«Είχε ένα μοναδικό, φωτεινό πρόσωπο που έλαμπε. Ο θείος μου, ο άγιος Παΐσιος, ήταν κάτι το μοναδικό. Γελούσε, σου έδινε αισιοδοξία, σου έδειχνε τον δικό του σωστό δρόμο και, κυρίως, δεν ήθελε να βλέπει κόσμο απογοητευμένο».
Από τον Νίκο Νικόλιζα
Με τη συμπλήρωση σήμερα 25 ετών από την κοίμηση του αγίου Παϊσίου και τεσσάρων από την αγιοκατάταξή του, ο 63χρονος ανιψιός του Γιάννης Εζνεπίδης, παιδί του αδελφού του Χαράλαμπου, ανοίγει την καρδιά του στην «Espresso» και μιλάει πρώτη φορά για τις μοναδικές στιγμές που έζησε στο πλευρό του αγίου.
«Οταν έφυγε από την οικογένεια για να αρχίσει τη μοναστική ζωή, εγώ ήμουν πολύ μικρός και δεν θυμάμαι πολλά πράγματα από τη ζωή του χωρίς τα ράσα. Ωστόσο είχα τη χαρά και την ευλογία να τον γνωρίσω πολύ καλά μέσα από τις περιηγήσεις μου στο Αγιο Ορος, όπου τον επισκεπτόμουν πολύ συχνά» λέει.
Η οικογένεια του αγίου Παϊσίου αποφεύγει εδώ και χρόνια κάθε είδους δημοσιότητα, ενώ τα περισσότερα από τα μέλη της οικογένειας δεν ασχολούνται με όσα γράφουν τα ΜΜΕ. Συναντήσαμε τον ανιψιό του -έναν άνθρωπο χαμηλών τόνων- σε μία από τις στάσεις του στην Ελλάδα, μια και η εργασία του αφορά τον τουρισμό.
«Ο πατέρας μου ο Χαράλαμπος ήταν αδελφός του αγίου Παϊσίου. Ηταν μια πολυμελής οικογένεια που αποτελούνταν από οκτώ παιδιά. Η οικογένεια Εζνεπίδη ήρθε από τη Μικρά Ασία το ’22 και τότε υπήρχε μεγάλη φτώχεια για να μπορέσει να ορθοποδήσει μια πολυμελής οικογένεια, όπως ήταν η δική μας. Αν και όλη η οικογένεια του αγίου έζησε με μεγάλη ανέχεια, ορθοπόδησε. Σκεφτείτε, ζούσαν σε ένα δωμάτιο 10 άτομα! Ηταν, όμως, πολύ αγαπημένοι, χωρίς να έχουν προβλήματα μεταξύ τους…» είναι τα πρώτα λόγια του αγαπημένου ανιψιού του Παϊσίου, του Γιάννη Εζνεπίδη, ο οποίος αναφέρεται με πολύ σεβασμό στην αγιότητα του θείου του.
«Νομίζω πως ήταν μια ξεχωριστή προσωπικότητα ο θείος μου ο άγιος Παΐσιος, ο οποίος μιλούσε μέσα από τις πράξεις του, μέσα από τις διδαχές του. Ηταν πολύ ανθρώπινος και πολύ κοντά με τον κόσμο και ίσως γι’ αυτό αγαπήθηκε τόσο πολύ, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη την υφήλιο. Ειδικά στη Ρωσία και την Ουκρανία ο κόσμος τον λατρεύει τόσο πολύ που δεν περιγράφεται. Είναι αναμφισβήτητα ο πιο ξεχωριστός από τους αγίους μας σε αυτές τις χώρες» τονίζει με ευλάβεια αλλά και χαρά ο ανιψιός του αγίου.
«Με έμαθε την ταπεινότητα»
Αν και ο Γιάννης Εζνεπίδης μιλάει πρώτη φορά δημοσίως για τον θείο του, ωστόσο δείχνει να απολαμβάνει τη συζήτηση, ανήμερα τον εορτασμό της κοίμησής του, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να ενημερωθεί ο κόσμος για τη σεμνότητά του.
«Μου μιλούσε πάντα για το πόσο σημαντικό είναι να είμαι ταπεινός και προσεκτικός σε ό,τι λέω και πράττω. Και αυτό που μου έκανε περισσότερη εντύπωση και δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι όταν επισκέφτηκα πρώτη φορά το καλυβάκι του στο Αγιον Ορος. Με αντιμετώπισε όπως αντιμετώπισε όλους τους υπόλοιπους προσκυνητές, οι οποίοι κάθονταν υπομονετικά στην ουρά για να τον δουν και να πάρουν την ευλογία του. Παρ’ όλο που ήμουν ανιψιός του, με άφησε και περίμενα, όπως όλους τους άλλους. Και εκεί αντιλήφθηκα τι πάει να πει ταπεινότητα. Από αυτή την πράξη με έκανε να αντιληφθώ πόσο σπουδαίος άνθρωπος ήταν» τονίζει συγκινημένος ο Γιάννης Εζνεπίδης.
Τον ρωτάμε για τα θαύματα του Παϊσίου και τα λόγια του, τα οποία έχουν κάνει τον γύρο του κόσμου. «Ολα αυτά, νομίζω, τα γνωρίζουν καλύτερα όσοι τα έχουν ζήσει ή τα ζουν από τον άγιο Παΐσιο. Αυτό που μπορώ να πω εγώ είναι ότι πρόκειται για μια πεφωτισμένη μορφή της χριστιανοσύνης».
Ο Γιάννης Εζνεπίδης εξηγεί πώς ένιωσε η οικογένεια, όταν έμαθε για την αγιοποίηση του Παϊσίου. «Είναι πολύ βαρύ φορτίο για εμένα, ειλικρινά. Αποφεύγω να λέω ότι είμαι ανιψιός του, γιατί δεν θέλω να εκμεταλλεύομαι το γεγονός της αγιοσύνης του».
Θαύματα και διδαχές του φωτισμένου μοναχού
Από την ημέρα της κοίμησής του, στις 12 Ιουλίου του 1994, είναι δεκάδες οι αναφορές απλών πολιτών για τις διδαχές και τα θαύματα του αγίου Παϊσίου, που τον καθιστούν τον πιο δημοφιλή άγιο στη σύγχρονη Ιστορία της Ορθοδοξίας. Αυτός ήταν, άλλωστε, ο λόγος που το 2014 το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως τον ενέταξε στους κόλπους της αγιοσύνης της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ενα από τα πιο γνωστά θαύματα του αγίου είναι και αυτό που συνέβη σε ένα 6χρονο αγοράκι στη Νέα Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης. Ο εφημέριος Κερασιάς, πατέρας Χρήστος Τσάνταλης, που είχε αποκτήσει εννέα παιδιά, καταθέτει τη δική του μαρτυρία στο βιβλίο της μονής όπου βρίσκεται ο τάφος του αγίου Παϊσίου.
«Μερικά από τα παιδιά μου έπαιζαν στην ταράτσα του σπιτιού και κάποια στιγμή άρχισαν να πηδούν στον φωταγωγό. Το ένα αγοράκι μου, έξι ετών, που ακόμη δεν μιλάει καλά, θέλησε και αυτό να πηδήξει. Βρέθηκε στο κενό και σαν βολίδα έφυγε προς τα κάτω. Επεσε από τον τρίτο όροφο. Ηλθαν τα παιδιά τρομαγμένα και μου το είπαν. Ετρεξα με χτυποκάρδι στο βάθος του φωταγωγού για να περιμαζέψω το μικρό μου παιδί. Εμεινα έκπληκτος, όταν το είδα να έρχεται προς το μέρος μου κατακίτρινο από τον φόβο. Το πήγα στο νοσοκομείο. Οι γιατροί το εξέτασαν και είπαν ότι δεν έχει τίποτε, ούτε το παραμικρό τραύμα.
Καταλάβαμε ότι πρόκειται περί θαύματος και σκέφθηκα πως η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της Νέας Μηχανιώνας έσωσε το παιδί. Το πήγα στην εικόνα της και το ρώτησα: “Αυτή σε φύλαξε;” Αυτό απάντησε “όχι”. Με οδήγησε στη φωτογραφία του π. Παϊσίου και μου τον έδειξε με το δάκτυλο».
Ανάμεσα στα δεκάδες βιβλία με τα θαύματα και τις διδαχές του αγίου Παϊσίου διακρίναμε και μία από τις πιο δημοφιλείς, που προέρχεται από το 1981 και είναι πάντα επίκαιρη:
«…Σύγχυση μεγάλη υπάρχει. Μύλος γίνεται, είναι ζαλισμένοι οι άνθρωποι. Ο κόσμος είναι όπως οι μέλισσες. Αν χτυπήσης την κυψέλη, οι μέλισσες βγαίνουν έξω και αρχίζουν “βουου…” και γυρίζουν γύρω από την κυψέλη αναστατωμένες. Υστερα η κατεύθυνσή τους θα εξαρτηθή από τον άνεμο που θα φυσήξη. Αν φυσήξη βοριάς, θα πάνε μέσα. Ετσι και τον κόσμο τον φυσάει… “Εθνικός Βοριάς”, “Εθνικός Νοτιάς” και είναι ο καημένος ζαλισμένος.
Ομως, αν και γίνεται τέτοιο βράσιμο, νιώθω μέσα μου μια παρηγοριά, μια σιγουριά. Μπορεί να ξεράθηκε η ελιά, αλλά θα πετάξη νέα βλαστάρια. Υπάρχει μια μερίδα Χριστιανών, στους οποίους αναπαύεται ο Θεός. Υπάρχουν ακόμη οι άνθρωποι του Θεού, οι άνθρωποι της προσευχής, και ο Καλός Θεός μάς ανέχεται, και πάλι θα οικονομήση τα πράγματα. Αυτοί οι άνθρωποι της προσευχής μάς δίνουν ελπίδα… Μη φοβάσθε. Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα φοβηθούμε τη θύελλα που πάει να ξεσπάση; Ούτε και τώρα θα χαθούμε. Ο Θεός μάς αγαπά. Ο άνθρωπος έχει μέσα του κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης. Θα είναι λίγα τα δύσκολα χρόνια. Μια μπόρα θα είναι».
«Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Β’ Πνευματική αφύπνιση» – Ιερό Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» – Σουρωτή
