Το «Αβδούλ Χαμίντ Χαν», το ερευνητικό πλοίο των Μεμέτηδων, φέρει το όνομα ενός διαβόητου σουλτάνου, αιμοδιψή, καμπούρη και χασάπη Χριστιανών. Βγαίνει για παράνομες έρευνες, συνοδευόμενο από επεκτατικές απειλητικές δηλώσεις του Ακάρ και άλλων αξιωματούχων του κράτους των γενοκτόνων ισλσμοφασιστών, πως «αν θέλει ο Αλλάχ θα έρθουμε στο Καστελόριζο», κ.λπ. Η αλήθεια είναι πως τα ψάρια στην Ελληνική Λίμνη πεινάνε, όπως και τα ψάρια σε όλη τη Μεσόγειο.
- Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη*
Το τι συνέβη για τον Ανδρουλάκη θα το μάθουμε αν προσκομιστεί στην εξεταστική επιτροπή που ανακοινώθηκε το έγγραφο με την αιτιολογία της Εισαγγελέως που ενέκρινε την επισύνδεση. Εκεί θα μάθουμε αν είναι κάτι προσχηματικό, άρα θύμα ποινικών αδικημάτων ο εν λόγω, ή συμβαίνει κάτι άλλο.
Όποια και να είναι πάντως η αλήθεια, για πολλοστή φορά αποδεικνύεται πως οι Τούρκοι δεν περιμένουν, δεν λένε «Α, ας μην ενοχλούμε τους Γιουνάνηδες, έχουν να λύσουν τις υποκλοπές, την πανδημία, τα μνημόνια, οτιδήποτε». Ο Μεμέτης δεν ξέρει fair play.
Οι Τούρκοι γνωρίζουν πως ανατρέπεται για πρώτη φορά ύστερα από πολλά χρόνια η ισορροπία στρατιωτικής ισχύος σε βάρος τους. Η λογική λοιπόν λέει, μετά το εξωπέταγμά τους από το πρόγραμμα των F-35 και το παλούκι Μενέντεζ για τα F-16, ότι ήρθαν σε πολύ δύσκολη θέση, ενώ ως τώρα ήταν το κακομαθημένο παιδί των ΗΠΑ και όλης της Δύσης. Η θέση τους στη Συμμαχία τίθεται σε αμφιβολία.
Ατιμωτικός συμβιβασμός
Ενώ λοιπόν εμείς θα λύνουμε δυσώδεις γρίφους ή απλά θα πλακωνόμαστε, οι Τούρκοι, που δεν θέλουν να περιμένουν να παραλάβουμε τα υπόλοιπα Rafale, τις Belhara, τις κορβέτες, τα πρώτα F-35 και να βρεθούν σε ακόμη δυσχερέστερη θέση, μπαίνουν στον πειρασμό να αποπειραθούν, όσο είναι νωρίς, να μας πιέσουν για να μας οδηγήσουν σε ατιμωτικό συμβιβασμό. Έχουμε δυστυχώς και εσωτερικό αντηχείο των τουρκικών θέσεων, έχουμε το ΕΛΙΑΜΕΠ, το οποίο διακινεί τη σκυφτή αντίληψη πως «η Τουρκία είναι πολύ μεγάλη για να τα βάλουμε μαζί της».
Αν το Ισραήλ είχε ΕΛΙΑΜΕΠ και υιοθετούσε τις θέσεις του, θα είχε σβήσει από τον χάρτη ή δεν θα είχε μπει ποτέ ξανά σε αυτόν το 1948, με τον γενναίο και ρωμαλέο τρόπο που το έκανε, απέναντι σε έναν ωκεανό εχθρικών Αράβων. Οι σύγχρονοι πουρκουάδες διδάσκουν αυτό που θεωρούν «έντιμο συμβιβασμό», πως αυτό το θηρίο μπορούμε να το ταΐσουμε λίγο Ελλάδα, Έλληνες, λίγη ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδα σε Ελλάδα και Κύπρο, και μετά θα γίνει γατούλα που θα γουργουρίζει και θα παίζουμε μαζί.
Στην ουσία όμως απλά θα προσφέραμε ορεκτικό σε μια πεινασμένη και λυσσασμένη ύαινα για να μας καταπιεί κομμάτι κομμάτι. Οι πουρκουάδες θέλουν να γίνουμε Ηγεμονία της Βλαχίας, οσποδάροι της Υψηλής Πύλης, περιορισμένοι σε ένα υποτελές βαλκανικό κρατίδιο, χωρίς ΑΟΖ, με το Αιγαίο να τέμνεται στα δύο και την Κύπρο έτοιμη για πλήρη εκτουρκισμό.
Ποτέ ξανά μόνη η Κύπρος
Όποια εσωτερικά προβλήματα και συγκρούσεις και αν έχουμε, όσο δύσκολο και αν είναι, με τόσο ανεπαρκές και τυχοδιωκτικό πολιτικό προσωπικό, οφείλουμε να είμαστε μπετόν αρμέ, ακλόνητος βράχος ενάντια σε κάθε τέτοιον ενδεχόμενο σχεδιασμό και κίνδυνο. Θα πρέπει να εκπέμπουμε το ξεκάθαρο μήνυμα πως δεν πρόκειται να υποκύψουμε, πως δεν αγοράζουμε όπλα τεχνολογικής υπεροχής για τις παρελάσεις και πως θα πνίξουμε στη θάλασσα και στον Έβρο κάθε απόπειρα αναθεωρητισμού, και φυσικά πως η Κύπρος ΔΕΝ κείται μακράν, δεν πρόκειται ποτέ ξανά να είναι μόνη.
Και αυτό όχι για λόγους ονόρε, ρομαντικού πατριωτισμού, αλλά απόλυτης ψυχρής λογικής, πρώτα από όλα λόγω βασικού ενστίκτου επιβίωσης, διότι δεν θέλουμε Νέα Λευκωσία, Νέα Πάφο, Νέα Λάρνακα, ούτε ληστές γενοκτόνους συνεταίρους μας στην πατρική μας κληρονομιά, ούτε το μέλλον των παιδιών μας και την ανεξαρτησία της Πατρίδας υποθηκευμένη στα χέρια ημίτρελων ισλαμοφασιστών.
Τα μεταξύ μας νιτερέσα ας μάθουμε να τα λύνουμε όπως νομίζουμε, χωρίς να φεύγει το άγρυπνο μάτι μας από τις κινήσεις και τις προκλήσεις των εχθρών μας. Δεν έχουμε άλλο σπίτι από αυτή την Πατρίδα, την οποία οι Τούρκοι βλέπουν με βουλιμία, αλλά ενιαία από τον Έβρο ως την Καρπασία. Ας συνηθίσουμε κι εμείς να βλέπουμε ενιαία την απειλή, σε πλήρη συντονισμό και συνεννόηση Ελλάδας και Κύπρου, ό,τι κι αν συμβαίνει στο εσωτερικό μας, όποια διαφορά κι αν έχουμε να λύσουμε.
Οι Τούρκοι περιμένουν υπομονετικά την ευκαιρία
Διότι τα σχέδια των εχθρών μας δεν κάνουν διακοπές, δεν τηρούν σαβουάρ βιβρ. Οι γενοκτόνοι δεν μας κάνουν χάρες, δεν έχουν ευγένειες, απλά περιμένουν υπομονετικά την ευκαιρία. Χρέος μας είναι να κάνουμε όλους τους φόβους τους πραγματικότητα. Και να το ξαναπώ χίλιες φορές δεν θα βαρεθώ: Αν διχασμένοι φτάσαμε ως λίγα χιλιόμετρα έξω από την Άγκυρα, φανταστείτε τι μπορούμε να κάνουμε ενωμένοι.
Εμείς το ξεχάσαμε από την πολύ ηττοπαθή αριστερίλα, οι Τούρκοι όχι. Ας κρατήσουμε ζεστό τον αταβιστικό φόβο τους για μας. Είναι η μόνη εγγύηση για την ειρήνη.
*Δικηγόρος, πρόεδρος της Νέας Δεξιάς, αντιπρόεδρος της ΕΘΝΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ, www.neadexia.gr
