Καλώς ή κακώς, η Νέα Δημοκρατία στις εκλογές της 7ης Ιουλίου, δεν κατάφερε να αποτελειώσει το ΣΥΡΙΖΑ. Όσο και αν ήθελε, η… χαλάρωση που επιδείχθηκε μετά το εντυπωσιακό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, έκλεισε την ψαλίδα με αποτέλεσμα ο κ. Τσίπρας, να πέσει από την Ακρόπολη και να σταθεί όρθιος.
- από τον Νίκο Ελευθερόγλου
Ο κ. Τσίπρας δεν πλήρωσε όσο πίστευαν στην αντιπολίτευση τα λάθη και την αλαζονεία που επέδειξε ακόμη και στην αντιμετώπιση τον κ. Μητσοτάκη (Κούλη τον ανέβαζαν Κούλη τον κατέβαζαν, δείχνοντας την έλλειψη μέτρου) και έμεινε ζωντανός με ότι αυτό σημαίνει για τις πολιτικές εξελίξεις.
Και αυτό είναι το πρώτο μεγάλο πολιτικό συμπέρασμα εάν κάποιος θέλει να σταθεί με ειλικρίνεια στη μεγάλη εικόνα του εκλογικού αποτελέσματος. Δυο μήνες μετά η κυβέρνηση όχι απλώς έπρεπε αλλά όφειλε να το κάνει και να κάνει μια σωστή αποτίμηση του αποτελέσματος.
Οχι να δει δηλαδή γιατί έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ, (αυτό το ξέρουμε όλοι) αλλά γιατί πήρε ένα αποτέλεσμα τέτοιο, που του δίνει το δικαίωμα να πιστεύει στην… επιστροφή του καθώς έμεινε ζωντανός.
Το δεύτερο μεγάλο συμπέρασμα, είναι ότι μετά από καιρό μια κυβέρνηση βρήκε τα ταμεία γεμάτα. Δεν παρέλαβε αυτό που λέγαμε μέχρι τώρα καμμένη γη.
Αυτό ο κ. Μητσοτάκης και οι συνεργάτες του το γνωρίζουν. Για αυτό και κανείς τους δεν ισχυρίστηκε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν άφησε…Ταμείο. Και αυτό φάνηκε με το καλημέρα από τους χειρισμούς του Πρωθυπουργού. Στο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζονταν για εκλογές το Σεπτέμβριο, μάζευαν για να μοιράσουν αλλά την πάτησαν. Έκαναν λάθος στους υπολογισμούς τους, και βλέπουν με πόνο ψυχής αυτά που σχεδίαζαν οι ίδιοι να τα εφαρμόζει άλλος. Από τις 120 δόσεις μέχρι τις μειώσεις στον ΕΝΦΙΑ.
Με απλά λόγια δηλαδή γίνεται αυτός που σοφά ο λαός μας λέει ότι η παρούσα κυβέρνηση τρώει από τα έτοιμα. Από αυτά δηλαδή που μάζεψε από τους Ελληνες με δάκρυα και αίμα, η προηγούμενη κυβέρνηση.
Αυτά όμως και σε πολιτικό αλλά και σε οικονομικό επίπεδο κάποια στιγμή θα τελειώσουν.
Και τότε τι θα γίνει;
Η κυβέρνηση και ο κ. Μητσοτάκης έχουν βασίσει το πολιτικό τους αφήγημα στην οικονομία.
Αλλά μια χώρα δεν είναι επιχείρηση. Δεν έχει μόνο ανάγκη από μάνατζερ, που ετπιταγχύνει πράγματα, αλλά πολιτικό ηγέτη που θα του δώσει όραμα και προοπτική. Και αυτό το όραμα ακούει μόνο στη λέξη “κράτος”. Αυτό είναι το διακύβευμα που έχει πραγματικά μπροστά του ο πρωθυπουργός. Η οικονομία δυστυχώς δεν εξαρτάται από εκείνον αλλά από εκείνα που έρχονται. Φοβούμαι και το λέω από τώρα τα γκρίζα σύννεφα μαζεύονται και πάλι στο πεδίο της οικονομίας. Και πορευόμαστε στο… άγνωστο χωρίς να έχουμε λύσει βασικές λειτουργίες της Πολιτείας.
Διότι δε λέω καλό είναι το Μιντιακό σύστημα, να είναι στο πλευρό σου, καλό είναι να σου κάνουν αγιογραφίες, αλλά όλο αυτό το κύκλωμα βασίζεται στους νόμους της αγοράς. Δηλαδή όσο το προϊόν πουλάει και βγάζουν… κέρδος θα φυσάνε τα… πανιά της κυβέρνησης.
Η ιστορία έχει δείξει ότι αυτό δεν κρατάει για πολύ, ή για να είμαστε ακριβής δεν κρατάει για πάντα.
Ο απλούστερος λόγος είναι ότι δεν μπορείς να το ταίζεις για πάντα, ο πραγματικός είναι ότι από ένα σημείο και έπειτα, ο λαός γίνεται από μόνος του media και έχει τη δική του εικόνα και όχι αυτή που θέλουν κάποιοι να του δημιουργήσουν.
Η κυβέρνηση σήμερα μέσα στο μεθύσι της νίκης και της εξουσίας κάνει ότι δεν βλέπει τα πρώτα λάθη της, που αργά ή γρήγορα θα τα βρει μπροστά της, μια και οι παροιμίες του λαού είναι σοφές και περιγράφονται εύγλωττα από μία που λέει ότι: όταν ουρείς στη θάλασσα θα το βρεις στο αλάτι!
Και η κυβέρνηση ήδη θα βρεί πολλά στο αλάτι.
Από τους εμμονικούς διορισμούς σε θέσεις κλειδιά (από την ΕΥΠ, μέχρι το γραφείο Θεσσαλονίκης) μέχρι την αξιοποίηση τεχνοκρατών σε θέσεις κλειδιά. Ανθρώπων που βλέπουν αριθμούς και νούμερα και δεν κρίνονται από το λαό.
Από θεσμικά λάθη όπως στην περίπτωση Θάνου και του διορισμού στελεχών με … προαναγγελία τοποθέτησής τους, πριν από τις προκηρύξεις μέχρι τις τροπολογίες που πέφτουν σαν το χαλάζι.
Από το βόλεμα συγγενών και φίλων, με μόνο προσόν, «είναι δικός μας», μέχρι τον σφικτό εναγκαλισμό του κράτους.
Και μπορεί σήμερα να μην θέλει κανείς να χαλάσει το γαμήλιο ταξίδι της νεόνυμφης κυβέρνησης, αλλά τα δύσκολα θα είναι μπροστά. Όταν τελειώσουν τα έτοιμα και αρχίσουν τα καυγαδάκια. Οταν θα αρχίσουν να έρχονται οι λογαριασμοί και δεν έχεις δημιουργήσει εναλλακτικό αφήγημα.
Και όπως λέει και το τραγούδι, καυγαδάκι, καυγαδάκι ο έρωτας δεν ζεί…
