Η Φωτεινή Δάρρα, στις 31 Ιανουαρίου στο Mέγαρο Mουσικής Αθηνών, θα ενώσει τα σπουδαιότερα κομμάτια των τελευταίων 80 ετών σε μια συναυλία, στην οποία συμπορεύονται η συμφωνική ορχήστρα και η λαϊκή μουσική παράδοση.
Με άπλετη αγάπη θα ερμηνεύσει Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Καλδάρα, Πλέσσα, Μουζάκη, Περιστέρη και Παπαδημητρίου.
Η γνωστή τραγουδίστρια, σε μια συνέντευξη από καρδιάς στο «Enjoy», μιλά για τους μέντορές της, τις σημαντικές στιγμές της στη μουσική, τον πόλεμο που την «άνδρωσε», αλλά και την επτάχρονη κόρη της, η οποία την έμαθε ν’ αγαπά περισσότερο τους ανθρώπους και τον εαυτό της.
- Στις 31 Ιανουαρίου δίνεις μία μεγάλη συναυλία στην Αίθουσα «Τριάντη» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, στην οποία συμπορεύονται η συμφωνική μουσική και η λαϊκή παράδοση της Ελλάδας. Θεωρώ ότι μπορεί να χαρακτηριστεί ιδιαίτερα ανατρεπτική αυτή η μουσική παράσταση.
Την Παρασκευή 31 Ιανουαρίου θα βρεθώ ξανά, έπειτα από έναν χρόνο, στην Αίθουσα «Τριάντη» του Μεγάρου Μουσικής της Αθήνας, σε μια μεγάλη συναυλία με τη συνοδεία συμφωνικής ορχήστρας, τον Θανάση Πολυκανδριώτη με τα 20 μπουζούκια του, με ηλεκτρική ορχήστρα και με την παιδική χορωδία του Σπύρου Λάμπρου. Είναι η πρώτη φορά που 20 μπουζούκια θα παίξουν μαζί με συμφωνική ορχήστρα!
- Νομίζω ότι η συνάντησή σας επί σκηνής με τον συνθέτη Θανάση Πολυκανδριώτη θα είναι μια μοναδική εμπειρία.
Ήταν μια ιδέα που υπήρχε από καιρό, αυτή η σύνθεση του λαϊκού ηχοχρώματος με τον συμφωνικό ήχο. Ο Θανάσης Πολυκανδριώτης είναι ένας άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του στη λαϊκή μουσική, μέσα από την επαφή του με το μπουζούκι, τη σύνθεση και τη διδασκαλία νέων μουσικών. Αυτά τα νέα παιδιά θα είναι κοντά μας. Αγόρια και κορίτσια, μαζί με συμφωνική ορχήστρα και την ηλεκτρική ορχήστρα, 110 άτομα επί σκηνής, θα συμπράξουμε σε μια μουσική παράσταση, με μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια από το 1930 μέχρι σήμερα. Η κοινή τους «ρίζα» είναι ότι αγαπήθηκαν από τον κόσμο και διεκδίκησαν και κέρδισαν ένα κομμάτι στην αιωνιότητα. Τα αγαπώ κι εγώ, γι’ αυτό και τα τραγουδάω! Η ενορχήστρωση ανήκει στον Γιώργο Παπαχριστούδη.
- Ποια θεωρείς ότι είναι η πιο σημαντική σου στιγμή στη μουσική;
Σίγουρα η πρώτη στιγμή που ένιωσα συγκίνηση ακούγοντας μουσική στα πολύ μικρά μου χρόνια. Η πρώτη φορά που αισθάνθηκα τη μαγεία των ήχων να διαπερνά όλη μου την ύπαρξη. Έπειτα, όλες οι φορές που ευτύχησα να συνεργαστώ με σπουδαίους καλλιτέχνες και συνθέτες. Η συνεργασία μου με τον Μίκη Θεοδωράκη, με το Νίκο Μαμαγκάκη, τον Μίμη Πλέσσα, τον κορυφαίο τενόρο Rolando Villazon, με τον αστέρα του West End Ramin Karimloo. Η φιλία μου με την Βίκυ Μοσχολιού και η επαφή μου με την Τζένη Βάνου και άλλους μεγάλους καλλιτέχνες. Ακόμα, όλες οι φορές που τραγούδησα σε τόπους ιερούς: στην Επίδαυρο, στη Δήλο, στο Ηρώδειο, στην Αγία Ειρήνη στην Κωνσταντινούπολη…
- Ποιοι υπήρξαν μέντορές σου;
Όλοι όσους θαύμασα και θέλησα να τους μάθω μέσα από τα καλλιτεχνικά τους δημιουργήματα, αλλά και οι δάσκαλοί μου στην τέχνη και τη ζωή. Ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Νίκος Μαμαγκάκης, ο Μίμης Πλέσσας, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου. Η Mary Hammond, δασκάλα μου στο Royal Academy of Arts, η Όλγα Τουρνάκη, δασκάλα μου στη Δραματική Σχολή.
- Ποιος συνθέτης παραμένει ακόμα απωθημένο σου και ονειρεύεσαι να συνεργαστείς μαζί του;
Η ζωή μάς φέρνει κοντά με τους ανθρώπους όταν το αποφασίζει. Οι συνεργασίες και κυρίως οι δημιουργίες γίνονται όταν οι συνθήκες είναι ώριμες και όταν θέλουν πολύ οι άνθρωποι να συμβούν. Στη μέχρι τώρα πορεία μου ευτύχησα να έχω συνεργαστεί με ανθρώπους που ούτε το είχα φανταστεί. Δεν έχω απωθημένα. Ονειρεύομαι όμως ένα όμορφο μέλλον στη μουσική! Ονειρεύομαι τον Χατζιδάκι του αύριο!
- Δέχτηκες πόλεμο στην πορεία σου;
Τι θα μπορούσα να πω γι’ αυτό; Ήμουν πολύ νέα όταν ξεκίνησα και άργησα πολύ να καταλάβω πώς λειτουργεί το σύστημα που μπορεί να σε αγνοήσει, να σε πολεμήσει ή και ακόμα να σε εξωθήσει να τα παρατήσεις. Έμαθα να παλεύω, γιατί αγαπάω αυτό που κάνω. Εγώ βλέπω τους πολλούς φίλους που απέκτησα, αντί για τους μετρημένους στα δάχτυλα ορκισμένους εχθρούς. Αυτό που σίγουρα κατάφερα, είναι να συνεχίσω να αγαπώ αυτό που κάνω και τον κόσμο στον οποίο απευθύνομαι.
- Ποια είναι η πιο ανήθικη πράξη που έχεις αντιμετωπίσει και πώς αντέδρασες;
Όταν έλαβα τηλεφώνημα από σωματείο, για το οποίο θα έκανα αφιλοκερδώς φιλανθρωπική συναυλία, και μου είπαν ότι αυτοί που θα τους παραχωρούσαν το χώρο δεν θα τον έδιναν αν τραγουδούσα. Οι άνθρωποι του σωματείου δεν μπορούσαν να το δεχτούν, γιατί είχαμε αποκτήσει μια σχέση μέσα στα χρόνια που ήμουν εθελόντρια. Τους είπα να κάνουν τη συναυλία και χωρίς εμένα, γιατί αυτό ήταν το σημαντικό.
- Η κόρη σου είναι επτά ετών. Πόσο σε άλλαξε η μητρότητα;
Είμαι πολύ τυχερή που έγινα μάνα! Σίγουρα με καταλαβαίνουν όσες γυναίκες το ζουν. Είναι ευλογία η μητρότητα. Σε ωριμάζει, σε ηρεμεί, σου δίνει ελπίδα. Η ζωή μου απέκτησε μεγαλύτερο νόημα.
- Τι σου έμαθε η μικρή;
Με έμαθε τι σημαίνει στ’ αλήθεια η ζωή. Έγινε αδιαμφισβήτητη προτεραιότητα για μένα. Με έμαθε να χαμογελάω πιο συχνά, να χαίρομαι το φως του ήλιου, τη θάλασσα, το φρέσκο χιόνι. Με έμαθε να ζητάω πιο εύκολα συγνώμη, να αγαπώ περισσότερο τον κόσμο και τον εαυτό μου.
- Πέρασες ποτέ κατάθλιψη;
Σίγουρα όλοι μας περνάμε περιόδους που χαμογελάμε πιο δύσκολα. Δεν πιστεύω, όμως, ότι αυτό ονομάζεται απαραίτητα κατάθλιψη. Η κατάθλιψη είναι κάτι σοβαρό, που θέλει αντιμετώπιση ιατρική. Ευτυχώς δεν έχω περάσει κάτι τέτοιο. Έχω περάσει όμως κι εγώ δύσκολες στιγμές, που χρειάστηκε δύναμη για να σηκωθώ και να συνεχίσω.
- Τι φοβάσαι περισσότερο στη ζωή σου;
Θέλω οι άνθρωποι που αγαπώ να είναι καλά. Αυτή είναι η μεγαλύτερη έγνοια μου στη ζωή. Αν έχεις κοντά σου ανθρώπους που σε αγαπούν, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα: ούτε τα ύψη ούτε τα βάθη.
- Σε ποιον οφείλεις μία συγγνώμη και σε ποιον ένα «σ’ αγαπώ»;
Τις συγγνώμες μου τις λέω τη στιγμή που πρέπει, γι’ αυτό και δεν έχω τέτοια χρέη. Το «σ’ αγαπώ» δεν το φοβάμαι, γι’ αυτό και το λέω κάθε μέρα στο παιδί μου, στην οικογένειά μου, στο κοινό που με αγαπά και με στηρίζει τόσα χρόνια.
Διαβάστε επίσης: Λυρικό θέατρο και Συναυλίες των Μουσικών Συνόλων στο Ολύμπια, Δημοτικό Μουσικό θέατρο «Μαρία Κάλλας»
