Η πρόσφατη σύνοδος κορυφής ήταν άλλη μία περίπτωση μιας αποτυχημένης απόπειρας επικοινωνίας των ελληνικών θέσεων, σε ανώτατο επίπεδο, από τον ίδιο τον πρωθυπουργό.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσήλθε στην σύνοδο με δύο κύριους στόχους: Ο πρώτος ήταν να πείσει τους ευρωπαίους εταίρους για την επιβολή πλαφόν στο κόστος της ενέργειας. Ο δεύτερος, ήταν να τους ενημερώσει για την τουρκική επιθετικότητα, προφανώς για να ληφθούν κυρώσεις κατά της Τουρκίας και όχι για να περάσουν ευχάριστα την ώρα τους.
Η συνέχεια δυστυχώς, ήταν εξωφρενική. Όχι μόνο δεν επιβλήθηκε πλαφόν στο κόστος της ενέργειας, αλλά η ΕΕ αποφάσισε την λήψη καταστροφικών για την Ελλάδα κυρώσεων κατά της… Ρωσίας. Μήπως εισβάλαμε εμείς στην Ουκρανία και δεν το έχουμε καταλάβει;
Η απαγόρευση προμήθειας ρωσικού πετρελαίου διά θαλάσσης, όχι μόνον εκτόξευσε τις τιμές του μαύρου χρυσού με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ελληνική οικονομία, η οποία ειρήσθω εν παρόδω, καλύπτει το 26% των αναγκών της σε πετρέλαιο από τη Μόσχα. Αλλά έδωσε και ένα συντριπτικό χτύπημα στην ελληνική ναυτιλία, καθώς τα ελληνικά πλοία θα χάσουν ένα τεράστιο μέρος του κύκλου εργασιών τους, ενώ η Wall Street Journal αποκαλύπτει ότι στο πλαίσιο των κυρώσεων τα πλοία που θα μεταφέρουν ρωσικό πετρέλαιο δεν θα ασφαλίζονται!
Όλα αυτά, λίγα εικοσιτετράωρα μετά την «αποβολή» του ελληνικού στόλου από τον περσικό κόλπο, λόγω των γεγονότων με το Ιράν.
Όσον αφορά τα ελληνοτουρκικά, εκεί η συνέχεια ήταν ακόμα πιο απογοητευτική. Όχι μόνον δεν ελήφθη καμιά κύρωση κατά της Τουρκίας, όχι μόνον δεν υπήρξε καμία δήλωση υπέρ της Ελλάδας με κοινό ανακοινωθέν, αλλά αντίθετα, γυρίσαμε «αφοπλισμένοι» με εντολή καγκελαρίου. Ο οποίος καγκελάριος κράτησε ίσες αποστάσεις ακόμα και μετά την ευθεία απειλή της Τουρκίας για εισβολή και κατάκτηση των ελληνικών νησιών.
Σε όλα αυτά φυσικά δεν φταίει το σαρδάμ του Μητσοτάκη για τον χάρτη της γαλάζιας πατρίδας. Υπάρχει ένα ευρύτερο πρόβλημα, δεν εξηγείται αλλιώς.
Δεν μπορεί ο πρωθυπουργός να κάνει τέτοιες επικές εμφανίσεις από το Κογκρέσο μέχρι τις Βρυξέλλες και αντί για δικαίωση να εισπράττουμε «σφαλιάρες».
Είτε ο πρωθυπουργός δεν μιλάει καλά αγγλικά, είτε να μιλάει τόσο καλά που οι άλλοι δεν μπορούν να τον παρακολουθήσουν…