Η ασύλληπτη μορφή του ελληνικού ηρωισμού στο μέτωπο της Αλβανίας ενσαρκώνεται περίτρανα στο πρόσωπο του συνταγματάρχη Γκίκα Τρίπου.
Γεννημένος στις 2 Οκτωβρίου του 1917 στην Ύδρα, πολέμησε με το βαθμό του Συνταγματάρχη στο μέτωπο της Βορείου Ηπείρου το Χειμώνα του 1940.
Στις 27 Δεκεμβρίου του 1940, ενώ πολεμούσε στην Πρεμετή της Βορείου Ηπείρου, τραυματίστηκε από έκρηξη Ιταλικής οβίδος, με αποτέλεσμα να ακρωτηριαστούν και τα δύο του πόδια.
Και όμως, αυτός ο ήρωας, δεν γονάτισε ούτε τότε. Για την ακρίβεια, δεν γονάτισε ποτέ.
Αντίθετα, υπήρξε η εμβληματική μορφή που άνοιγε τις παρελάσεις της 28 Οκτωβρίου κάθε χρόνο. Τις ίδιες παρελάσεις που σήμερα κάποιοι επιχειρούν να καταργήσουν με πρόσχημα την πανδημία.
Αναλογιστείτε την τρομακτική δυσμορφία του νεοελληνικού κράτους: Τον ήρωα Γκίκα Τρίπο με τα ακρωτηριασμένα από την ιταλική οβίδα πόδια, να παρελαύνει αγέρωχος μέσα στις δεκαετίες, και το ανίκανο και επικίνδυνο κράτος, να βρίσκει αφορμές για να καταργήσει αυτή την ελάχιστη απόδοση τιμής στον ήρωα και τους δεκάδες χιλιάδες ήρωες που έχυσαν το αίμα τους για να μπορεί αυτό το κράτος σήμερα να υφίσταται.
Τιμή και συγκίνηση για τους ήρωες, θλίψη και απαξίωση για τους ανάξιους κληρονόμους των θυσιών τους.
