Η Δημοσκόπηση της Kappa Research για το Ιδρυμα Φρήντριχ Νάουμαν αποκαλύπτει την κατάρρευση του θεσμού της Προεδρίας της Δημοκρατίας επί των ημερών της κ. Σακελλαροπούλου.
Μία κατάρρευση η οποία φυσικά αποδεικνύει το ένστικτο του ελληνικού λαού, που πίσω από τον οποιονδήποτε θεσμό κρίνει πλέον τα πρόσωπα. Παρά την αγωνιώδη προώθηση της κυρίας Σακελλαρόπουλου από τα συστημικά ΜΜΕ, γεγονός που δε συνέβαινε με τον προκάτοχό της, Προκόπη Παυλόπουλο, ο οποίος επίσης είχε παραλάβει τον θεσμό της Προεδρίας της Δημοκρατίας απαξιωμένο και είχε καταφέρει λόγω της προσωπικότητας του και όχι κάποιας επικοινωνιακής εκστρατείας, να τον αναβαθμίσει στα επίπεδα που είχε επί Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Φυσικά, η κυρία Σακελλαρόπουλου ήταν επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη με μία σαφή πρόθεση. Να βάλει στη συγκεκριμένη θέση ένα πρόσωπο που θα μπορεί να το ελέγχει πλήρως, όπως αποδείχτηκε μετά τα απαράδεκτα γεγονότα στο περιθώριο της επετείου του Πολυτεχνείου. Που φτάσαμε στο σημείο ο Έλληνας πρωθυπουργός αγνοώντας πλήρως τη δομή του ίδιου του πολιτεύματος, να δίνει εντολές στην ΠτΔ, ωσάν να πρόκειται για μετακλητό του Μεγάρου Μαξίμου. Με την Πρόεδρο φυσικά να μην αντιδρά.
Δημοσκόπηση: Καταρρέει η εμπιστοσύνη στους πυλώνες της Δημοκρατίας, ισχυρή ψήφος στο Στρατό
Ο Προκόπης Παυλόπουλος αντίθετα δεν έχει διστάσει ακόμα και να έρθει σε ρήξη με την κυβέρνηση που τον είχε προτείνει για την προεδρία, ενώ η πληθωρική διεθνής του παρουσία και ο πραγματικός αγώνας του για τα εθνικά θέματα, είχε οδηγήσει στην αύξηση αποδοχής του θεσμού από τους Έλληνες πολίτες. Δεν είναι τυχαίο ότι 5 Δεκεμβρίου 2019, η MRB είχε καταγράψει μόλις 17% αρνητικές απόψεις για τον θεσμό, σε σύγκριση με το ιλιγγιώδες 52% έναν χρόνο μετά.
Αυτό αποδεικνύει ότι ο ελληνικός λαός δεν ανέχεται παιχνίδια με τους θεσμούς, όπως επίσης ότι κρίνει τον θεσμό μαζί με το πρόσωπο που τον υπηρετεί. Η περίπτωση της Κατερίνα Σακελλαρόπουλου και του Προκόπη Παυλόπουλου δείχνει ότι ο ανώτατος πολιτειακός άρχοντας και η προσωπικότητα του, κρίνει τον ίδιο τον θεσμό. Και σε μία κοινωνία που έχει εξαπατηθεί επανειλημμένα από την πολιτική εξουσία, ουδείς θεσμός δύναται να συγκαλύψει την ανεπάρκεια του προσώπου που τον υπηρετεί.
