβάσει ή το έχουν ξεχάσει, ότι κράτος και κυβέρνηση χωρίς ισχυρές ένοπλες δυνάμεις δεν μπορεί να ασκήσει πολιτική!
Γιατί τον Στρατό δεν τον έχουμε για να κάνουμε πόλεμο, αλλά για να κάνουν πολιτική οι κυβερνήσεις, γιατί, όταν έχεις ισχυρό Στρατό και ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, τότε διαπραγματεύεσαι καλύτερα και από θέσεως ισχύος σε όποιον τολμήσει να σε απειλήσει ή να θίξει τα εθνικά σου συμφέροντα, την εθνική σου κυριαρχία ή τα κυριαρχικά σου δικαιώματα. Το πόσο σημαντικό είναι να έχεις ισχυρές ένοπλες δυνάμεις φάνηκε στη δεύτερη κρίση του «Oruc Reis», όπου η Τουρκία έκανε και συνεχίζει να κάνει ό,τι θέλει στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, επειδή θεωρεί ότι έχει ισχυρότερες ένοπλες δυνάμεις από την Ελλάδα.
Και λέω «θεωρεί», γιατί υπάρχουν τρία παραδείγματα που δείχνουν ότι πολύ πιθανόν να μην είναι τα πράγματα όπως πιστεύουν ο Ερντογάν και οι περί αυτόν!
Το πρώτο παράδειγμα είναι αυτό που ονομάζω το «Επος του Εβρου», όπου οι ελληνικές δυνάμεις ασφαλείας, μαζί με τον Στρατό και τους Ελληνες πολίτες του Εβρου, κατόρθωσαν και απέκρουσαν με επιτυχία μια στρατιωτική επιχείρηση του τουρκικού κράτους, που διεξήχθη με την καθοριστική εμπλοκή και καθοδήγηση του τουρκικού στρατού, της γενικής διεύθυνσης ασφάλειας και της υπηρεσίας πληροφοριών της Τουρκίας (ΜΙΤ), μόνο που, αντί για τάγματα, επιλαρχίες, μοίρες και ταξιαρχίες, χρησιμοποιήθηκαν μπουλούκια αλλοδαπών, κυρίως μουσουλμάνων, φίλα προσκείμενων στο τουρκικό κράτος. Το ονομάζω «Έπος του Εβρου», γιατί, αν δεν άντεχαν οι ήρωες που απέκρουσαν τις τουρκικές επιθέσεις, σήμερα ακόμα ο Εβρος θα ήταν υπό την κατοχή των τουρκοκίνητων αλλοδαπών μουσουλμάνων, με τον χριστιανικό πληθυσμό του νομού να υπολείπεται κατά πολύ του μουσουλμανικού. Πέραν αυτού, επειδή θα κρατούσαν υπό κατοχή τις Καστανιές, οι ροές αλλοδαπών προς τη χώρα μας θα ήταν ατελείωτες.
Το δεύτερο παράδειγμα είναι αυτό της φρεγάτας «ΛΗΜΝΟΣ», ο κυβερνήτης και το πλήρωμα της οποίας απέδειξαν ότι παρά τις τεχνολογικές εξελίξεις ο ανθρώπινος παράγοντας, η καλή εκπαίδευση, η καλή διοίκηση αλλά και η παράδοση συνεχίζουν να παίζουν τον ρόλο τους στην έκβαση των όποιων επιχειρήσεων. Η τρύπα διαστάσεων 3×1 στην «κοιλιά» της νεότερης σε ηλικία, άρα πιο σύγχρονης, φρεγάτας «Kemal Reis» είναι μια ζωντανή και τρανταχτή απόδειξη.
Το τρίτο παράδειγμα ήταν η περιπέτεια που πέρασε τουρκικό υποβρύχιο από το κυνήγι που «έφαγε» από τις ελληνικές ανθυποβρυχιακές μονάδες.
Συμπέρασμα, οι πολιτικοί και τα κόμματα αφήστε τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις και κυρίως τους αξιωματικούς έξω από τα κομματικά και πολιτικά παιχνίδια σας, αφήστε τους ακομμάτιστους να υπηρετούν το έθνος και την πατρίδα και όσοι δεν το πράττουν ευσυνείδητα, να εισπράττουν τα επίχειρα από τη στρατιωτική ιεραρχία και η ανώτατη ηγεσία από την πολιτική ιεραρχία.
Ενισχύστε τις Ένοπλες Δυνάμεις, για να μπορείτε κι εσείς να υπηρετείτε αποτελεσματικά την πατρίδα από όποιο πόστο κι αν κατέχετε, γιατί χωρίς ισχυρές ένοπλες δυνάμεις θα αναγκαστείτε να υπογράψετε προδοτικές συμφωνίες με εκείνους που επιβουλεύονται την πατρίδα.
Τέλος, μια παράκληση στον Νίκο Παναγιωτόπουλο, υπουργό Άμυνας. Υπουργέ, κάλεσε τον καθηγητή κ. Ηρακλείδη στο υπουργείο και ενημέρωσέ τον για τα επιθετικά σχέδια της Τουρκίας από το 1974 μέχρι σήμερα. Κάν’ το για το καλό της πατρίδας αλλά και για να προστατέψεις τον ίδιον και τους Ελληνες καθηγητές πανεπιστημίου που διασύρονται από αυτά που εκφράζει δημοσίως. Το τελευταίο του, σε συνέντευξη που έδωσε στο thepressproject.gr: «Εγώ είμαι απόλυτα πεπεισμένος, κάποτε κόντεψα να χάσω τη θέση μου στο πανεπιστήμιο, επειδή είπα ότι η Τουρκία δεν είναι επιθετική. Αυτό το είχα πει πριν 25 χρόνια. Και ακόμα επιμένω. Η Τουρκία δεν είναι επιθετική. Και κακώς εμείς ξοδεύουμε και παίρνουμε τόσα οπλικά συστήματα, τα οποία έχουν ρίξει έξω και την ελληνική οικονομία. Η Τουρκία δεν είναι επιθετική. Επαναλαμβάνω, δεν είναι».
Αν ο κ. Ηρακλείδης δεν γνωρίζει ότι η Τουρκία έχει τον μεγαλύτερο στόλο αποβατικών στον κόσμο συγκεντρωμένο σε ένα σημείο πολύ κοντά στα ελληνικά νησιά και ότι κάθε χρόνο διεξάγει την άκρως επιθετική, διακλαδική, μεγάλης κλίμακας άσκηση «Efes-Denizkurdu», στην οποία εξετάζεται κάθε φορά η στρατιωτική κατάληψη ενός νησιού, τότε παρουσιάστε του ορισμένα αδιαβάθμητα στοιχεία και πείτε του ότι οι ασκήσεις είναι εφαρμογή επιχειρησιακών σχεδίων.
Ξαναγυρνάμε στο κύριο θέμα μας: Αν οι πολιτικοί δεν θέλετε να περάσετε τις δύσκολες στιγμές που πέρασαν και περνούν οι κυβερνώντες με αυτά που γίνονται στην ελληνική υφαλοκρηπίδα τις τελευταίες ημέρες και αν δεν θέλετε να είστε αυτοί που θα παραχωρήσετε κυριαρχικά δικαιώματα, πράγμα που έγινε σε κάποιον βαθμό με τις συμφωνίες που υπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση με Ιταλία και Αίγυπτο, αλλά και εθνική κυριαρχία, ενισχύστε τις Ένοπλες Δυνάμεις και αφήστε τες έξω από τα πολιτικά και προσωπικά σας παιχνίδια.
Ζήτωσαν οι ένδοξες ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, το καμάρι του έθνους και της πατρίδας.
