Ευπατρίδης, εστέτ δημοσιογράφος, πολίτης του κόσμου, σύζυγος και πατέρας δύο υπέροχων παιδιών, ο Τάκης Κάρης (όπως ήταν γνωστός από τα κείμενα που υπέγραφε επί σειρά ετών σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και εφημερίδες) «έφυγε» ξαφνικά κατά την έκτη δεκαετία της ζωής του, βυθίζοντας στο πένθος την οικογένειά του αλλά και τους εκατοντάδες διαδικτυακούς του φίλους.
- Από τον
Δημήτρη Λυμπερόπουλο
«Εσβησε» ξαφνικά και νωρίς, αλλά ήσυχα και γαλήνια στην αγκαλιά της οικογένειάς του με αξιοπρέπεια, χωρίς να γνωρίζει κανείς τα προβλήματα υγείας τα οποία αντιμετώπιζε.
Από την ενεργό δημοσιογραφία και επικοινωνία είχε αποχωρήσει από το 2015, αλλά ήταν μέχρι την τελευταία του ανάσα ενεργός στο διαδίκτυο και πολύ αγαπητός, αν και με το ιδιαίτερο και καυστικό του χιούμορ σχολίαζε τα πάντα και τους πάντες, σε βαθμό που κάποιους τους εκνεύριζε και τους ενοχλούσε… Μάλιστα ο Τάκης Καρπουτζόγλου, όπως ήταν το πραγματικό του επίθετο, ασφυκτιούσε στη διάρκεια του lockdown, έχοντας αρθρογραφήσει σχετικά για τα δεινά του εγκλεισμού.
Χαρακτηριστικά ο παιδικός του φίλος Μηνάς Γκούμας έγραψε: «Αχ, Takis μου. Σήμερα είναι μια θλιβερή μέρα για μένα. Οσο με εκνεύριζε και δεν άντεχα το χιούμορ του, άλλο τόσο τον αγαπούσα. Από τα 17 ήμασταν κάτι παραπάνω από φίλοι. Εδώ μέσα δεν τον είχα αφήσει σε χλωρό κλαρί, πειράζοντάς τον. Ειλικρινά, έχω καταρρεύσει. Ηταν ένας πολύ καλός άνθρωπος, ένας αριστοκράτης, ένας gentleman».
Η άλλη καλή του φίλη, η Φαίη Μπέη, που έκανε γνωστό και το δυσάρεστο νέο, αναφέρει: «Μιλούσαμε πριν από λίγες ημέρες. Αλληλογραφούσαμε, για την ακρίβεια. Του άρεσε να μου στέλνει μηνύματα, κάθε που του άρεσε κάποιο κείμενό μου. Εψαχνε την “είδηση” σε αυτά που “έκρυβε” η ειδησεογραφία. Οξυδερκής και πάντα ενημερωμένος. Λάτρης του βρετανικού χιούμορ, των σωστών ελληνικών, των όμορφων κειμένων και, πρωτίστως, των όμορφων ανθρώπων. Μηνύματα που αφορούσαν τη Σορβόνη και το Le Rosey έως τις συναυλίες των Coldplay και την κοσμική ζωή του Gstaad και του Πόρτο Χέλι. Μηνύματα για τέχνη και για τα σχολεία, για την εξωτερική πολιτική και την Αθηναϊκή Λέσχη. Ενδιαφερόταν. Εστω κι αν δεν ήσουν φίλος του, αυτό που λέμε “κολλητός”. Ενδιαφερόταν, όπως ενδιαφέρονται οι κομψοί και οι καλλιεργημένοι. Ενδιαφερόταν για ό,τι και για όσους εκτιμούσε».
«Εφυγε» ένας γλυκός άνθρωπος, που λειτούργησε με εντιμότητα, ευθύτητα και ευγένεια. Από τη δασκάλα μητέρα του, άλλωστε, είχε κληρονομήσει στο DNA του, εκτός από τις γνώσεις και την παιδεία, τις αρχές του ήθους, της ντομπροσύνης και της κομψότητας.
Και η κοσμική φίλη του Τζίνα Θανοπούλου τον αποχαιρέτησε με ακόμα ένα συγκινητικό κείμενο: «Σήμερα, την ιερή ημέρα του Σταύρου, έμαθα ότι “ έφυγες” ξαφνικά και νωρίς. Θέλω να σε θυμάμαι και να σε τιμώ για το χιούμορ σου, witty αλλά και καυστικό μερικές φορές, για την ευφυΐα σου, το class που μετέδιδες, με το savoir vivre & faire μιας άλλης εποχής, καθώς και την παιδεία που είχες, δώρο από τη μητέρα σου, τη κυρία Λίντα, την αγαπημένη μου δασκάλα στο δημοτικό στη Σχολή Αηδονοπούλου. Θέλω να σε αποχαιρετήσω δημόσια εδώ, αλλά πιο πολύ προσωπικά μέσα στην ψυχή μου. Τάκη μου, θα ζεις για τους φίλους σου μέσα από τα παιδιά και τα γραπτά σου».
