Σε μία συγκυρία που την Ευρώπη απασχολεί η ανάδυση του «σοσιαλισμού της γενιάς των Millennials», το φαινόμενο όπου γίνονται ελκυστικές οι έννοιες του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού στις νεότερες γενιές, η Ελλάδα μετά το «πρώτη φορά αριστερά» κινείται πρώτη φορά νεοφιλελεύθερα.
- Του Σπύρου Γκουτζάνη
Η άνετη νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη και η αυτοδυναμία τον καθιστούν κυρίαρχο του πολιτικού σκηνικού και σηματοδοτούν την προοπτική υλοποίησης για πρώτη φορά στην χώρα μας του καθαρού νεοφιλελεύθερου μοντέλου.
Με τον Κυριάκο Μητσοτάκη οι νεοφιλελεύθερες αρχές δεν αποκρύπτονται ούτε μπαίνουν περιθωριακά στην πολιτική συζήτηση, όπως συνέβαινε στο παρελθόν με τα μικρότερα και βραχύβια εγχειρήματα. Αποτελούν πλέον τις κυριάρχες θέσεις του κόμματος, που εκφράζει την καθ ημάς συντηρητική παράταξη.
Συνοπτικά ο πρόεδρος της ΝΔ έχει ταχθεί υπέρ της επταήμερης παραγωγής σε 24ωρη βάση (το περίφημο 24/7) ως φυσική τάση της εργασίας στην οποία οφείλουν να προσαρμοστούν, εργοδότες, εργαζόμενοι και κράτος. Επίσης έχει μιλήσει καθαρά για outsourching δημοσίων επιχειρήσεων στο ιδιωτικό τομέα, ο οποίος έτσι θα καλύψει τα κενά που θα δημιουργούνται από την διατήρση του μνημονιακού 1-5 στις προσλήψεις – αποχωρήσεις από το δημόσιο. Η ενεργότερη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα σύμφωνα με το πρόγραμμα της ΝΔ φθάνει μέχρι την Υγεία -και την πειραματική εκχώρηση Νοσοκομείων-, το ασφαλιστικό με την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης, την συναπόφαση του ιδιωτικού τομέα για μεγάλα έργα υποδομής -κατά το πρότυπο της Αγγλίας. Φυσικά προβλέπεται μεγαλύτερη εκχώρηση τομέων του Δημοσίου αν και το νερό είναι ακόμη ταμπού, αλλά οι σκέψεις υπάρχουν. Όσο για την αναδιανεμητική πολιτική, αυτή επαφίεται στην αγορά, αφού οι εργοδότες σύμφωνα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη έχουν κάθε λόγο να πληρώνουν καλούς μισθούς στους εργαζομένους. Προκρίνονται οι επιχειρησιακές συμβάσεις έναντι των κλαδικών και ακόμη καλύτερα οι ατομικές. Στο πλαίσιο αυτό κατάργησε την αυτονομία του ΣΔΟΕ και του Σώματος Ελεγκτών Εργασίας.
Ο κ. Μητσοτάκης έχει εκθέσει πλήρως τις βασικές του νεοφιλελεύθερες θέσεις για την οικονομία και με αυτές απέσπασε σχεδόν 40% στις εκλογές και περίπου 8,5 μονάδες διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ που είχε στην προμετωπίδα του το μοντέλο κοινωνικής αναδιανομής μέσω του κράτους. Έχει λοιπόν πράσινο φως για να εφαρμόσει πλήρως το μοντέλο του.
Μοιάζει παράδοξο ότι 10 χρόνια μετά την οριστική κατάρρευση του υπαρκτού νεοφιλελευθερισμού με τη κρίση του 2008 -όταν οι αγορές ζήτησαν από το κράτος να παρέμβει για να τις σώσει και μαζί την παγκόσμια οικονομία από τον κακό τους εαυτό- και ενώ η Ευρώπη βρίσκεται σε φάση αναζήτησης ενός νέου μοντέλου, η Ελλάδα κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση. Φυσικά από τις προθέσεις μέχρι την υλοποίησή τους υπάρχει ενίοτε τεράστια απόσταση.
