Ο Σκωτσέζος στρατιωτικός, διπλωμάτης και συλλέκτης έργων τέχνης Τόμας Μπρους, 7ος κόμης του Έλγιν, γνωστότερος ως λόρδος Έλγιν, τέτοια ημέρα ήταν που ξεκίνησε τη βίαιη αρπαγή των ελληνικών γλυπτών, που μέχρι σήμερα απασχολεί τη χώρα και μεγάλο μέρος υποστηρικτών από ολόκληρο τον κόσμο.
Το Μάιο του 1800, ο Έλγιν έστειλε στην Αθήνα τον γραμματέα της πρεσβείας Γουίλιαμ Χάμιλτον μαζί με έξι καλλιτέχνες και τεχνίτες από την Ιταλία, για την καταγραφή των αρχαίων μνημείων της Αττικής και ιδιαίτερα του Παρθενώνα. Ο αρχικός σκοπός του ήταν να λάβει εκμαγεία από διάφορα μνημεία, για να διακοσμήσει την έπαυλή του στη Σκωτία.
Επωφελήθηκε από τα διεθνή πολιτικά γεγονότα
Όπως αναφέρει το sansimera.gr, όταν τα διεθνή πολιτικά γεγονότα οδήγησαν την Τουρκία σε συμμαχία με τη Μεγάλη Βρετανία εναντίον της Γαλλίας, ο Έλγιν άδραξε την ευκαιρία για να ωφεληθεί προσωπικά και να αποκτήσει μία τεράστια συλλογή από αρχαιότητες.
Το 1801, κατόρθωσε να αποσπάσει επιστολή από τον καϊμακάμη Σεγούτ Αβδουλάχ, που εκείνη την περίοδο αντικαθιστούσε τον Μεγάλο Βεζίρη στην Κωνσταντινούπολη, με την οποία προέτρεπε τις οθωμανικές αρχές στην Αθήνα να επιτρέψουν στους ανθρώπους του να ενεργήσουν ανασκαφές γύρω από την Ακρόπολη, υπό τον όρο να μην προξενήσει ζημιές στα μνημεία.
Από το 1801 έως το 1804, τα συνεργεία του Έλγιν δρούσαν στην Ακρόπολη, προκαλώντας σημαντικές ζημίες στα γλυπτά και στο ίδιο το μνημείο. Παράλληλα, απόσπασαν και διαμέλισαν ένα σημαντικό μέρος (περίπου το ήμισυ) από το σωζόμενο γλυπτό διάκοσμο του Παρθενώνα, μαζί με ορισμένα αρχιτεκτονικά μέλη, όπως ένα κιονόκρανο κι ένα σπόνδυλο από κίονα. Οι αφαιρούμενες αρχαιότητες συσκευάζονταν σε κιβώτια και μεταφέρονταν δια θαλάσσης στην Αγγλία.
Το πλοίο με τα πρώτα κιβώτια βυθίστηκε
Στις 31 Ιουλίου του 1801, αποσπά από τον Παρθενώνα την πρώτη μετόπη. Το 1802 φορτώθηκαν τα πρώτα 12 κιβώτια στο ιδιόκτητο ιστιοφόρο του Έλγιν «Μέντωρ». Το πλοίο, όμως, βυθίστηκε στον Αβλέμονα των Κυθήρων και χρειάστηκαν δύο χρόνια για την ανέλκυσή τους.
Το 1803, επιστρέφοντας στην Αγγλία, κρατήθηκε αιχμάλωτος στη Γαλλία, όταν παραβιάστηκε η συνθήκη της Αμιένης, και μόλις το 1806 επέστρεψε στην πατρίδα του, όπου ήδη είχε γίνει αντικείμενο κριτικής από διακεκριμένους συμπατριώτες του (Ντότγουελ, Ντάγκλας, Κλαρκ, Σμιθ, Χόμπχαουζ), για τη μεταφορά των ελληνικών γλυπτών στην Αγγλία.
Τον κατηγόρησαν ως κοινό κλέφτη και βάνδαλο, που με αθέμιτα μέσα (δωροδοκίες, κλπ.) λήστεψε σεβαστά μνημεία του πολιτισμού για ίδιον όφελος.
