Βουβός θρήνος για την οικογένεια της μεγάλης ηθοποιού Γεωργίας Βασιλειάδου, καθώς έφυγε από τη ζωή η πολυαγαπημένη της εγγονή. Σύμφωνα με το συγγενικό περιβάλλον της αείμνηστης και κορυφαίας ηθοποιού του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου, η εγγονή της έφυγε πριν από μερικούς μήνες χτυπημένη από την επάρατη νόσο, χωρίς ωστόσο η είδηση να γίνει γνωστή.
Αν και η Γεωργία Βασιλειάδου θεωρείται από τις πιο αγαπημένες ηθοποιούς όλων των εποχών, λόγω του χαμηλού προφίλ που κρατάει η πολυαγαπημένη της μοναχοκόρη Φωτεινή Αποστολίδη, ο θάνατός της δεν δημοσιοποιήθηκε. Πόσο τραγικό, η μάνα να κηδεύει το ίδιο το παιδί της… Πόνος απαρηγόρητος. Η ίδια από την ημέρα θανάτου της κόρης της δεν έχει κουράγιο για τίποτα, όπως λένε φίλοι της οικογένειας. Απλώς προσπαθεί να το ξεπεράσει και να παρηγοριέται μέσα από τις αναμνήσεις και τις φωτογραφίες της!
Μπορεί ο κόσμος να γνωρίζει λίγα για την προσωπική ζωή της μεγάλης ηθοποιού, η ίδια όμως λάτρευε την κορούλα της από τότε που την απέκτησε και προσπαθούσε να την κρατήσει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Κάτι που συνεχίζει να κάνει και η κόρη της Φωτεινή για την οικογένειά της. Κι ας είναι η αγαπημένη ηθοποιός όλων των Ελλήνων.
Tο μήλον της Εριδος
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Espresso», η Γεωργία Βασιλειάδου είχε μάθει από μικρή να προσφέρει σε όλους. Πάντα στο μυαλό της είχε την οικογένεια και το σπίτι. Φημιζόταν άλλωστε για τη νοικοκυροσύνη της. Ωστόσο έπρεπε να ζήσουν τόσο η ίδια όσο και η κορούλα της. Ηταν τεράστια η επιτυχία της νεαρής τότε Γεωργίας, η οποία από το πουθενά βρέθηκε να είναι το μήλον της Εριδος ανάμεσα στις δύο σπουδαίες της εποχής, την Κυβέλη και τη Μαρίκα Κοτοπούλη. Η Μαρίκα Κοτοπούλη μάλιστα την «έκλεψε» από τη μεγάλη αντίζηλό της και την πήρε υπό τη σκέπη της για τα επόμενα χρόνια. Μεταπήδησε στον θίασο του Αιμίλιου Βεάκη και πλέον ο δρόμος της καταξίωσης ήταν διάπλατα ανοιχτός.
Ωστόσο, τα άφησε όλα στην άκρη για να αφοσιωθεί στο μεγάλωμα της κόρης της Φωτεινής. Τη Φωτεινή την απέκτησε το 1935, όταν όμως ο γάμος της με έναν έμπορο είχε πια διαλυθεί. Μόνη της κλήθηκε να μεγαλώσει το παιδί. Μάλιστα το Εθνικό Θέατρο επέλεξε να μείνει πιστό στα ταμπού και να κλείσει παγερά την πόρτα του στη μάνα που μεγάλωνε μόνη το παιδί της. Οι υπεύθυνοι του θεάτρου δεν το ενέκριναν!
Η Γεωργία Βασιλειάδου, βλέποντας τα στερεότυπα της εποχής, αηδίασε, πείσμωσε και αποφάσισε να τα παρατήσει όλα. Τη φτώχεια δεν τη φοβόταν. Κοντά της είχε πάντα την πολυαγαπημένη της κορούλα Φωτεινή. Δεν της έλειψε τίποτα. Ωσπου, το 1939, ο Αλέκος Σακελλάριος έψαχνε για μια λαϊκή γυναίκα για τον ρόλο της κουτσομπόλας στο έργο του «Τα κορίτσια της παντρειάς». Το έργο θα ανέβαινε στο θέατρο Ιντεάλ. Βρέθηκε στο θεατρικό καφενείο της εποχής, το Στέμμα, και μόλις είδε τη 42χρονη τότε Γεωργία Βασιλειάδου, τα έχασε. Της έκανε επιτόπου πρόταση, αφού ήταν η φιγούρα που έψαχνε και δεν έβρισκε: γυναίκα λαϊκή, όχι όμορφη, που θα ενσάρκωνε ιδανικά την κουτσομπόλα.
Σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις της, πριν από πολλά χρόνια, η Φωτεινή Αποστολίδη – Βασιλειάδου έλεγε στον υπογράφοντα: «Οταν ήμουν μικρή, στη γειτονιά ήμουν γνωστή ως το παιδί που μεγαλώνει μόνο του. Η μητέρα μου ήταν σκληρά εργαζόμενη γυναίκα. Εφευγε το πρωί και γυρνούσε αργά το βράδυ. Υπήρχαν φορές που με έπαιρνε στα παρασκήνια των θεάτρων όπου εμφανιζόταν. Εδινε εντολές στους συνεργάτες, ηθοποιούς και τεχνικούς να μιλάνε όμορφα για να μη μαθαίνω κακές λέξεις. Λάτρευε το θέατρο. Γελούσε έντονα, έκανε έξυπνα αστεία και της άρεσε ο κόσμος της. Εκανε πολλή παρέα με τη Σοφία Βέμπο και τον Βασίλη Αυλωνίτη. Ηταν πάντα μια απλή γυναίκα που νοιαζόταν για όλους».
