Ο καιρός για το μάζεμα της ελιάς πλησιάζει επικίνδυνα και η συγκομιδή χρειάζεται χέρια. Ταυτόχρονα, οι αγρότες ψάχνουν για βοήθεια, αλλά δεν βρίσκουν εύκολα, παρά τα υψηλά ποσοστά ανεργίας…
Λίγο που η τουριστική σεζόν δεν έχει καλά καλά τελειώσει, λίγο που το μάζεμα της ελιάς δεν είναι και η πιο εύκολη υπόθεση, οι ελαιοπαραγωγοί έχοντας ψάξει με όλους τους κλασικούς τρόπους και μη έχοντας δει αποτέλεσμα, αποφάσισαν φέτος να δοκιμάσουν κάτι νέο ως προς την εξεύρεση προσωπικού.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Αντώνη Παντινάκη στο cretalive.gr, οι Κρήτες ελαιοπαραγωγοί φέτος ψάχνουν για προσωπικό με διαδικτυακές αγγελίες, στο Facebook, αλλά και σε άλλες δημοφιλείς σελίδες!
«Ζητούνται άτομα (άνδρες) για μάζεμα ελιών στην περιοχή Δαφνών Ηρακλείου. Στείλτε μας προσωπικό μήνυμα για πληροφορίες!», είναι μία από αυτές.
Η «Κίτρινη Αποστολή», που είναι φιλανθρωπική-εθελοντική κοινότητα στο Ηράκλειο Κρήτης, δέχεται πολλά τέτοιου είδους μηνύματα τον τελευταίο καιρό: Να μεσολαβήσει, δηλαδή, να ανακοινώσει ότι υπάρχει δουλειά σε όσους πραγματικά το έχουν ανάγκη!
Φευ… Η ανταπόκριση είναι απογοητευτική!
«Όλοι ψάχνουν και δεν βρίσκουν. Κάθε χρόνο δεχόμαστε προσωπικά μηνύματα από όσους/ες ψάχνουν εργατικά χέρια. Εγώ προσωπικά, εάν είχα πρόβλημα βιοποριστικό και δεν είχα να θρέψω την οικογένειά μου, εννοείται πώς θα πήγαινα! Η δουλειά δεν είναι ντροπή!», μας σχολιάζει ο κ. Δημήτρης Αποστολάκης, ιδρυτής της «Κίτρινης Αποστολής».
«Είναι θέμα νοοτροπίας», θα υποστηρίζει. «Δουλειές υπάρχουν και προσφέρονται, εάν ψάξει κανείς. Στη ζωή μας πρέπει να αγωνιζόμαστε. Προσωπικά, εγώ δεν κάθομαι λεπτό. Έχω τη δουλειά μου, έχω την Αποστολή, τρέχω όλη μέρα.
Το μεροκάματο των ελιών είναι καλό, δεν επηρεάστηκε και τόσο από την κρίση. Διατηρείται στα 35-40 ευρώ, μαζί με δωρεάν μεταφορά, φαγητό και εργόσημο. Όλα τα προβλεπόμενα. Και μιλάμε για δύο – τρεις εβδομάδες, μπορεί και μήνα. Δεν είναι άσχημα. Μια χαρά λεφτά μαζεύονται. Μερικοί, ωστόσο, θέλουν χρήματα χωρίς να δουλεύουν. Είναι δυνατόν να καθόμαστε μόνο να κλαίμε τη μοίρα μας;», θα αναρωτηθεί…
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του cretalive, το ίδιο παρατηρούταν και στον τρύγο.
Όπως παρατηρεί ο Μιχάλης Καμπιτάκης, μέλος της Ένωσης Ηρακλείου: «Συνεχίζεται το ίδιο φαινόμενο που είχαμε και στον τρύγο. Δύσκολα βρίσκουν άτομα, κι αν βρουν, κάποιοι δεν μπορούν να τους απασχολήσουν νόμιμα!».
Σε σχέση με αυτό το τελευταίο, ο κ. Καμπιτάκης πληροφορεί και προειδοποιεί ότι οι έλεγχοι για την καταπολέμηση της «μαύρης εργασίας» (και) στα λιόφυτα είναι τακτικοί και τα πρόστιμα «τσουχτερά», από «20.000 έως και 40.000 ευρώ»!
Οι ντόπιοι βλέπουν ελιές κι αλλάζουν δρόμο, οι ξένοι κερδίζουν!
Πάντως, όπως επιβεβαιώνει το ρεπορτάζ, δεν είναι λίγοι οι ντόπιοι που βλέπουν ελιές και… στρίβουν. Ο κ. Καμπιτάκης αποδίδει την απροθυμία τους στην νοοτροπία που τους διέπει: «Να βρούμε δύο και πέντε ευρώ, να πάρουμε τον καπνό και τον καφέ μας και τελείωσε η μέρα»!
Οι Έλληνες εργάτες την περίοδο της ελαιοσυγκομιδής αφενός είναι μειοψηφία, αφετέρου τείνουν να αποτελέσουν και σπάνιο είδος -λες κι έχει πέσει δάκος… στις τάξεις τους!
Οι μετανάστες, που παραμένουν στην Κρήτη, είναι θετικοί και διαθέσιμοι. Μόνο που, όπως επισημαίνεται στο ρεπορτάζ, το κασέ τους έχει ανέβει, γιατί παίζουν… σχεδόν μόνοι τους! Κι εφόσον δεν έχουν ιδιαίτερο ανταγωνισμό, μπορούν – πιο εύκολα- να αποκτήσουν την απαραίτητη εμπειρία, να φτιάξουν «όνομα» και να δοκιμάσουν την τύχη τους και σε άλλες πολιτείες.
Ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου, Στέλιος Βοργιάς, γνωρίζει ανθρώπους από τη Βουλγαρία, που μέχρι πρότινος βιοπορίζονταν στην Κρήτη, και πλέον έχουν πάει στην Αγγλία και την Πολωνία, γιατί τα ημερομίσθια στον πρωτογενή τομέα είναι καλύτερα.
Όπως τονίζεται, στο peak… της κρίσης και της ανεργίας, το 2012-2013 το Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου είχε ξεκινήσει μία συνεργασία με την Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων «για να δοθούν μεροκάματα σε ντόπιους», θυμάται ο κ. Καμπιτάκης. Μια που ξεκίνησε, μια που τελείωσε, διότι «οι 500 παραγωγοί» που πρόσφεραν δουλειά είδαν μόλις «20 άτομα» να ανταποκρίνονται στο κάλεσμά τους!
Εκείνοι που θέλουν αλλά δεν… μπορούν!
Η αποστροφή που δείχνουν οι γηγενείς στις ελιές και στα αμπέλια μπορεί να οφείλεται κι αλλού. Ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου καταθέτει τη δική του άποψη – εξήγηση: «Ξέρω κόσμο που θέλει να πάει να δουλέψει. Αυτή τη στιγμή έχουμε 20-25.000 εποχιακούς οι οποίοι, με το που τελειώνει η τουριστική σεζόν, κάθονται. Αρκετοί από αυτούς θέλουν να πάνε στις ελιές, όμως φοβούνται μην χάσουν το ταμείο ανεργίας – Αν περάσουν τα 230 ένσημα χάνουν το ταμείο».
Και δεν είναι οι μόνοι που διστάζουν, σύμφωνα με τον κ. Βοργιά: «Γνωρίζω κι άλλους ανέργους που δεν πάνε στις ελιές επειδή φοβούνται ότι θα χάσουν… την κάρτα ανεργίας!».
Αναλογιζόμενος όλα αυτά, ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου μετά λόγου γνώσεως συμπεραίνει ότι «ο ΟΑΕΔ επιδοτεί την ανεργία και όχι την απασχόληση!».
Το θέμα τελειώνει με την παραίνεση του προέδρου του ΕΚΗ (Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου) προς το υπουργείο Απασχόλησης: «Το αρμόδιο Υπουργείο θα μπορούσε να εξαιρέσει τον πρωτογενή τομέα από την ισχύουσα νομοθεσία. Μία απλή υπουργική απόφαση είναι, η οποία θα επιτρέψει σε όσους ανέργους και εποχιακούς το επιθυμούν να κάνουν νόμιμα μεροκάματα στις ελιές και στα χωράφια, χωρίς να κινδυνεύουν να αντιμετωπίσουν κάποια κύρωση και να χάσουν τα προνόμιά τους».
