Το σκηνικό ρευστότητας που διαμορφώνεται από τις εξελίξεις στα εθνικά θέματα και στο Μεταναστευτικό επηρεάζει σημαντικά, όπως φαίνεται, τις διεργασίες και στο εσωτερικό της κυβερνητικής παράταξης. Οσο κι αν η δημοσκοπική υπεροχή της Ν.Δ. παραμένει αδιαμφισβήτητη σε αυτή τη φάση, οι ζυμώσεις και τα μυστικά ραντεβού πυκνώνουν εν αναμονή όχι μόνο ανακατατάξεων. αλλά και του πιθανού σεναρίου οι επόμενες εκλογές να γίνουν πριν από την εξάντληση της τετραετίας. Το πρόσωπο που εκδηλώνει μάλιστα αυξημένη κινητικότητα δεν είναι άλλο, σύμφωνα με πληροφορίες, από τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά…
- Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Το ενδιαφέρον είναι ότι στον χώρο της Ν.Δ. έχει αρχίσει να αναπτύσσεται, έστω και σε λανθάνουσα μορφή, μια πρόωρη «δελφινολογία», η οποία σε άλλες εποχές δεν θα μπορούσε να ακουστεί ούτε ως αστεϊσμός, όταν έχουν μεσολαβήσει μόλις επτά μήνες από τις εκλογές, οι οποίες επιπροσθέτως κερδήθηκαν με αυτοδυναμία παρά το υφιστάμενο εκλογικό σύστημα. Οι σοβαρές αδυναμίες που παρατηρούνται όμως σε κρίσιμους τομείς της κυβερνητικής πολιτικής και το παρατεταμένο κοινωνικό τέλμα, παρά τους διθυράμβους και τα πανηγυρικά σποτ με τον πρωθυπουργό να κάνει τον απολογισμό του επταμήνου, αφήνουν την ίδια ώρα χώρο για την επώαση φαινομένων εσωστρέφειας, τα οποία μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις παίρνουν τη μορφή ντόμινο.
Εξίσου ενδιαφέρον είναι ότι ο κ. Σαμαράς δείχνει να περιμένει -ή και να επιδιώκει- επιτάχυνση των εξελίξεων με άξονα τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, για τα οποία, ως γνωστόν, έχει τη δική του ατζέντα με τις ανάλογες αποχρώσεις. Ο πρώην πρωθυπουργός κινείται, κατά τις πληροφορίες, δραστήρια προκειμένου να συγκροτήσει όσο γίνεται ταχύτερα έναν νέο πόλο εντός της Ν.Δ., που να είναι έτοιμος διά παν ενδεχόμενο της «επόμενης ημέρας». Η σπουδή αυτή ενεργοποιεί, όπως είναι λογικό, και αντίρροπες δυνάμεις, τις οποίες επιδιώκει να εκφράσει από πλευράς του όλο πιο συστηματικά ο Νίκος Δένδιας. Το γεγονός ότι ο κ. Δένδιας είναι αυτή την περίοδο και υπουργός Εξωτερικών και χειρίζεται κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος το κεφάλαιο των ελληνοτουρκικών σχέσεων δίνει μια πρόσθετη διάσταση στο εσωκομματικό γαϊτανάκι που έχει αρχίσει στη Ν.Δ.
Δείτε επίσης: Νέα κόντρα ΓΣΕΕ-ΠΑΜΕ με φόντο το συνέδριο στις 25 Φεβρουαρίου
Στον αντίποδα, το πρόσωπο στο οποίο φέρεται ότι επενδύει πλέον ο κ. Σαμαράς αποτελεί με τα έως σήμερα δεδομένα έκπληξη, καθώς, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες από το εσωτερικό της Ν.Δ., πρόκειται για τη Νίκη Κεραμέως. Η υπουργός Παιδείας, που θα γίνει 40 ετών μόλις φέτος, με σπουδές στην Σορβόνη και στο Χάρβαρντ, σημαντικές διεθνείς γνωριμίες και προσβάσεις -αφού είναι και από τα ελάχιστα στελέχη που κλήθηκαν σε συνεδρίαση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ από τον χώρο της Ν.Δ.- θεωρείται άλλωστε «πολιτικό παιδί» του πρώην πρωθυπουργού. Ο κ. Σαμαράς την τοποθέτησε το 2015 στην τρίτη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας, διατηρώντας πολύ καλές σχέσεις μαζί της όλα αυτά τα χρόνια και μετά την ανάδειξη του Κ. Μητσοτάκη στην ηγεσία του κόμματος και την πρωθυπουργία. Η ίδια δεν έχει εκδηλώσει έως τώρα αρχηγικές φιλοδοξίες, αλλά το προφίλ που προσπαθεί να σχηματίσει, παρά τις πολλές αντιφάσεις και αστοχίες, δείχνει το ενδιαφέρον της να παίξει μελλοντικά πρωταγωνιστικό ρόλο. Ακόμη και ο τρόπος που διοικεί το υπουργείο Παιδείας είναι, όπως λέγεται, ενδεικτικός των ισορροπιών που τηρεί.
Κατά τους γνωρίζοντες, η στροφή του κ. Σαμαρά προς την πλευρά της κυρίας Κεραμέως -με όσες πιθανότητες επιτυχίας συνοδεύεται- έρχεται ύστερα από μια αναθεώρηση των εκτιμήσεών του για τα άλλα, κυρίως δύο, πρόσωπα στα οποία πόνταρε. Για τον μεν Αδ. Γεωργιάδη φέρεται ότι εκτιμά πως θα παραμείνει εγκλωβισμένος στις ισορροπίες της υπόθεσης Novartis, για δε τον Μ. Βορίδη ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί ικανοποιητικά στις προσδοκίες ενός μελλοντικού ρόλου. Βεβαίως, μένει να φανεί κατά πόσο η νυν υπουργός Παιδείας μπορεί σε ένα τέτοιο εσωκομματικό παίγνιο να συνδυάσει τις δικές της αντιλήψεις με το προφίλ των πολιτικών θέσεων που εμφανίζει ο κ. Σαμαράς.
Ο ρόλος καταλύτη των ελληνοτουρκικών και ο φόβος για ένα θερμό επεισόδιο
Το κατά πόσο η κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις μπορεί να επιταχύνει τις γενικότερες εξελίξεις είναι κάτι που, παρά τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις, ασπάζονται ολοένα περισσότεροι. Ακόμη και ο ίδιος ο κ. Δένδιας, που λόγω της θέσης του γνωρίζει όσο λίγοι, φέρεται, σύμφωνα με πληροφορίες της «κυριακάτικης δημοκρατίας», ότι εκμυστηρεύθηκε στη διάρκεια της εβδομάδας που πέρασε πως «η κατάσταση είναι η χειρότερη από το 1974 μέχρι σήμερα!». Τις προηγούμενες ημέρες συγκλήθηκε, ως γνωστόν, εκτάκτως και το Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής, από τη συνεδρίαση του οποίου δεν διέρρευσαν μεν πολλά, αλλά φαίνεται ότι ο υπουργός Εξωτερικών δεν περιορίστηκε σε μια τυπική ενημέρωση των εκπροσώπων των πολιτικών κομμάτων.
Ενδιαφέρον έχουν και οι πληροφορίες ότι ο κ. Δένδιας, σε συνέχεια της πρόσφατης δημόσιας διαφοροποίησής του μέσω της ΕΡΤ με τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Ν. Παναγιωτόπουλο, εκφράζει και κατ’ ιδίαν διαφορετικές αποχρώσεις για τη στρατηγική αντιμετώπισης της Τουρκίας, είναι πιο κάθετος στην άρνηση για προσφυγή στη Χάγη, προτείνει πιο αποφασιστική τακτική στο Αιγαίο και δεν κρύβει τη δυσφορία του για τη στάση που τηρεί η Γερμανία.
Ολο αυτό το κουβάρι των διπλωματικών, πολιτικών και εσωκομματικών εξελίξεων ξετυλίγεται την ώρα που εξακολουθεί να πλανάται στον ορίζοντα η απειλή εντός θερμού ελληνοτουρκικού επεισοδίου. Παρά την επανάπαυση, που θα μπορούσε να παραπέμπει και στον γνωστό μύθο του Αισώπου με τον βοσκό και τα πρόβατα, ως πιο κρίσιμο διάστημα θεωρούνται οι επόμενες πενήντα ημέρες. Η απειλή αυτή ανέκαθεν ήταν ένα εργαλείο πίεσης προς τη χώρα μας για να συρθεί στο τραπέζι του συμβιβασμού και των νέων υποχωρήσεων, αλλά τώρα φαίνεται ότι βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη καμπή. Είτε επαληθευτούν είτε όχι οι Κασσάνδρες, η «επόμενη ημέρα» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις θα είναι διαφορετική και ανάλογα με την κατεύθυνση που θα πάρουν θα φανεί εάν θα επιβεβαιωθούν και οι «βιαστικοί» για τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις.
