Με την κατάθεση της γειτόνισσας του ζευγαριού συνεχίστηκε η δίκη για τη δολοφονία της 20χρονης Καρολάιν από τον σύζυγό της Μπάμπη Αναγνωστόπουλο, μέσα στη μεζονέτα τους στα Γλυκά Νερά.
Η γειτόνισσα η οποία άκουσε το κλάμα του σκύλου το μοιραίο βράδυ που ο 34χρονος έπνιξε την σύζυγό του και σκηνοθέτησε τη ληστεία, κατέθεσε ότι η Καρολάιν ήταν εγκλωβισμένη μέσα στο σπίτι, με τον Μπάμπη να είναι χειριστικός.
Ο κατηγορούμενος έκανε ερωτήσεις στη μάρτυρα προκειμένου να προσπαθήσει να πείσει ότι ενδιαφερόταν για την Κάρολαιν. Μάλιστα, ο Αναγνωστόπουλος ρώτησε τη μάρτυρα γιατί τον φιλοξενούσε σπίτι της για 1,5 μήνα από «τότε που χάσαμε τη Καρολάιν» με την ίδια να του απαντά ξεσπώντας: «Εσύ και η Καρολάιν ήσασταν οικογένειά μας, δεν πήγε το μυαλό μας σε κάτι τέτοιο, είναι δυνατόν, δεν ήθελε να πάει το μυαλό. Γιατί το έκανες αυτό; Γιατί το έκανες;»
Μάρτυρας: Ό,τι έκαναν, το έκαναν μαζί. Την Καρολάιν την έβλεπα μόνο πρωινά που ήταν μόνη.
Πρόεδρος: Μήπως ο κατηγορούμενος ήταν χειριστικός σύζυγος;
Μάρτυρας: Ναι. Ήταν εξαρτώμενη. Η Καρολάιν ήταν ένα παιδί κλεισμένο μέσα σε ένα σπίτι και περίμενε να έρθει ο σύζυγός της για να βγει να κάνουν τα ψώνια… δεν έκανε τίποτα.
Πρόεδρος: Δεν είχε την πρωτοβουλία να πάει στο σουπερμάρκετ;
Μάρτυρας: Αρκετές φορές δεν είχε πάνω της χρήματα. Μου το είχε πει.
Πρόεδρος: Δεν έχει να κάνει και με την επιλογή της κατοικίας;
Μάρτυρας: Είμαστε πολύ κοντά από την Αγία Παρασκευή. Στα 4 λεπτά με ένα ταξί.
Πρόεδρος: Είχατε αντιληφθεί ότι είναι ικανός να κάνει αυτή την πράξη;
Μάρτυρας: Όχι. Η δίκη μου εκτίμηση… για κάποια πράγματα είχε αναλάβει τα ηνία ο σύζυγος. Το μόνο που μου είχε κάνει εντύπωση είναι ότι ενώ μιλούσαμε στο τηλέφωνο και ερχόταν ο σύζυγός της μου έλεγε, «κλείνω, κλείνω, κλείνω». Είχε ένα άγχος.
«Για την Καρολάιν πάνω απ’ όλα ήταν το παιδί. Είχε περάσει σε μια σχολή και ήθελε να σπουδάσει ζαχαροπλαστική. Λόγω της κατάστασης έλεγε να γίνει η Λυδία δύο ετών να βρει μια κοπέλα να κρατάει το παιδί για να σπουδάσει, να συνεχίσει τα όνειρά της» είπε ακόμη η μάρτυρας για να περιγράψει στη συνέχεια τη νύχτα της δολοφονίας της. Σύμφωνα μάλιστα με την μάρτυρα η Καρολάιν εκείνη την ημέρα ήταν κάπως ανήσυχη και η ίδια ξύπνησε τη νύχτα από το κλάμα της Ρόξυ.
Πρόεδρος: Την ημέρα εκείνη επικοινωνήσατε με την Καρολάιν;
Μάρτυρας: Με πήρε τηλέφωνο και μου έκανε εντύπωση γιατί η επικοινωνία μας δεν είχε αυτή τη διάρκεια. Ήταν λίγο ανήσυχη. Είχε όρεξη για κουβέντα αλλά την καταλάβαινα ότι δεν είναι καλά. Μου είπε ότι δεν είναι καλά, ότι κάτι είχε ο σκύλος. Μετά μου ανέφερε ότι εντέλει ο σκύλος δεν είχε κάτι και μου είπε ότι είχε κανονίσει με μια φίλη της να πάει για φαγητό. Μου είπε δεν μπορώ, έχω μπουχτίσει ή κάτι τέτοιο.
Πρόεδρος: Ποτέ επέστρεψε;
Μάρτυρας: Στις 20:30 το βράδυ με τον σύζυγό της. Με το που μπήκαν σπίτι άρχισε να μου στέλνει μηνύματα αναφορικά με τα ζώα. Μου έκανε εντύπωση τη συγκεκριμένη ημέρα “γιατί από το πρωί μέχρι και το βράδυ”, αν δεν είχα διακόψει τα μηνύματα θα συνέχιζε.
Πρόεδρος: Εκείνο το βράδυ ακούσατε κάτι;
Μάρτυρας: Άκουσα έναν ήχο από ζώο στις 04:20. Ήταν κλάμα. Άκουσα ένα ντουπ, έναν θόρυβο και μετά ένα κλάμα. Ο ήχος ήταν δυνατός και είναι που με ξύπνησε. Ο κατηγορούμενος με κάλεσε στις 6:17. Σήκωσα το τηλέφωνο και τον άκουσα να φωνάζει. Δεν καταλάβαινα τι συνέβαινε. Κατάλαβα ότι είχε πρόβλημα. Ξύπνησα τον σύζυγό μου και βγήκα έξω. Αντιλαμβανόμουν ότι ήταν ένας άνθρωπος που ήθελε βοήθεια.
Ερωτηθείσα η μάρτυρας από την υπεράσπιση σχετικά, κατέθεσε πως η Καρολάιν δεν εξέφρασε ποτέ παράπονα για σωματική βία, ούτε ότι είχε αποκοπεί από τους γονείς της. «Σίγουρα ένιωθε λιγάκι αποκομμένη από τους φίλους της. Μου είχε εκφράσει την επιθυμία να πιει ποτό με μια φίλη της. Οι έξοδοι της Καρολάιν δεν ήταν συχνές. Έβγαινε μία στο τόσο» είπε η γειτόνισσα του ζευγαριού.
Υπεράσπιση: Σαν ζευγάρι πως ήταν;
Μάρτυρας: Άλλες φορές ήταν γλυκύτατος και άλλες φορές ήταν… ανέβαινε τις σκάλες και της έλεγε «έλα, μπες μέσα».
Ο διάλογος με τον γυναικοκτόνο πιλότο
Μάλιστα ανάμεσα στη μάρτυρα και τον κατηγορούμενο πραγματοποίηθηκε διάλογος με την ίδια να ξεσπά φορτισμένη. Αίσθηση προκάλεσε και η φράση του Αναγνωστόπουλου «τότε που χάσαμε την Καρολάιν».
Κατηγορούμενος: Με είχατε αγκαλιάσει με τόση θέρμη μέσα στο σπίτι σας για 1,5 μήνα μετά που χάσαμε την Καρολάιν;
Μάρτυρας: Εσύ και η Καρολάιν ήσασταν οικογένεια μας, δεν πήγε το μυαλό μας σε κάτι τέτοιο, είναι δυνατόν, δεν ήθελε να πάει το μυαλό. Γιατί το έκανες αυτό; Γιατί το έκανες;
Πρόεδρος: Κάνετε ένα προσωπικό διάλογο και είμαστε σε δικαστήριο. Πρέπει να είναι συγκεκριμένη η ερώτηση
Κατηγορούμενος: Από την πρώτη μέρα μέχρι το τέλος υπήρχε οποιαδήποτε συμπεριφορά λιγότερη από σεβασμό και αγάπη προς την Καρολάιν; Ακόμα κι όταν δεν ήταν μπροστά; Οτιδήποτε λιγότερο από αυτό;
Μάρτυρας: Όχι. Πολλές φορές ήσουν…. Είχες κλειστεί στον εαυτό σου. Τη μια φορά ήσουν μια χαρά και την άλλη μαζεμένος, άλλες φορές πιο απόμακρος.
Κατηγορούμενος: Όσο με είχατε ζήσει μέσα στο δικό σας σπίτι με τα ζωάκια που είχατε εσείς, είχες δει ποτέ έστω για ένα δευτερόλεπτο κάτι λιγότερο από αγάπη για οποιαδήποτε ζώο είχα να περιθάλψω; Να φανεί ότι είμαι δηλαδή ένας άνθρωπος που δεν αγαπάει τα ζώα;
Μάρτυρας: Όχι, δεν είχα δει τίποτα λιγότερο. Έχεις σκοτώσει τη Ρόξυ και αυτό είναι άσχημο. Το καταλαβαίνεις αυτό;
Κατηγορούμενος: Το καταλαβαίνω.