Από το τηλεοπτικό σίριαλ «Λόγω Τιμής», που προβλήθηκε στα late 90s, μέχρι τη φετινή θεατρική παράσταση «Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω!», που άρχισε πριν από λίγες ημέρες, η διαδρομή είναι μεγάλη.
- Από τον Ηλία Μαραβέγια
Η Κατερίνα Τσάβαλου θεωρείται μία από τις πλέον ταλαντούχες ηθοποιούς της γενιάς της. Εκλεψε τις εντυπώσεις στο «Γλυκόξινο Κρασί» του ΑΝΤ1, συγκλόνισε με την ερμηνεία της στο κινηματογραφικό «Hardcore» του Ντένη Ηλιάδη, χειροκροτήθηκε θερμά από τους θεατές στα απανωτά sold outs της θεατρικής «Αττικής Οδού» των Ρέππα – Παπαθανασίου. Κι αυτές είναι μόνο τρεις από τις σημαντικές στιγμές της πολύχρονης καριέρας της. Πλάσμα αυθεντικό, ειλικρινές, με μπόλικη θετική ενέργεια και καθαρό βλέμμα, άνοιξε την καρδιά της στην «Espresso» και μας μίλησε για τις όμορφες αλλά και τις δύσκολες στιγμές της πορείας της.
Πώς ήσουν ως μαθήτρια; Σου άρεσε το σχολείο;
Δεν ήμουν επαναστατική ή αντιδραστική. Στις καταλήψεις, βέβαια, συμμετείχα. Το σχολείο γενικά ήταν εφιάλτης για μένα. Δεν θα ήθελα ποτέ να επιστρέψω. Κατά καιρούς, όταν έχω άγχος, βλέπω το εξής όνειρο: Είμαι στην αυλή του σχολείου και λέω: «Τι ωραία, τελείωσε!» Τότε εμφανίζεται ο λυκειάρχης και μου λέει: «Οχι, Κατερίνα, έχεις μία ακόμα τάξη να πας!»
Εκανες το τηλεοπτικό ντεμπούτο σου στο «Λόγω Τιμής». Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
Το να παίξω για πρώτη φορά στην τηλεόραση, και μάλιστα σε σίριαλ της κορυφαίας δημιουργού Μιρέλλας Παπαοικονόμου, ήταν φανταστική εμπειρία για μένα. Με είχαν στηρίξει όλοι εκεί, είχα περάσει πολύ ωραία! Είχα ξεχωρίσει, φυσικά, τον Γιώργο Πυρπασόπουλο, επειδή κάναμε και το ζευγάρι, και με είχε βοηθήσει στο να μην ντρέπομαι. Ηταν πολύ καλός.
Είχες ενεργή τηλεοπτική παρουσία επί σειρά ετών. Ποιος ρόλος υπήρξε αγαπημένος και ποιον δεν θέλεις να θυμάσαι;
Ημουν πάντοτε προσεκτική στις επιλογές μου, αλλά συμβαίνει κάποιες φορές να διαλέξεις ένα ωραίο σενάριο και να το δεις μετά να βγαίνει χάλια στο γύρισμα. Ωστόσο, δεν μετανιώνω ποτέ για κάτι που επέλεξα να κάνω, γιατί έμαθα πράγματα ακόμη κι από τις δουλείες που δεν εξελίχθηκαν όπως ήθελα. Οσο για τους αγαπημένους μου ρόλους, έχω πολλούς – σε ταινίες, σειρές, παραστάσεις. Δεν μου είναι εύκολο να ξεχωρίσω έναν. Ας πούμε ο πρώτος μου πρωταγωνιστικός ρόλος ήταν με την Μπέτυ Λιβανού και τον Βαγγέλη Γερμανό στο σίριαλ «Γλυκόξινο Κρασί», στον ΑΝΤ1, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Λαπατά.
Ωραία συνεργασία!
Και πολύ ωραία σειρά. Δεν μπορώ να πω, όμως, ότι ξεχωρίζω μόνο αυτή. Ηταν ξεχωριστή, πάντως, γιατί με καθόρισε στο ξεκίνημά μου, με είχε βοηθήσει πολύ τότε και η καταπληκτική ηθοποιός και σπάνιος άνθρωπος Μπέτυ Λιβανού. Ηταν δίπλα μου, και είναι τιμή μου που ακόμα είναι δίπλα μου και είναι φίλη μου. Είναι σαν μαμά μου, την αγαπώ πάρα πολύ…
Εχεις κάνει κι άλλες τέτοιες φιλίες μέσα από συνεργασίες;
Βέβαια. Με τη Μαίρη Σταυρακέλλη, που είναι κι αυτή πολύ καλή ηθοποιός και ξεχωριστός άνθρωπος, είμαστε πολύ φίλες. Επίσης η κυρία Τζένη Ρουσσέα είναι τιμή μου που είναι φίλη μου. Παίξαμε μαζί δύο χρονιές την παράσταση «Αττική Οδός». Ξέρεις, αυτά είναι τα… γαλόνια μου. Σημασία έχουν οι σχέσεις που κάνεις στη ζωή σου, οι καλές σχέσεις. Να μην είσαι ανταγωνιστικός, να μην κοιτάς να βγάλεις το μάτι του άλλου, αλλά να έχεις σχέσεις ειλικρινείς, και στη δουλειά και στη ζωή. Διότι οι σχέσεις μένουν, δεν μένει η δουλειά.
Μου ανέφερες τρεις φίλες σου που είναι μεγαλύτερες σε ηλικία από εσένα. Τυχαίο;
Μου άρεσε πάντα να κάνω παρέα με ανθρώπους μεγαλύτερους από μένα. Εχω, όμως, και φιλίες κοντά στην ηλικία μου. Ας πούμε με την Υρώ Λούπη, με τον Γιάννη Αϊβάζη και τη Μαρία Κορινθίου, που έχουν βαφτίσει και την κόρη μου, τους ξεχώρισα αυτούς τους ανθρώπους και δεθήκαμε επί της ουσίας. Ακόμη η Χριστίνα Θεοδωροπούλου είναι πολύ φίλη μου, επίσης μία κυρία με κάπα κεφαλαίο.
Από τις πιο επιτυχημένες και πολυσυζητημένες ταινίες που πρωταγωνίστησες ήταν το «Hardcore» του Ντένη Ηλιάδη, ένα φιλμ-σοκ, μπροστά από την εποχή του, με ωμά ρεαλιστικές σκηνές, γυμνό και σκληρές αλήθειες για το περιθώριο της κοινωνίας. Σε είχε δυσκολέψει;
Τον Ντένη Ηλιάδη τον αγαπώ. Εκανε καριέρα στο εξωτερικό μετά το «Hardcore». Ηταν μία ταινία δύσκολη ως προς το θέμα της και ως προς τα γυρίσματά της, αλλά με έμαθε πολλά. Είχα δυσκολευτεί, αλλά ο σκηνοθέτης ήταν δίπλα μας, δεν μας άφησε στιγμή ο Ντένης. Ξέραμε τι ζητούσε από εμάς. Είναι σημαντικό αυτό για τον ηθοποιό. Ο,τι γινόταν στην ταινία, η οποία βασίστηκε σε ένα ακόμη πιο σκληρό βιβλίο, ήταν δικαιολογημένο, όχι εφετζίδικο, ακόμη και το γυμνό. Κάναμε πολλές πρόβες, πήγαμε στα μέρη που εξελισσόταν η ιστορία. Επίσης κομμάτι της ταινίας είναι ο Ιωάννης Παπαζήσης που τον αγαπώ. Γίναμε φίλοι μέσα από το «Hardcore», είμαστε σαν αδέρφια. Ξέρω πως, όποτε τον πάρω τηλέφωνο και χρειάζομαι κάτι, θα είναι εκεί. Κι εγώ το ίδιο βέβαια.
Πώς βίωσες τον ρόλο της μητέρας;
Είναι ό,τι πιο σημαντικό έχω κάνει και θα κάνω στη ζωή μου. Ο ρόλος της μητέρας δεν είναι εύκολος, είναι δύσκολος. Επίσης είναι ένας ρόλος που δεν σταματάει ποτέ, πρέπει να είσαι πάντα εκεί. Πρέπει πρώτα να είσαι εσύ καλός άνθρωπος για να δώσεις μετά το παράδειγμα και στο παιδί σου. Τα παιδιά μαθαίνουν από αυτά που βλέπουν, όχι από αυτά που τους λες. Επειδή πιστεύω και πάρα πολύ στον Θεό, Τον ευχαριστώ από καρδιάς που με άφησε να το βιώσω όλο αυτό.
Οταν γνώρισες τον άντρα σου, τον Δημήτρη Στεργίου, κατάλαβες αμέσως πως ήταν αυτός ο… ένας, ο ιδανικός, ή σου πήρε καιρό;
Το κατάλαβα αμέσως, αλλά ήταν εκείνος που με οδήγησε προς τη σωστή κατεύθυνση. Μου είπε πράγματά που τα σκεφτόμουν κι εγώ, αλλά μάλλον θα ντρεπόμουν να του τα πω, γιατί πίστευα ότι μπορεί και να έφευγε τρέχοντας. Ξέρεις, καμιά φορά μιλάς στον άλλον για οικογένεια και γίνεται… Λούης (γελάει).
Ποια έχεις καταγράψει ως την πιο δύσκολη στιγμή στη ζωή σου;
Τις απώλειες. Τον θάνατο της κολλητής μου στα 26 της χρόνια, τον θάνατο του Σάκη Μπουλά που ήταν φίλος δικός μου και της οικογένειάς μου, ενός άλλου φίλου μου που έφυγε επίσης πολύ νωρίς. Ηταν ό,τι πιο δύσκολο για μένα να βιώνω τέτοιες καταστάσεις τόσο μικρή… Οι δύσκολες στιγμές είναι οι απώλειες. Επειτα υπάρχουν οι δυσκολίες που μπορεί να ζήσεις στη δουλειά, ένας χωρισμός… Ομως όλα αυτά ξεπερνιούνται. Μια διαφορετική δύσκολη στιγμή για μένα ήταν όταν έμεινα έγκυος την πρώτη φορά και ήταν παλίνδρομος κύηση, οπότε δεν προχώρησε. Δούλευα τότε στην παράσταση «Ο Κύκλος». Δύο μήνες μετά έμεινα ξανά έγκυος και γεννήθηκε το κοριτσάκι μου. Την έχουμε βαφτίσει Μαρία-Μελίνα και τη φωνάζουμε Μαρινέλη.
Εχεις δηλώσει δημόσια ότι υπήρξες θύμα εργασιακής βίας από έναν από τους καταγγελλόμενους σε υπόθεση του #MeToo. Γιατί δεν είπες το όνομά του;
Αποφάσισα να μην το πω, ακολουθώντας τη συμβουλή του δικηγόρου μου. Εγώ υπέστην εργασιακή βία από το συγκεκριμένο άτομο. Ο ίδιος, ωστόσο, έχει δεχτεί καταγγελίες άλλου είδους. Ηταν πολύ δύσκολη εμπειρία για μένα η συνεργασία μας, η οποία κράτησε, μάλιστα, αρκετό καιρό. Πιεζόμουν αφόρητα επάνω στη σκηνή, αλλά και γενικότερα… Ανακουφίστηκα όταν τελείωσε αυτή η δουλειά.
Πρόσφατα έκανες πρεμιέρα στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, με το έργο του Ντάριο Φο «Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω!», που γράφτηκε το 1974 αλλά παραμένει τρομερά επίκαιρο…
Δεν είναι φοβερό; Αυτά που έγραψε ο Ντάριο Φο πριν από 50 χρόνια συμβαίνουν σήμερα με την οικονομική ανισότητα. Εγώ υποδύομαι τη Μαργαρίτα, μία εργαζόμενη γυναίκα, μία τηλεφωνήτρια, που θέλει κι αυτή να επαναστατήσει, αλλά φοβάται κιόλας. Στον θίασο είμαστε η Μπέσυ Μάλφα, ο Γιώργος Σουξές, ο Βασίλης Ρίσβας, εγώ, ο Τόνυ Δημητρίου και ο Θοδωρής Ρωμανίδης. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Δημήτρης Μυλωνάς, ο οποίος μας «ξεκλείδωσε» και μας βοήθησε όλους να βγάλουμε το καλύτερο κομμάτι μας.
