Οι Γερμανοί Ναζί και οι συνεργάτες τους οδήγησαν στην εξόντωση 70.000 Εβραίων που ζούσαν στη Λετονία πριν από το Ολοκαύτωμα. Στην μπερδεμένη εποχή μας όμως, τα Waffen-SS της Λετονίας θεωρούνται «ήρωες» και η μνήμη τους τιμάται με μεγαλες εκδηλώσεις, όλο και μεγαλύτερες τα τελευταία χρόνια.
Στην προχθεσινή εκδήλωση μίσους και αίσχους, μία γυναίκα (φωτό) που τόλμησε να διαμαρτυρηθεί, συνελήφθη και αντιμετωπίζει σοβαρές κατηγορίες, όπως έχουν αυτές θεσμοθετηθεί από την κυβέρνηση της Λεττονίας. Επειδή στο παλτό της έφερε την ρωσική σημαία.
Λίγα στοιχεία για τον συνεχιζόμενο ρεβιζιονισμό και τον ξεκάθαρο αντισημιτισμό της Λετονίας:
Στο βιβλίο «Ατιμώρητα εγκλήματα, η Λετονία κάτω από τρεις κατοχές», ο συγγραφέας Φρανκ Γκόρντον γράφει ότι «ο Στάλιν και ο Μπέρια με ένα μακιαβελικό διάταγμα, διόρισαν έναν Ρώσο Εβραίο, τον Semion Shustin, ως Λαϊκό Επίτροπο για την Κρατική Ασφάλεια στη Λετονική Σοβιετία. Πολλοί από τους βοηθούς του, ειδικά στην KGB, ήταν ντόπιοι Εβραίοι…» (στο Daugavas Vanagi, 2003). Αυτό φαίνεται να υπονοεί ότι μπορεί να υπήρχε ηθική δικαιολογία για το ολοκαύτωμα των Εβραίων της Λετονίας που ακολούθησε. Εκπρόσωποι αυτής της «αδελφότητας των Λετονών Waffen SS» ήταν παρόντες στα εγκαίνια στο μνημείο Zedelgem στο Βέλγιο. Πράγματι, οι ίδιοι οργάνωσαν τις περιβόητες πορείες της 16ης Μαρτίου στη Λετονία.
Το “Baigais Gads” (“The Year of Horror”), ένα αντισημιτικό φυλλάδιο που δημοσιεύθηκε αρχικά το 1942, και το οποίο εμφανίζει στο εξώφυλλό του μια φωτογραφία Λετονών θυμάτων του NKVD (εξ ου και η υποτιθέμενη ευθύνη των Εβραίων!) επανεκδόθηκε το 1998. Το 2003 κυκλοφόρησε στα λετονικά, αγγλικά και ρωσικά.
Εξώφυλλο του κραυγαλέα αντισημιτικού φυλλαδίου «Baigais Gads» του 1942, που ανατυπώθηκε το 1998 και το 2002 για το σύγχρονο κοινό.
Στο Πολεμικό Μουσείο της Λετονίας και στο Μουσείο της Κατοχής στη Ρίγα το 2009, το 2010, το 2012, υπάρχουν φωτογραφίες Λετονών ανδρών Waffen SS. βιβλία που δοξάζουν τους «Λετονούς Λεγεωνάριους» πωλούνταν στις αίθουσες εισόδου. Είναι όμως γνωστό ιστορικό γεγονός ότι ένα ποσοστό αυτών των ανδρών των Waffen SS ήταν προηγουμένως δολοφόνοι Εβραίων (Arajs Kommando και ή άλλες φασιστικές οργανώσεις) ή ήταν φρουροί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Λετονία. Ας σημειώσουμε επίσης ότι το Μουσείο της Κατοχής χρηματοδοτείται σε μεγάλο βαθμό από την κυβέρνηση της Λετονίας.
Κάθε χρόνο στη Ρίγα, στις 16 Μαρτίου, γίνεται μια πορεία προς τιμήν των Waffen SS. «Το 2012, η Επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας δημοσίευσε την έκθεσή της για τη Λετονία…στην οποία καταδίκαζε τις εκδηλώσεις μνήμης προσώπων που πολέμησαν στα Waffen SS και συνεργάστηκαν με τους Ναζί». Πρέπει να σημειωθεί ότι αν και συνήθως ο δήμος της πόλης της Ρίγας απαγορεύει τις πορείες, τα λετονικά δικαστήρια συνήθως ακυρώνουν την δημοτική αρχή της πόλης και επιτρέπουν στους υμνητές του ναζισμού να παρελάσουν στο κέντρο της πόλης.
Στο βιβλίο Extermination of the Jews in Latvia 1941-1945 (Ρίγα, 2008), η Myriam Zalmanovich, αναφέρει μερικά εξοργιστικά γεγονότα για τη σημερινή Λετονία: (1) «…από την ανάκτηση της ανεξαρτησίας της, η Λετονία έχει «αποκαταστήσει» 41 άτομα από αυτούς που καταδικάστηκαν κατά τη μεταπολεμική περίοδο για δολοφονίες Εβραίων» (2) «Ο Konrad Kalejs ήταν μεταξύ των ανώτερων αξιωματικών των ναζί Arajs Commando». Καταδικάστηκε για ψευδείς δηλώσεις και απελάθηκε από τις ΗΠΑ το 1994 και αργότερα από τον Καναδά. Του επετράπη να μείνει στο Ηνωμένο Βασίλειο μέχρι το 2000. Αργότερα επέστρεψε στην Αυστραλία (τον Ιανουάριο του 2000) καθώς ήταν Αυστραλός πολίτης. «Σε όλο αυτό το διάστημα, η Λετονία -η χώρα όπου ο Kalejs είχε διαπράξει τις θηριωδίες του- δεν ζήτησε ποτέ την έκδοσή του για να ασκήσει δίωξη!».
Η Γενική Εισαγγελία της Λετονίας αποφάσισε να τερματίσει την έρευνα κατά του φημισμένου πιλότου Herberts Cukurs, ο οποίος κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου εντάχθηκε στη μονάδα ναζιστικής αστυνομίας της Λετονίας υπό τον Viktors Arājs, που δημιουργήθηκε από τις ναζιστικές αρχές κατοχής, η οποία πρωτοστάτησε στη δολοφονία περισσότερων από 30.000 Εβραίων κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος. Η υπόθεση άνοιξε το 2006 με βάση την Παράγραφο 71 («Γενοκτονία») του Ποινικού Δικαίου της Λετονίας και περατώθηκε λόγω «απουσίας στοιχείων»!
Δεν είναι καιρός η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να καταδικάσει τη Λετονία για τη συνεχή δημόσια «λατρεία» της, υπό την αιγίδα του μάλιστα του κράτους, καθαρμάτων που θεωρήθηκαν εγκληματίες πολέμου από τη Δίκη της Νυρεμβέργης του 1946; Η Λετονία που επιτρέπει τη δημοσίευση και κραυγαλέα αντισημιτική προπαγάνδα;
