Ήταν απόγευμα της 25ης Μαΐου, όταν ο 46χρονος Τζορτζ Φλόιντ άφησε την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο, κάτω από την μπότα του λευκού αστυνομικού Ντέρεκ Σόβιν, στη Μινεάπολη.
Οκτώ λεπτά και 45 δευτερόλεπτα ήταν αρκετά για να επέλθει ο θάνατος του άτυχου Αφροαμερικανού και να ξεσηκωθεί ένα τεράστιο ποτάμι οργής στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Από εκείνη την ημέρα, ο Τζορτ Φλόιντ γράφτηκε στην Ιστορία ως ένα από τα πιο εμβληματικά θύματα της αστυνομικής βίας με φυλετικά χαρακτηριστικά, θυμίζοντας άλλες, σκοτεινές εποχές.
Τα επεισόδια και οι εξεγέρσεις που ακολουθούν μέχρι και σήμερα φέρνουν στον νου το καλοκαίρι του 1967, όταν στην πάλαι ποτέ πρωτεύουσα της ακμάζουσας αμερικανικής αυτοβιομηχανίας, το Ντιτρόιτ, χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους, διαδηλώνοντας κατά του ρατσισμού και υπέρ των δικαιωμάτων των Αφροαμερικανών.
«Αυτό που ζούμε καθημερινά δεν έχει προηγούμενο, θυμίζει πόλεμο. Είναι αδύνατον να περπατήσουμε στον δρόμο μετά τη δύση του ηλίου. Η κατάσταση στη Μινεάπολη είναι πολύ επικίνδυνη», δηλώνει στην «Εspresso» η Άννα Χριστοφορίδου, κάτοικος της περιοχής για περισσότερα από 40 χρόνια.
Η ίδια διατηρεί κατάστημα λίγα μόλις μέτρα μακριά από το σημείο όπου ο Τζορτζ Φλόιντ ξεψύχησε και, όπως λέει, ο αδικοχαμένος Αφροαμερικανός και ο αστυνομικός που του αφαίρεσε τη ζωή γνωρίζονταν για περισσότερο από δέκα χρόνια! «Το γνωρίζουν αρκετοί αυτό και δεν το λένε. Δεν ξέρω για ποιον λόγο το κρύβουν και σε τι αποσκοπεί αυτή η αποσιώπηση».
Επεισόδια κάθε βράδυ
Οι κάτοικοι στη Μινεάπολη είναι συγκλονισμένοι από το συμβάν, όμως, όπως λέει η κυρία Χριστοφορίδου, διαφωνούν με τα επεισόδια που λαμβάνουν χώρα κάθε βράδυ. «Πιστεύω πως δεν θα έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα αυτή η αντίδραση. Καίνε ανεξέλεγκτα σε καθημερινή βάση τις περιουσίες μειονοτήτων. Είναι αναμφισβήτητα φρικτό αυτό που συνέβη, αλλά τι θα κερδίσουν καταστρέφοντας καταστήματα των ανθρώπων;», διερωτάται από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής.
Ειρηνικές διαδηλώσεις με καθολική συμμετοχή, θα είχαν, κατά την ίδια, πετύχει τον σκοπό τους, που δεν είναι άλλος από την απονομή δικαιοσύνης για την εν ψυχρώ δολοφονία. «Υπάρχουν και τέτοιοι διαδηλωτές, αλλά είναι ελάχιστοι. Κάθε πρωί, μάλιστα, συγκεντρώνονται στο κέντρο της πόλης και μαζεύουν τα σπασμένα τζάμια και τα σκουπίδια που άφησαν πίσω τους οι εξεγερμένοι της προηγούμενης νύχτας. Η πόλη θα ήταν ακόμη πιο θλιβερή χωρίς αυτούς, καθώς θυμίζει πεδίο μάχης», σημειώνει.
Ένα από τα καταστήματα που βανδαλίστηκαν από διαδηλωτές είναι κι εκείνο του Σαμιώτη Βαγγέλη Χατζησταμούλου. Το εστιατόριό του, ονόματι Best Steak House, αποτελούσε για χρόνια στέκι του άτυχου Αφροαμερικανού. «Ο Τζορτζ ερχόταν για αρκετά χρόνια στο μαγαζί μου, προκειμένου να πάρει φαγητό. Ήταν αρκετά ήρεμος άνθρωπος και κοινωνικός. Δεν ήταν άντρας που προκαλούσε με τη συμπεριφορά του, αντιθέτως, ήταν μονίμως χαμογελαστός και προσιτός», τονίζει ο ομογενής εστιάτορας, ο οποίος έβλεπε από την κάμερα τους εξοργισμένους διαδηλωτές να του σπάνε τις τζαμαρίες του καταστήματός του.
Ακόμη πιο βίαιοι μετά τη δολοφονία
Όπως εξηγεί η κυρία Χριστοφορίδου, εκείνο που έχει σοκάρει τους πολίτες της Μινεάπολης, είναι το γεγονός πως οι αστυνομικοί, μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ έγιναν πιο επιθετικοί από ποτέ. «Ζω εδώ επί τέσσερις δεκαετίες και τέτοιο μίσος πρώτη φορά βιώνω. Οι άνδρες της αστυνομίας επιτίθενται στους απλούς πολίτες χωρίς λόγο. Μας σημαδεύουν με πλαστικές σφαίρες, ακόμη και μέσα στα οικόπεδά μας» τονίζει, επισημαίνοντας πως τέτοια φαινόμενα δεν υπήρχαν πριν από το τραγικό συμβάν.
«Τολμώ να πω πως η άγρια αυτή δολοφονία θα αλλάξει τον κόσμο» λέει, ενώ εκτιμά πως τα επεισόδια θα διαρκέσουν για αρκετό καιρό ακόμη και φοβάται πως αυτό μπορεί να οδηγήσει και σε άλλες ανθρώπινες απώλειες. «Ήμασταν μια πόλη ήρεμη, κανείς δεν φαινόταν να έχει κάτι με τον πλησίον του. Το συμβάν αυτό, όπως αποδείχθηκε, ήταν η σπίθα που άναψε τη φωτιά των κοινωνικών και όχι μόνο ανισοτήτων», καταλήγει.
