Η κοινωνική εξίσωση είναι γραμμική περιλαμβάνουσα τρεις παραμέτρους: την ελίτ, τη μάζα και τους πολιτικούς.
Η ελίτ διαχρονικά εξασκεί τη ληστεία και την εκμετάλλευση της μάζας με σκοπό τη διαρκή αύξηση του πλούτου της. Αυτό επιτυγχάνεται με τον έλεγχο δύο μηχανισμών. Τον πρώτο τον συνιστούν τα κόμματα εξουσίας και ο δεύτερος είναι η διασκέδαση και η προπαγάνδα. Ο σκοπός των κομμάτων εξουσίας, εκτός της λειτουργίας τους ως συστήματος μεταφοράς του ιδιωτικού πλούτου στα χέρια της ελίτ, είναι και η εξουδετέρωση των πολιτικών ηγετών που θα απειλήσουν τα συμφέροντα της ελίτ.
Η μαζική διασκέδαση και η προπαγάνδα αποσκοπούν στον έλεγχο των σκέψεων και των πράξεων της μάζας, ώστε η τελευταία να μην αντιλαμβάνεται, να μην αμφισβητεί, να μη διεκδικεί και, το σημαντικότερο, να μην επαναστατεί. Αυτή η «αιώνια θεϊκή ισορροπία» περιγράφτηκε αρχικά από τον Bernard Russell στο βιβλίο του «The Impact of Science on Society», 1953 («Η επίδραση της επιστήμης στην κοινωνία»).
Σταδιακά, μέσω της επιλεκτικής ευγονικής, οι διαφορές μεταξύ της ελίτ και της μάζας θα αυξάνονται, ώστε στο τέλος να αποτελέσουν δύο τελείως διαφορετικά είδη. Μία εξέγερση της μάζας είναι το ίδιο πιθανή με μία εξέγερση των προβάτων κατά της κατανάλωσης κρέατος. Η επιλεκτική διατροφή, η ιατρική και οι εντολές αρχίζουν από μικρή ηλικία, ώστε να διαμορφώνουν εκείνους τους ψυχολογικούς χαρακτήρες που δεν θα ασκήσουν ποτέ κριτική στην εξουσία». Την αποστολή της διαμόρφωσης πολιτικά υπάκουων χαρακτήρων την έχει αναλάβει η τηλεόραση. Αυτός είναι και ο λόγος που τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, όπως και τα μέσα μαζικής διασκέδασης (ποδόσφαιρο) ανήκουν και ελέγχονται από τις ελίτ.
Πολιτικοί, οικονομολόγοι, ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, σημειολόγοι, διανοούμενοι, ακαδημαϊκοί, ειδικοί της κοινής γνώμης, τηλεοπτικοί μαϊντανοί και «όλοι αυτοί οι ηλίθιοι που χαϊδεύονται σαν τις πουτάνες γύρω από την εξουσία» -Gianfranco Sanguinetti «Περί της Τρομοκρατίας και του Κράτους»-, «όλοι τους αποσκοπούν στην παραπλάνηση και την ύπνωση της μάζας μέσα από τη συγκάλυψη των πραγματικών κοινωνικών, πολιτικών και ηθικών προβλημάτων. Αυτοί οι άθλιοι που αγαπούν λοιπόν τους ορισμούς, τις ετικέτες, την ξύλινη γλώσσα, τη διχαστική φρασεολογία και τους αφορισμούς (προοδευτικό και δημοκρατικό, ακροδεξιό, χουντικό πατρίς – θρησκεία – οικογένεια, λαϊκισμός κ.λπ.) προσέχουν πολύ όχι μόνο να μην εστιάσουν στα πραγματικά προβλήματα, αρνούμενοι να τα συγκεκριμενοποιήσουν, αλλά τους τρέχουν τα σάλια και κουνάνε την ουρά τους από χαρά κάθε φορά που τα αφεντικά τούς ζητάνε να μυρίσουν κάποιο καινούργιο ανύπαρκτο και επουσιώδες πρόβλημα».
Ενθαρρυμένοι από την ανυπαρξία αντιδράσεων της μάζας, οι ελίτ προχώρησαν σε ακόμη ένα βήμα προς την κατεύθυνση της γενικευμένης ληστείας και της γενικής αποχαύνωσης. Απευθυνόμενοι στο ήδη νεκρωμένο κοινωνικό θυμικό, όλους αυτούς τους τηλεοπτικούς μαϊντανούς, τους διασκεδαστές και τους προπαγανδιστές τούς επιβάλλουν πλέον στα «δημοκρατικά τους κ(υ)νοβούλια» μέσω της «δημοκρατικής διαδικασίας», ακυρώνοντας με αυτόν τον τρόπο τη λειτουργία όποιας υπεύθυνης εναπομένουσας κοινοβουλευτικής λειτουργίας, η οποία τουλάχιστον μέχρι την επέλαση της παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξης πραγμάτων πλαισιωνόταν σε μεγάλο ποσοστό από ικανούς πολικούς και τεχνοκράτες. Αυτοί όχι μόνο ήταν σε θέση να κατανοούν έναν πολύπλοκο τεχνικό, επιστημονικό και κοινωνικό κόσμο, αλλά ταυτόχρονα να έχουν και την ευαισθησία να προσπαθούν να αφυπνίσουν τη μάζα, προσπαθώντας να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες της.
Οπως απέδειξαν οι πρόσφατες υποψηφιότητες των κομμάτων για την Ευρωβουλή, το πολιτικό σύστημα όχι μόνο έχει κατανοήσει ότι η σκέψη και η πολιτική λειτουργία της μάζας ελέγχονται από την καταλυτική ισχύ της τηλεοπτικής προπαγάνδας και των μηχανισμών της, αλλά, έτι περαιτέρω, ενθαρρυμένο από τη γενική αποβλάκωση, προσπαθεί να ακυρώσει πλήρως την κοινοβουλευτική λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, από την οποία και σιτίζεται. Μία είναι η λύση στο πολιτικό και κοινωνικό αδιέξοδο της χώρας και την ψυχολογική απελευθέρωση: Σπάστε τις τηλεοράσεις!
