«Ο δικός μας άνθρωπος, ο άρχοντας με τα όλα του, ο κιμπάρης με τις σταράτες κουβέντες, ο Τόλης Βοσκόπουλος της Κοκκινιάς, “έφυγε”».
Είναι τα λόγια του Γιώργου Ιωακειμίδη, δημάρχου Νίκαιας – Αγ. Ιωάννη Ρέντη, της γειτονιάς, δηλαδή, όπου γεννήθηκε ο μεγάλος Ελληνας τραγουδιστής. Γέννημα θρέμμα μιας λαϊκής συνοικίας που ανήκει στη δικαιοδοσία του δημάρχου και φίλου του αείμνηστου λαϊκού τροβαδούρου Τόλη Βοσκόπουλου.
Μπορεί ο καλλιτέχνης Τόλης να είναι όλων, αλλά ο άνθρωπος Τόλης ήταν μόνον της Κοκκινιάς. «Είχαμε συναισθηματική σύνδεση, είχαμε την ίδια αύρα, τα ίδια χνώτα» αναφέρει σήμερα στην «Espresso» ο Γιώργος Ιωακειμίδης.
Ακόμη ηχούν στα αυτιά του τα λόγια του Τόλη Βοσκόπουλου για την Κοκκινιά: «Εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα, εδώ ήταν τα στέκια μου, η γειτονιά μου, ο τόπος μου. Στην Αθήνα νιώθω ξενάκι». Δεν ξεχνά, επίσης, την αίσθηση που αποκόμισε συζητώντας με τον Τόλη, ότι διψούσε πάντοτε να έχει την επιβράβευση του πατέρα του, τον οποίο λάτρευε.
Ο δήμαρχος Νίκαιας – Ρέντη είναι ένας «πρύτανης της Αυτοδιοίκησης». Αριστερός και πνευματικό παιδί του Λεωνίδα Κύρκου. Αριστερός, αλλά όχι του Τσίπρα, γιατί θεωρεί ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ «δεν έχει καταφέρει να βρει τον βηματισμό του». Ως δήμαρχος της περιφρονημένης, εν πολλοίς, πόλης της δυτικής Αθήνας, έχει αξιοθαύμαστη αυτοπεποίθηση και δεν αισθάνεται όπως άλλοι συνάδελφοί του, παραμελημένος. Εκείνος δουλεύει και πάει μπροστά. Τόσο ώστε θα είναι ξανά υποψήφιος το 2023. Αν και δεν αρέσκεται να μιλάει για τα προσωπικά του, εντούτοις περιγράφει τα παιδικά του χρόνια στις συνοικίες του Πειραιά ως «σχολείο ζωής», που τον έκαναν αλάνι και μάγκα. Ως Πόντιος, είναι πεισματάρης, αλλά και αποφασιστικός. Το μουσικό σήμα στο κινητό του είναι ο πυρρίχιος χορός.
Θέλω να θυμηθείτε τη γνωριμία σας με τον Τόλη Βοσκόπουλο, καθότι δικός σας άνθρωπος, Κοκκινιώτης.
Τον Τόλη Βοσκόπουλο τον γνώρισα ως δήμαρχος Νίκαιας – Ρέντη και ομολογώ ότι από την πρώτη στιγμή με κέρδισε. Αρχοντας με τα όλα του! Κιμπάρης με σταράτες κουβέντες. Το γεγονός ότι η Κοκκινιά ήταν η γειτονιά όπου μεγάλωσε και κυρίως η συναισθηματική σύνδεσή του με τον απλό κόσμο της μας έφερε πολύ κοντά, κι εγώ παιδί της αλάνας ήμουν, έπεφτα στο χώμα και σηκωνόμουν λασπωμένος δίχως να με πολυνοιάζει, είχαμε την ίδια αύρα, τα ίδια χνώτα.
Τι έλεγε για εκείνα τα χρόνια στην Κοκκινιά;
Η Κοκκινιά, όπως σου είπα, ήταν η γειτονιά του. Εκεί ο πατέρας του είχε το μανάβικο και οι μνήμες από τα παιδικά του χρόνια παρέμεναν έντονες. Θυμόταν και αναπολούσε πολλά μικρά πράγματα από την καθημερινότητα της ζωής του. Κάθε φορά, όμως, που μιλούσε για την εποχή αυτή, του έβγαινε μια ιδιαίτερη αδυναμία στον πατέρα του. Βλέπεις, ήταν μοναχογιός και σαν τέτοιος είχε μια ιδιαίτερη μεταχείριση. Και κάτι ακόμη, διέκρινα στα λόγια του πως ό,τι έκανε στα χρόνια που ζούσε ο πατέρας του, διψούσε να έχει την επιβράβευσή του. Ηθελε να τον βλέπει να χαίρεται με τα καλλιτεχνικά του βήματα. Η πρώτη του επαφή με τον δήμο ήταν επί ημερών μου. Τον τιμήσαμε στο δημαρχείο με ειδική εκδήλωση, παρουσία πολλών συνδημοτών μας, και εκεί είπε τις κουβέντες που με φόρτισαν πολύ. Σου τις μεταφέρω: «Απορώ με τον εαυτό μου αφού μπορεί να βγαίνει ακόμη η φωνή μου με τέτοια συγκίνηση που νιώθω, σήμερα στον τόπο που πρωτοβημάτισα. Εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα, εδώ ήταν τα στέκια μου, η γειτονιά μου, ο τόπος μου. Στην Αθήνα ακόμη νιώθω ξενάκι. Σκέφτομαι διαρκώς πότε θα ’ρθω εδώ και να, σήμερα είμαι εδώ και πολύ σας ευχαριστώ για τη συγκίνηση που μου δώσατε». Ακολούθησε λίγες ημέρες μετά η συναυλία του στο Κατράκειο Θέατρο, σε μια υπέροχη βραδιά, με 5.000 κόσμο να τον αποθεώνει δίχως σταματημό… Δεν ήταν λίγες οι φορές που η φωνή του κόμπιασε από τη συγκίνηση.
Ποιο είναι το τραγούδι που εκφράζει τη δική σας ψυχή από το τεράστιο ρεπερτόριο του Τόλη;
Το τραγούδι που μελοποίησε ο ίδιος και οι στίχοι του που «μου μιλάνε» είναι το «Ξεφυλλίζοντας απόψε τα όνειρά μου να περάσει όπως όπως η βραδιά μου». Είναι τραγούδι βαθιά ερωτικό και μου ξυπνάει μια σελίδα της νεότερης ζωής μου, υπό τον όρο ότι το άκουσμά του βγαίνει με τη φωνή του Βοσκόπουλου, γιατί δεν με πολυενθουσιάζουν οι πολλοί άλλοι ερμηνευτές του.
Πηγαίνατε στα κέντρα όπου τραγουδούσε να τον δείτε;
Καλλιτέχνης όπως ο Τόλης δεν υπήρξε πριν από αυτόν και ούτε θα υπάρξει μετά από αυτόν. Θα σου πω όμως την αλήθεια μου με καθαρές κουβέντες. Τον γνώρισα αργά. Την εποχή που ο Τόλης κυριαρχούσε στα νυχτερινά κέντρα και οι ουρές για να τον ακούσουν ήταν μεγάλες, οι επιλογές μου στη μουσική ήταν οι Μίκης Θεοδωράκης, Μάνος Χατζιδάκις, Μάνος Λοΐζος, Σταύρος Ξαρχάκος και κάποιοι ακόμη. Με τα χρόνια να κυλάνε, λείανα τις γωνίες και στις επιλογές μου προστέθηκαν καλλιτέχνες που έως τότε δεν πολυάκουγα! Σε αυτούς και ο Τόλης Βοσκόπουλος.
Δήμαρχε, πώς διαχειρίζεστε την πανδημία; Εχετε πληγεί;
Θα σταθώ μόνο στις συνέπειες που είχε ο δήμος μας. Πολλά έργα που μπορούσαν να είχαν προχωρήσει, και κάποια μάλιστα να ολοκληρωθούν, βυθίστηκαν στη στασιμότητα. Πολλοί εργολάβοι δεν έβρισκαν εργατικό προσωπικό εξαιτίας της μεταδοτικότητας του ιού, οι κεντρικές υπηρεσίες του Δημοσίου ουσιαστικά υπολειτουργούσαν, όπως και οι δικές μας στον δήμο με την καθιέρωση της τηλεργασίας. Ελπίζω σύντομα αυτή η κατάσταση που ζούμε να αποτελεί παρελθόν και να ξαναπάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Προσωπικά δεν νόσησα, αλλά δεν έχει καμία σημασία αυτό. Νόσησαν πολλοί συνδημότες μου και έζησα την αγωνία της κατάστασής τους.
Είστε υπέρ του εμβολιασμού; Εσείς εμβολιαστήκατε;
Παρ’ όλες τις επιφυλάξεις μου για τα εμβόλια, ναι, εμβολιάστηκα γιατί είναι μικρότερο το ρίσκο απ’ ό,τι αν νοσούσα ανεμβολίαστος. Ναι, συστήνω στους συνδημότες μου που δεν έχουν εμβολιαστεί να το κάνουν. Δυστυχώς, δεν έχουμε άλλες επιλογές για να προστατεύσουμε τη ζωή μας.
Με ποια προβλήματα παλεύετε καθημερινά και ποιο το όραμά σας για τους δημότες σας;
Με όσα σχετίζονται με την καθημερινότητα του δημότη και κυρίως με την προοπτική του μέλλοντός του στην πόλη. Οραμά μου είναι μια σύγχρονη, λειτουργική πόλη με ποιοτικά χαρακτηριστικά, με σωστές υποδομές και με ακόμη πιο αποτελεσματικές υπηρεσίες από πλευράς δήμου. Πάμε καλά, προσδοκούμε τα καλύτερα.
Ως δήμος, αισθάνεστε παραμελημένοι όταν σας κατατάσσουν στις φτωχές – λαϊκές συνοικίες;
Να σου πω! Τα πράγματα στις τοπικές κοινωνίες της δυτικής Αττικής έχουν αλλάξει αρκετά σε σχέση με αυτά πριν από κάποια χρόνια. Δίχως να υποτιμώ τα όποια προβλήματα, εξακολουθούν να επιβαρύνουν αρκετούς δήμους της περιοχής μας, οι πόλεις μας έχουν σημειώσει αναπτυξιακά άλματα και ως παράδειγμα φέρνω τον δικό μου δήμο, όπου έγιναν πολλά και συνεχίζουν να γίνονται. Οχι, δεν αισθάνομαι παραμελημένος ως δήμαρχος, φύγαμε από το σημείο που ήμασταν και προχωράμε αργά αλλά σταθερά προς το καλύτερο.
Θα κατεβείτε ξανά υποψήφιος; Υπάρχουν σκέψεις και για τη Βουλή;
Να απαντήσω πρώτα στο τελευταίο. Οχι, δεν με ενδιαφέρει η Βουλή, ποτέ δεν με απασχόλησε μια τέτοια επιλογή. Παραμένω φανατικά αυτοδιοικητικός κι έτσι θα συνεχίσω. Σε ό,τι αφορά μια νέα υποψηφιότητά μου το 2023, να σου πω. Υπό την προϋπόθεση ότι είμαι υγιής, διαθέτω τις αντοχές που έχω σήμερα και εξακολουθούν οι συμπολίτες μου να με θέλουν για δήμαρχό τους, ναι, θα είμαι και πάλι υποψήφιος.
Πώς αυτοχαρακτηρίζεστε πολιτικά;
Ημουν και παραμένω μέρος της ανανεωτικής Αριστεράς, οι αξίες της οποίας δεν βλέπω να εκφράζονται σήμερα από κάποιον πολιτικό σχηματισμό. Μέχρι και σήμερα θέλγομαι από την πολιτική κουλτούρα του Λεωνίδα Κύρκου, τον οποίο άλλωστε θεωρώ και πνευματικό μου πατέρα.
Τι άποψη έχετε για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Αλέξη Τσίπρα; Η τύχη του ΠΑΣΟΚ ποια θα είναι, πιστεύετε;
Το μεγαλύτερο διάστημα της διακυβέρνησης Μητσοτάκη εξελίχθηκε υπό το βάρος της πανδημίας. Περιμένω, λοιπόν, να τον αξιολογήσω σε βάθος, όταν η κοινωνία μας απεγκλωβιστεί από τις δραματικές συνέπειες, οι οποίες, λόγω Covid, τη χαρακτηρίζουν. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν κατάφερε ακόμη να βρει τον βηματισμό του. Oταν αυτό συμβεί, θα μπορώ να έχω σαφή άποψη. Σε ό,τι αφορά το ΚΙΝ.ΑΛ., παλεύει να επιβεβαιώσει την ανάγκη ύπαρξής του στο πολιτικό σκηνικό.
Οι υπουργοί τις ανοίγουν τις πόρτες ή όχι;
Δεν έχω, ούτε είχα τα τελευταία 10-15 χρόνια τέτοιο πρόβλημα. Η πολύχρονη αυτοδιοικητική μου διαδρομή, οι σταθερές απόψεις μου για την Αυτοδιοίκηση, όπως και η συσσωρευμένη εμπειρία μου ήταν οι λόγοι που κάθε φορά που ζητούσα να επικοινωνήσω με υπουργούς τούς έβρισκα πρόθυμους να με ακούσουν.
Πώς είναι να μεγαλώνεις στις γειτονιές του Πειραιά στις δεκαετίες που ακολούθησαν το 1960;
Σχολείο ζωής! Αλάνες, μαγκιά, καθαρός λόγος, ευέξαπτος εγωισμός, αλληλεγγύη στον φίλο που περνάει δύσκολα, α, ναι και «Θρύλος», πολύ «Θρύλος» και τότε και τώρα.
Μιλήστε μου για την οικογένειά σας.
Οσο επιτυχημένος κι αν είσαι σε ό,τι καταπιάνεσαι, αν δεν έχεις στήριγμα την οικογένειά σου, αν δεν χαίρεσαι και δεν σε χαίρονται οι άνθρωποί σου, είσαι «γυμνός», «ξεσκέπαστος» και δυστυχισμένος. Εχω την τύχη να είμαι μέρος μιας όμορφης οικογένειας, με βασικά συστατικά την αγάπη, την έγνοια, την αλληλοκατανόηση και τον αλληλοσεβασμό.
Τι έχετε μέσα σας από την ποντιακή σας καταγωγή;
Πείσμα, αντοχές στα δύσκολα και αποφασιστικότητα. Οταν ξεκίνησα τον αγώνα της υποψηφιότητάς μου, το 2010, στον ενιαίο Δήμο Νίκαιας – Αγ. Ιωάννη Ρέντη, το μουσικό σήμα που έβγαζε το κινητό μου όταν με καλούσαν ήταν ο πυρρίχιος χορός, ο αρχαιότερος ελληνικός πολεμικός χορός. Οι χορευτές του χόρευαν κρατώντας ασπίδα, δόρυ και φορώντας περικεφαλαία. Αυτά, λοιπόν, ήταν και τα δικά μου όπλα, δίχως βέβαια να τα φοράω! Απλώς, τα ζούσα έντονα μέσα μου κι αυτά με κράτησαν μάχιμο έως την τελευταία στιγμή. Και, βέβαια, κέρδισα τη μάχη.
Ευτυχία για σας τι είναι ή τι θα ήταν;
Αλληγορικά θα σου απαντήσω. Ευτυχία δεν είναι ένας σταθμός που φτάνεις, αλλά ο τρόπος που ταξιδεύεις κι επειδή όλη η ζωή μου είναι ένα ταξίδι, το χαίρομαι, το ζω και το απολαμβάνω, γιατί παραμένω υγιής, ανθεκτικός και ισορροπημένος από την αγάπη που παίρνω και δίνω.
