Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο Φεβρουάριος είναι ένας μήνας στον οποίο -για να χρησιμοποιήσουμε ποδοσφαιρικούς όρους- «θα κριθεί η πρόκριση σε διπλό μέτωπο»!
- Από τον Βασίλη Βέργη
Το πρώτο είναι το εσωτερικό του κόμματός του, το δεύτερο -και πιο σκληρό- αφορά την τοξικότητα στον χώρο του ποδοσφαίρου, την τεράστια αντιπαλότητα μεταξύ κορυφαίων επιχειρηματιών και, βέβαια, τις μεγάλες κοινωνικές προεκτάσεις που υπάρχουν. Ο πρωθυπουργός έχει στα… πόδια του δύο «καυτές» μπάλες – υποθέσεις οι οποίες (καθεμιά ξεχωριστά) συνταράσσουν το κυβερνών κόμμα, τη στιγμή που δεν έχει την πολυτέλεια να αποπροσανατολίζεται, όταν ο «σουλτάνος» απέναντι είναι διαρκώς με το μαχαίρι στα δόντια.
Η υπόθεση Σαμαρά ταλαιπωρεί την οικογένεια Μητσοτάκη σχεδόν τρεις δεκαετίες. Αποδείχθηκε περίτρανα προσφάτως στη Βουλή, στην ψήφιση της περιβόητης τροπολογίας-έκτρωμα για το ποδόσφαιρο, ότι ο πρώην πρωθυπουργός δεν έχει διάθεση να «συνταξιοδοτηθεί» πολιτικά, παραμένοντας μια χρήσιμη οπισθοφυλακή για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Προφανώς, αν είχε προταθεί για Πρόεδρος της Δημοκρατίας, θα είχε εντελώς διαφορετική συμπεριφορά…
Η (προκλητική) απουσία του από την ψηφοφορία, τη στιγμή που ο Μητσοτάκης είχε πριν από λίγες ώρες διαγράψει τον Ζαγοράκη για να σφίξει τα λουριά της κομματικής πειθαρχίας, ήταν ξεκάθαρα το γάντι στο πρόσωπο του πρωθυπουργού με… λεζάντα: «Εγώ είμαι ο Σαμαράς και θα κάνω ό,τι γουστάρω – αν έχεις τα άντερα, διάγραψέ με».
Δεν νομίζω ότι ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να πορεύεται για πολύ ακόμη προσποιούμενος ότι δεν τρέχει τίποτα! Γνωρίζει και τη δύναμη και την επιρροή Σαμαρά. Σε αυτήν, άλλωστε, βασίστηκε μεταξύ άλλων προεκλογικά. Για πόσο ακόμη μπορεί να κλείνει τα μάτια στους… λουδοβικισμούς του πρώην πρωθυπουργού και, ταυτόχρονα, να θέλει να επιβάλλεται στους άλλους βουλευτές του; Δεν είναι όλοι ίσοι απέναντι στον πρόεδρο του κόμματος;
Ο Αντώνης Σαμαράς τού βάζει μια πολύ δύσκολη πρόκληση, την οποία ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι αναγκασμένος να σταθμίσει, ανάλογα με τις «ζημιές» και τα «κέρδη» στο εσωτερικό του κόμματός του. Βέβαιο είναι, πάντως, ότι η Ν.Δ. δεν μπορεί να συνεχίσει για πολύ ακόμη με αυτή την επίπλαστη ισορροπία.
Και πάμε στη δεύτερη «καυτή μπάλα» για τον Μητσοτάκη. Εδώ, τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα. Γιατί βρίσκεται «ανάμεσα» σε πανίσχυρους παίκτες, όπως ο Βαγγέλης Μαρινάκης και ο Ιβάν Σαββίδης. Γιατί το ποδόσφαιρο δεν είναι απλώς «ένα παιχνίδι» στην Ελλάδα, αλλά μπορεί να επιφέρει τεράστιους κλυδωνισμούς σε κάθε επίπεδο.
Ο πρωθυπουργός έδωσε την μπαγκέτα στον υπουργό Επικρατείας Γιώργο Γεραπετρίτη -πήγε χθες στην Ελβετία, στην έδρα της UEFA, ξεκινώντας τις συνομιλίες-, ώστε να δημιουργήσει αυτός τις προϋποθέσεις πριν από την ώρα του «σόου», δηλαδή της υπογραφής μνημονίου με τον πρόεδρο της FIFA Τζιάνι Ινφαντίνο.
Το θέμα είναι η ουσία. Θυμίζω ότι από το 2016 η FIFA και η UEFA είναι παρούσες στην Ελλάδα με την επιτροπεία στην ΕΠΟ και τους εκπροσώπους τους. Παρ’ όλα αυτά «πέτυχαν» μια τρύπα στο νερό. Ποια είναι, λοιπόν, η ουσία; Να πείσουν τους Ελληνες ο Μητσοτάκης, ο Γεραπετρίτης και η κυβέρνησή τους ότι είναι αυθεντικά αποφασισμένοι για την «ανάταση του ελληνικού ποδοσφαίρου», δίχως να… κλείνουν το μάτι σε ισχυρούς ή σε συγκεκριμένες ΠΑΕ, όπως π.χ. συνέβη με τα αλλεπάλληλα «σκριναρίσματα» που έκανε από την αρχή της θητείας του ο εκλεκτός Μητσοτάκη στον αθλητισμό (ευρισκόμενος στον «πάγο» και προς την έξοδο τούτη την ώρα) Λευτέρης Αυγενάκης.
Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να πειστεί για αυτό ο δικαιολογημένα δύσπιστος Ελληνας. Κυρίως, όμως, επιβάλλεται οι προθέσεις της κυβέρνησης να είναι αυθεντικές. Τούτο είναι κάτι που θα κριθεί στην πορεία. Καθώς -επιτρέψτε μου, έχοντας εμπειρία δεκαετιών στα δρώμενα του ποδοσφαίρου- ασπάζομαι απόλυτα τη δυσπιστία των Ελλήνων φιλάθλων για την «αγαθότητα» των προθέσεων κάθε κυβέρνησης, εν προκειμένω και της συγκεκριμένης…
